Leef NU en geniet!

Hocus pocus wat kan ik voor jou toveren? Stel je eens voor dat ik echt zou kunnen toveren en iedereen recht had op één toverspreuk, wat zou die dan zijn? Ik moet op deze vraag zelf het antwoord schuldig blijven want met maar één tovermoment moet je toch zeer bedachtzaam zijn. Vandaag is het Halloween. Vroeger bij ons thuis werd dat niet gevierd, ons mama had daar nog nooit van gehoord. Hallo watte? Halloween! Maar tegenwoordig word je er automatisch mee ingesleurd. Gans de maand oktober is mijn huis versierd met pompoenen, heksen, doodshoofden, spinnen… Zelfs mijn lichten krijgen een oranje jasje aan. Deze avond geen halloweenparty, deze heks is getemd. Ze heeft last van stramme gewrichten en haar hoofd staat niet op toveren vandaag. Ze staat nog steeds in ‘take it easy modus’ en vindt het totaal niet erg. Voor al de heksen en tovenaars die wel in de mood zijn : HAPPY HALLOWEEN EN VEEL TOVERPLEZIER!

Goed nieuws, mijn promofilmpje voor WZC Sint-Margaretha voor het goede doel werd aanvaard. Ik ben mee in de running. Ik hoop echt iets voor hen te kunnen winnen zodat we de bewoners eens extra goed kunnen verwennen zeker nu de dagen korter en kouder worden. Na mijn werk ben ik naar ons mama gereden om met haar haar lievelingsspelletje Domino te spelen. En vandaag speelden Angel en Suzy mee. Toen we aan het spelen waren, moest ik er stiekem aan denken hoe de rollen nu omgedraaid waren. Vroeger speelde ons mama met mij spelletjes om me bezig te houden en nu doe ik dat met haar. Ze vergat iedere keer hoeveel blokjes ze moest nemen en niets hielp om het haar te kunnen doen onthouden tot ik plots aan het liedje van Vader Abraham moest denken. Vader Abraham had zeven zonen, zeven zonen had vader Abraham en ze zongen maar en ze dronken maar en ze hadden zo'n plezier. En ieder spelletje zong ik dan dat liedje en dan wist ze weer hoeveel blokjes ze moest pakken. Gelukkig he

Vandaag had ik vele plannen maar halverwege de middag ben ik stilgevallen en heb ik mijn zeteltje weer opgezocht. Ik was moe en had het koud. Ik probeerde eerst nog een beetje te lezen maar ik kon me niet concentreren. Nochtans las ik iets zeer interessants in het boek ‘Nieuwe levenskunst’. GOED ZIJN VOOR ANDEREN IS DE WEG NAAR GELUK! Ik moest aan het filmpje denken dat ik gemaakt had en dacht dat het me zeer gelukkig zou maken indien het geselecteerd zou worden want daarmee zou ik goed voor anderen kunnen doen. En met een glimlach op mijn gezicht, legde ik het boek weg, trok ik het dekentje over me en deed ik mijn ogen dicht tot er een anonieme beller me wakker belde. Sorry maar ik neem niet op voor anonieme bellers. Terug naar de ochtend die goed begonnen was. Ik was zeer vroeg wakker en de prachtige herfstzon gaf me de nodige energie. Ik had verlof genomen en had veel plannen. Ik begon te poetsen en ondertussen zat ik met mijn gedachten al in de namiddag. I

Vandaag had ik normaal verlof maar ik ben speciaal gaan werken om WZC Sint-Margaretha, waar ons mama woont, te kunnen nomineren voor DHL’ Got Heart.  Het bedrijf steunt allerlei goede doelen en elk jaar kunnen alle werknemers van over heel de wereld een organisatie nomineren.   De winnaars worden beloond met een geldprijs voor hun goede doel. Ik moest een kort filmpje maken waarin ik de home voorstel. Daarnaast moest ik ook nog enkele vragen beantwoorden zoals, waarom heb je deze organisatie gekozen, wat doen ze om de wereld beter te maken, hoe ben je ermee in contact gekomen en waarom moet DHL deze steunen? Dit moest allemaal in het Engels. En gelukkig heb ik een lieve collega die me ontzettend geholpen heeft met de verbetering van mijn antwoorden.   Ik kan het wel allemaal goed uitleggen maar niet zo goed in het Engels als in het Nederlands. Bedankt Annick voor je bijdrage. Als we iets moesten winnen dan is dat ook zeker dankzij jouw hulp. Ik heb dit met heel veel liefde

