VAN CANET DE MAR NAAR PINEDA DE MAR

Tot en met mijn achttiende zijn we naar de camping geweest. Mijn vrienden begonnen allemaal jong te werken en kwamen enkel nog in het weekend naar de camping. Ik miste hen enorm want het was maar kalmpjes en minder leuk zonder hen.  In Canet zelf was niet veel te zien en mijn beste Spaanse vriendin haar ouders hadden een groot appartement met zeezicht en zwembad in Pineda de Mar gekocht. Dus dat was ook het laatste jaar dat zij naar de camping zou komen.

Ik had ondertussen een vriendje thuis en dat veranderde ook veel. Met dat vriendje heb ik een zeer zwaar motorongeval gehad. Hij lag in coma en vocht er 10 dagen voor zijn leven. Ik had een hersenschudding, zag van kop tot teen blauw en had een serieuze ‘posttraumatische stress-stoornis’ (PTSS) opgelopen. Ik had schrik om nog met iemand mee te rijden. Het verhaal van dit ongeval en mijn trauma vertel ik op een andere keer. Maar het is wel de reden waarom ik niet meer mee met de auto naar Spanje wou. Dus 1983 werd mijn laatste zomer in Canet de Mar.

Ik had een enorme schrik in de auto zeker wanneer er een beetje te hard gereden werd. En in die tijd waren de verkeersregels zo streng nog niet en werd er veel te hard gereden. Ze hadden allemaal nogal een zware voet. Ik had mijn rijbewijs niet omdat ik te veel angst had om te leren rijden. Ook wanneer er een moto durfde luid optrekken, schoot ik in paniek. Ik kon niet tegen het lawaai van een moto of een auto. Die PTSS heeft toch jaren geduurd hoor!

Omdat mijn vriendin een appartement in Pineda de Mar had, ging ik voortaan ook naar daar op vakantie. Ik kreeg zelfs mijn eigen sleutels van het appartement zodat ik kon komen en gaan wanneer ik maar wou. Ik ging met het vliegtuig omdat ik liever anderhalf uur schrik in het vliegtuig had dan 12 uur in de auto. Ik was 19 en vloog voor het eerst in mijn leven en dit in mijn eentje. Ik herinner me nog dat ik heel veel zin had om terug te draaien toen ik het vliegtuig instapte omdat ik dacht dat ik mijn dood tegemoet ging.

Ik vlieg nog steeds niet graag. Ik voel me niet op mijn gemak en ik ben vooral gefixeerd op dat lawaai van de motors. Misschien toch nog een beetje last van die PTSS? Ik heb maar één keer zonder angst gevlogen en dat was toen ik net gescheiden was. Het kon me toen niet schelen want mijn hartpijn was vele groter dan mijn vliegangst.

Maar terug naar Pineda nu. Daar heb ik ook fantastische vakanties gehad. Ik was er kind aan huis in een super mooi nieuwbouwappartement met vier slaapkamers en twee badkamers. Een groot terras met lateraal zeezicht en aan de overkant een hotel waar er van alles te zien was. Ik mocht vrienden meebrengen zoveel ik wou want ‘mi casa es su casa’. Ik ben er jaren op vakantie geweest zelfs met mijn ex-man. En later toen onze zoon geboren is, gingen we omwille van de privacy op hotel aan de overkant.

Ik weet dat sommigen hoopten op wilde verhalen van in Spanje maar niet vandaag.

Eentje misschien mijn allereerste kus was op de camping met de knappe broer van een vriendin, Carlos, maar viel dat even tegen. Was dat nu kussen? Bah vies vond ik dat! Gelukkig werd ik snel verliefd op M. die heel goed kon kussen en die tweede kus die proefde naar meer naar mucho mas! Het werden hete kussen vanuit Camping Victoria in plaats vanuit Salou!