Vandaag liep de namiddag iets anders dan verwacht. Ik zou met ons mama iets gaan drinken in haar buurtcafé bij Anita. Dus ik vertrok vroeger dan normaal naar de home om haar te gaan halen maar ze lag op haar bed toen ik aankwam. Het was haar dagje niet, zij had duidelijk een baaldag. Niets was goed en overal had ze kritiek op. “Ik ga niet mee want ik heb keelpijn, ik ben versleten, ik ben voor niets goed meer ze mogen me hierboven komen halen, die rommel moet hier weg, doe je haar in een staart … :(” “Maar moeder”, zei ik haar, “wat zit jij hier nu allemaal te zeggen, zo negatief, gisteren was een leuke dag, we hebben gekke foto’s en filmpjes gemaakt, we hebben zo hard gelachen en nu zeg je dat je voor niets goed meer bent. Het is gewoon je dag niet. Gisteren was leuk, vandaag voel je je minder goed en morgen is het weer beter. Zo is het leven dat weet jij toch!”   Ik liet haar de foto’s en het filmpje van gisteren zien en ze begon te lachen. “Kom we zullen beneden een

Elke dag gaat het iets beter. En vandaag ben ik zeer uitzonderlijk op een zaterdag naar Leuven geweest. Het zijn de openboekdagen van Standaard Boekhandel en Gerbert Bakx kwam een presentatie geven van zijn laatste boek ‘Nieuwe levenskunst’. Ik vind hem een zeer inspirerende en vooral wijze man. Hij zet aan tot nadenken en zijn vorige boeken hebben me veel geleerd. Bedankt voor de boeiende namiddag Dokter Bakx. Na de presentatie ben ik naar Holsbeek doorgereden om ons mama een bezoekje te brengen. We hebben heel veel plezier gehad. Een vriendin van me die op dat moment toevallig ook op bezoek was bij haar ouders in een andere home, stuurde me een foto. En dat was de aanleiding om weer gekke foto’s van ons mama en mij door te sturen.  We hebben voor mijn zus nog enkele grappige filmpjes gemaakt en dan lagen we helemaal plat van het lachen. We hadden zoveel plezier dat het aanstekelijk werd. Een bewoner kwam ons zeggen dat hij het zo leuk vond en zelfs een

Die verkoudheid is stukken beter maar mijn energie staat nog op een zeer laag pitje. Omdat mijn zus op vakantie vertrok ben ik met haar gaan lunchen en ben ik voor de eerste keer weer buiten gekomen. De buitenlucht deed me goed maar ik ben helemaal nog niet de oude. Anders kan ze mijn staptempo niet volgen en moet ik me altijd inhouden, heb ik van mijn grootmoeder langs vaders kant. Die was 80 jaar en weinigen konden haar volgen. Ik heb die snelle pas duidelijk van haar overgeërfd. Maar vandaag liet mijn snelle pas me duidelijk in de steek.   Ook tijdens de lunch zelf was ik vele kalmer. Ik ben nu iemand met veel energie die zeer aanwezig kan zijn en waarvan je weet dat ze er is of niet. En vandaag zullen ze het niet geweten hebben dat ik er was. Sorry Bar Marcel geen 90’s party voor mij vandaag! Ik doe het voorlopig rustig aan zodat ik weer snel de energieke moi-même  kan worden.

Ik heb vandaag voor de eerste keer naar de goede raad van de dokter geluisterd in plaats van naar dat intern stemmetje dat zich schuldig voelt wanneer ze ziek thuis moet blijven. Ik voelde me deze morgen iets beter, niet springlevend maar wel minder groggy. Normaal gezien vlieg ik er dan altijd in om de achterstand in te halen maar niet vandaag want ik sta duidelijk nog in de ‘doehetlangzaam-en-rustveelmodus’. Zou ik eindelijk wijzer geworden zijn? Geen etentje met de collega’s deze avond, geen party in Bar Marcel morgen maar wel nog enkele dagen rustig aan en niets forceren. Normaal gezien heb ik volgende week verlof maar maandag is de deadline om een project voor het goede doel in te dienen en ik had graag het woonzorgcentrum waar ons mama woont als mijn goede doel ingediend. Ik moet daarvoor een filmpje maken en een motivatie schrijven en omdat ik nu onverwachts ziek geworden ben, heb ik dit niet kunnen doen.  Dus zal ik maandagnamiddag toch gaan werken zodat ik op d

Vier uur heb ik in één blok doorgeslapen deze middag en nog was ik groggy. Ik begrijp het niet. Deze morgen ben ik terug met hoofdpijn opgestaan dus nam ik een pilletje. Is dat nu van dat pilletje of omdat ik echt heel veel moet rusten? Ik weet het niet maar vandaag was ik een zombie. Het duurt toch lang deze keer. Ik ben sinds vorige week, behalve maandag om naar de dokter te gaan, niet meer buiten geweest. Het zal wel beteren, alle plannen moeten maar even wachten. Door al dat rusten en en mijn hoofd leeg te maken, besef ik maar al te goed wat mijn passie is. Ik lees graag over het leven en vind het geweldig om nieuwe kennis te delen door erover te schrijven maar ook door erover te praten. Ik ben graag onder de mensen en geef met plezier aandacht aan hen die ze op dat moment kunnen gebruiken. Jullie weten dat ik graag quotes doorstuur. Ze hebben mij enorm gesteund en heel veel kracht gegeven en deze oude van de Dalai lama kwam ik vandaag tegen, net toen ik las dat Wielemie er

Vandaag weer heel de dag in mijn zeteltje doorgebracht. Rusten en uitzieken was de boodschap en ja deze keer luister ik goed naar mijn lichaam en terwijl ik rustig de krant las, kwam ik op de site van HLN onder de rubriek NINA onderstaande titel tegen en daar ik zelf single ben, kon ik niet anders dan het te lezen. Onderzoek toont aan: singles gelukkiger dan wie in een middelmatige of slechte relatie zit. Ben je single? Wel dat is beter dan in een slechte relatie te zitten. Uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in The Personality and Social Psychology Bulletin, blijkt dat deze stelling misschien nog mild uitgedrukt is. Uit het onderzoek bleek dat de proefpersonen in een toegewijde romantische relatie niet per se meer positieve gevoelens ervoeren dan de singles. Met andere woorden de singles deden het beter dan mensen in een slechte liefdesrelatie en beter dan koppels in een relaties die helemaal niet zo slecht waren. Toevallig ben ik een gelukkige single. Ik was ook g

Vandaag naar de dokter geweest. Een serieuze virale infectie van de bovenste luchtwegen. Ik zat daar nat in het zweet. Me wassen en fatsoeneren had me meer inspanning gevraagd dan vermoed. Uitzieken en veel rusten was de boodschap. Ik lig al vier dagen in mijn zetel. Vroeger kon ik tegen die verkoudheden toch beter tegen hoor, ik bleef nooit thuis tenzij ik helemaal niet meer uit mijn bed kon. Maar nu een dikke snotvalling en ik ben een wrak. Zou dat met de leeftijd of met de menopauze te maken kunnen hebben? Het is wat het is, ik slaap heel veel en het huishouden draait op een heel klein pitje, net voldoende om draaiend te blijven. En tussenin de powernaps lees ik een beetje en schrijf ik mijn dagelijkse blog. En het toeval wil of misschien is het niet zo toevallig omdat ik nu meer tijd hebt om te lezen, dat ik heel veel wijsheden tegen kon die me enorm boeien en die mijn denken ook veranderd hebben. De zin om erover te schrijven wordt weer enorm aangewakkerd. Ik las v

Vandaag dag vier dat ik in mijn zeteltje doorbreng. Alles in en aan mijn hoofd doet pijn. Dat niezen en snotteren is gelukkig gedaan maar ik heb er een hoest voor in de plaats gekregen. Dus niet op bezoek bij ons mama vandaag. Ik werd gelukkig op tijd in mijn zeteltje wakker om met haar nog te kunnen skypen via de telefoon van mijn zus. Ze vond het zo erg dat ik ziek was. Ze wou direct naar hier komen om voor mij te zorgen.  Hoe lief! Ze wou boodschappen doen, eten maken, poetsen… Ze vergat dat ze dat allemaal zelf niet meer kan. Ik zei haar dat ze beter niet in mijn buurt kon komen omdat ik haar niet wou besmetten maar toch bleef ze vragen of ze niet moest langs komen en ik moest haar beloven haar te bellen wanneer ik iets nodig had. Als dat geen echte moederliefde is : "eens een moeder altijd een moeder." Ze vond het ook jammer dat ze met haar telefoon niet kon skypen. Maar hoe leer je een dementerende vrouw die niets meer kan onthouden hoe ze moet skyp

Alles heeft zijn voor- en nadelen en dat ziek zijn, geeft mij de nodige rust. Ik had een drukke agenda deze week en daar is dus niets van in huis gekomen. Ik heb de laatste dagen heel veel geslapen en dat slapen had ik nu net nodig. Mijn lichaam heeft me gedwongen om de nodige slaap in te halen. Wanneer je niet naar je lichaam luistert dan vindt het wel een manier om je DOEN te luisteren. Nog een voordeel is dat je sommige mensen beter leert kennen. Ze bieden spontaan hun hulp aan, willen kippensoep maken of boodschappen voor je doen, zo lief allemaal. Je merkt dan wie echt met je begaan is. Ondanks dat ik me ziek en ellendig voel, voel ik me ook gelukkig. Hoe bizar is dat? Ik maak me niet druk, doe niets dan slapen en ik voel geen enkele stress of verplichting. Ik ben geen controlefreak meer die alle touwtjes in de handen wilt hebben. Die tijd is al lang voorbij. Het is wat het is, ik maak er het beste van en weet dat deze dagen ook even snel voorbij gaan als de leuke. Ik

Wat, al zo laat?  Ik heb de ganse dag in mijn zetel gelegen en het grootste deel van de tijd geslapen. Dus deze vrijdag geen spannend verhaal over mijn belevenissen in Leuven maar eerder een saai over uitzieken. Mijn zetel wordt eindelijk nog eens nuttig gebruikt. Mijn salon staat hier meer als decoratie want wij zitten zelden in de sofa. Ik breng de meeste tijd door in de keuken en aan de eettafel. En als ik volk ontvang dan zitten wij ook steeds aan de tafel in plaats van in het salon. Ik vind samen aan tafel zitten vele gezelliger en ik heb een grote tafel, dus hoe meer zielen hoe meer vreugde. Vandaag ging ik normaal gezien kwissen voor het goede doel. Ik heb dit spijtig genoeg moeten afzeggen. Net zoals het vrijgezellenfeest van morgen en het isoleren van de rolluikbekasting. Dat zijn in totaal vier dingen, als je Scherpenheuvel meetelt, die deze week op de planning stonden die niet kunnen doorgaan zijn. Het is wat het is en ik lig er niet van wakker. Neen, ik he

Hatsjoe hatsjoe hatsjoe! Gans de dag zit ik te snotteren en te niezen. De papieren zakdoekjes sneuvelen bij de vleet. Maar ik ben deze morgen toch gaan werken ondanks dat er een stemmetje in me zei dat ik beter zou thuis blijven en goed rusten. Ik keek op de website van mijn dokter of er nog een plaats vrij was maar neen, deze week zat alles al vol. Tegenwoordig is het erg als je naar de dokter wilt wanneer je ziek bent. Dus besloot ik deze morgen toch te gaan werken met de belofte aan dat stemmetje dat ik wel naar huis zou komen wanneer het te erg werd. Iets na de middag waren mijn pilletjes uitgewerkt en voelde ik me ellendiger worden dus belofte maakt schuld en ben ik vroeger naar huis vertrokken. Ik ben direct mijn bedje ingekropen maar mijn neus belemmerde me goed te ademen en ik was te loom om beneden de neusspray te gaan halen. Wat een decibels eruit komen bij elke nies, daar zit nogal kracht achter. En ik vraag me af, nies ik nu ‘hatsjoe’, ‘hatchie’ of

Met ons mama ging het vandaag beter. Ik probeerde haar te bellen maar ze nam niet op omdat ze niet meer wist hoe haar telefoon werkte. Dus belde ik naar de afdeling om haar door te geven. De ene keer kan ze goed met de telefoon werken en de andere keer is ze dat weer vergeten.  Ik ben deze avond niet naar de BBB geweest omdat ik met een serieuze snotvalling opgestaan ben. Vroeger zou ik toch gegaan zijn maar ondertussen heb ik wel geleerd om naar mijn lichaam te luisteren in plaats van naar dat sterk willetje van me dat me pusht om toch te gaan. Ja de wil is sterk maar de jaren van verstand laten zich niet meer van de wijs brengen. Dat is het positieve aan ouder worden. Ik ben na mijn werk wel naar de Shiatsu massage geweest. En dat heeft me deugd gedaan, niet alleen de massage maar ook het fijne gesprek. Het is altijd leuk om met gelijkgestemde zielen te praten. Dat geeft me extra stof tot nadenken. Nog stof tot nadenken is onderstaand krantenartikel uit HLN van vanda

Vandaag had ik heel graag verteld over mijn uitstapje met ons mama en de andere bewoners van de home naar Scherpenheuvel.  Ik had speciaal verlof genomen om dit samen met haar nog te kunnen doen en om wat extra quality time met haar door te brengen. Dit is eens iets anders dan domino spelen m aar voor de vierde keer dit jaar besliste het lot er anders over.  Ik belde deze morgen voor vertrek voor alle zekerheid of het doorging en of ons mama goed genoeg was om mee te gaan en alles was oké. Dus ik vertrok op tijd maar toen ik daar arriveerde, kloeg ze plots van buikpijn en diarree. Ze kon niet mee. Ze was zo teleurgesteld en vroeg zich af waarom God haar zo strafte. "Maar mama, dit is geen straf, dit is gewoon pech. Dit kan iedereen overkomen. We zullen wel nog eens op een andere keer naar Scherpenheuvel gaan", beloofde ik haar. Ik belde de dokter, deed het hele verhaal en gaf de boodschap door aan Lin, de hoofdverpleegster. Lin is ook geweldig lief en zeer zorgzaam. On

Vandaag las ik in HLN: BELGISCHE CEO VAN AMERIKAANSE ONDERZOEKSINSTELLING HEEFT HÉT RECEPT OM 100 JAAR TE WORDEN! H ij zegt dat een lang en gezond leven voor 93% bepaald wordt door de omgevingsfactor en dat we onze levensduur en -kwaliteit dus voor het grootste deel in eigen handen hebben. Dat eenzaamheid een risico op vroegtijdig overlijden is en dat er ook een piek van overlijden is bij mensen die met pensioen gaan. ‘Sociaal contact’ en ‘een doel’ in het leven hebben zijn dus twee belangrijke factoren om het hier lang uit te houden. Hij doet me denken aan Victor Frankl, een Weense psychiater en grondlegger van de Logotherapie, die in zijn boek ‘ De zin van het bestaan’   Friedrich Nietzsche citeert : Wie een waarom heeft om te leven, kan bijna elke hoe verdragen” Ik geloof inderdaad dat sociaal contact en een doel hebben in het leven, je langer kan doen leven. Ik zie dat bij ons mama. Toen ze nog alleen woonde, was ze constant ziek en lag ze vaak in het zi

Gisteren geen tijd gehad om te schrijven. Zaterdag is voor mij een zeer drukke dag en daarmee bedoel ik dat ik van zodra ik mijn bed uit ben, bezig ben met de was en de plas. Boodschappen doen, eten maken, chauffeur voor de zoon spelen, rommelen in de kelder en oeps, is het al zo laat? Gelukkig maak ik ook tijd voor wat ontspanning en gisteren was dat met mijn vriendin Carine, mosselen gaan eten in Brasserie De Met in Vilvoorde en iets gaan drinken in Bar Marcel. Het was een gezellige avond en natuurlijk lag ik weer veel te laat in mijn bed. Maar ik kreeg gisteren ook een zeer mooi compliment van Ann, een kennis die toevallig ook iets kwam drinken in Bar Marcel. Ze vertelde me dat ze mijn blog volgt en hem mooi en inspirerend vindt. Het is altijd leuk te horen dat mensen mijn verhalen lezen. De laatste tijd twijfel ik soms of het wel de moeite is om elke dag te blijven schrijven omdat ik zie dat het gemiddeld aantal lezers vele lager ligt dan in het begin. En ik begrijp dat want

Vandaag werd mijn vrijdagse routine een beetje in de war gebracht door een telefoontje van het rusthuis. Iets na de middag kreeg mijn zus telefoon dat ons mama ziek was en dat ze de dokter gebeld hadden. Wat ik zeer positief vind dat ze daar zo begaan zijn met haar en dat ze bezorgd zijn. Ons mama is daar echt in zeer goede handen. Ik ben daar zo dankbaar voor want die verzorging is onbetaalbaar. Ik ben dan onmiddellijk tot daar gereden. Ons mama lag in haar bed maar ze zag er niet echt ziek uit, ze had wel veel buikpijn, gelukkig geen koorts of ook niet misselijk.   De dokter kwam langs en vertelde dat ze een darmontsteking had. Ze moet antibiotica nemen. De dokter was nog geen vijf minuten weg of ons mama vroeg wat die buikpijn toch zou kunnen zijn? “Je hebt een darmontsteking”, zei ik haar. Ik heb dat toch vaak moeten herhalen. Ze vroeg me ook een paar keer wat ze moest doen indien ze daar weg moest. “Maar mama, je moet hier niet weg, dat is hier geen ziekenhuis, dat is h

Vandaag pas ik zeer uitzonderlijk, ik pas voor de fitness en ik pas voor de Ladies Night bij KNUS, wat nochtans zeer verleidelijk is maar mijn lichaam zegt me het eens rustiger aan te doen. Het vraagt me vroeger te gaan slapen en te genieten van de rust. Ik moet toch wel zeggen dat dit jaar al een zeer druk jaar is geweest. Maar een zeer leuk druk jaar. Buiten alle dagdagelijkse noodzakelijke bezigheden heb ik heel veel extra tijd gestoken in schrijven, sporten en feesten. Ik had nooit gedacht dat ik nog zo zou kunnen genieten van het leven. Ik las toevallig een artikel over het nieuwe boek van Dirk De Wachter ‘De kunst van het ongelukkig zijn’ en ik luisterde naar zijn interview. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/10/03/dirk-de-wachter-over-de-kunst-van-het-ongelukkig-zijn/  Ik werd enorm nieuwsgierig en ben beginnen te googelen en kwam onderstaande tegen. * Leer leven met de last van het aardse leven Vaak toont het leven zich juist in de moeilijke

"Kom je morgen terug?", vroegen de dames waarmee ik vandaag twee uur domino gespeeld heb. " Neen, morgen komt mijn zus", antwoordde ik. Ik zag een lichte teleurstelling in hun ogen niet omdat mijn zus komt maar omdat ik niet terug kom om weer gezellig met hen spelletjes te spelen. "Het was zo leuk en daarmee vliegt de dag zo voorbij. In de zomer kunnen we nog buiten zitten maar met dit weer niet", zei Angel. Ze heeft gelijk, het wordt sneller donker, het wordt te koud om buiten op het terras te gaan zitten of om een leuke wandeling te maken. Ik beloofde dat ik gans de winter minstens één keer per week met hen zou komen domino spelen. Moest ik dichterbij wonen dan zou ik vaker langs kunnen gaan. Nu ga ik twee keer de week langs, één keer om met ons mama domino te spelen en één keer met de rest van de familie om in de cafetaria iets te gaan drinken. We zaten vandaag met 7 aan de speeltafel, te veel om iedereen mee te kunnen laten spelen maar daar had