Leef NU en geniet!

Velen zullen er vandaag niet bij stil gestaan hebben maar vandaag was het een schrikkeldag, een extra dag in februari. De kinderen die vandaag geboren zijn en de kans is 1 op 1461 zullen hun verjaardag maar om de vier jaar op hun juiste geboortedag kunnen vieren. Omdat een tropisch jaar niet exact 365 dagen duurt maar juist geteld 365,2421875 besloot Julius Caesar deze schrikkeldag om de vier jaar in te voeren dit om te vermijden dat de winter ooit in juli zou vallen. Ik heb van deze extra dag gebruik gemaakt om me verder te verdiepen in de Chinese Astrologie en heb een privésessie van Thérèse gehad. Het blijft toch wel een beetje Chinees voor mij maar ik ben wel weer wat wijzer over mezelf geworden. Ik zal deze sessie niet vergeten en er vooral aan denken wanneer ik nog eens begin te twijfelen aan mezelf. Ik mag niet vergeten dat ik een Bing ben met andere woorden een yang vuur of zonneschijn. Dit zijn zeer sterke persoonlijkheden die stevig in hun schoenen staan en alles aankunne

Gisteren schreef ik dat het leven beter is met vrienden en vandaag was ik gans de dag op stap met enkele vriendinnen. Normaal zouden we naar Leuven gaan maar omwille van het wisselvallige koude regenweer hadden we gisteren beslist om toch liever warm en droog te gaan shoppen. Dus zijn wij naar het Woluwe Shopping Center gereden. Correctie, Carine heeft gereden want mijn wagen stond in Leuven in de garage. En Yvette is zo lief geweest mij naar Leuven te brengen zodat ik mijn auto terug kon gaan halen. Dankjewel beste vriendinnen voor de taxi. De Shopping, in mijn vroeger leven had ik daar op vrijdag een vaste zitplaats bij Zen @ttitude de sandwichbar midden in de gang. Elke vrijdagochtend vertrok ik naar de shopping, deed ik mijn winkelronde en ging ik het 's middags daar een broodje eten. Ik zat daar alleen op het hoekje aan de toog en ondertussen las ik een boekje. Zalig en zeer ontspannend. Jullie zullen misschien denken wat is daar nu zo tof aan?  Ik leefde gans de

Bovenstaande quote hangt in mijn keuken.  En ik kan dit enkele beamen. Gisteren ben ik weer blijven hangen op de fitness met mijn ondertussen beste fitnessvrienden. Wij vormen een leuke bende en twee dagen de week blijven we daar tot sluitingstijd zitten. We maken veel plezier. Het zijn allemaal mensen die ik in de fitness leren kennen heb en het klikt heel goed.  Waar is de tijd dat ik niet buiten kwam en geen vrienden meer had?  Ik leefde mijn eigen leventje en sprak sporadisch eens met vroegere vrienden af. Ik leefde enkel nog voor mijn gezin. Een grote valkuil voor vele moeders. Maar nu kom ik terug veel buiten en heb ik weer een sociaal leven.  Ik heb zelf familie van ons mama haar medebewoners leren kennen en dan mag ik zeker de toffe mensen die daar werken niet vergeten. Mijn kennissen- en vriendenkring die breidt uit. En laat dit nu net het leven aangenamer maken. Deze avond moest ik mijn auto in Leuven gaan afzetten voor zijn jaarlijks onderhoud en voor zijn eerste tec

China ligt niet bij de deur en een maand geleden dacht ik dat dit een ver-van-mijn-bed-show was maar ondertussen komt dit mooie virusje toch dichter en dichter. Het doet me een beetje denken aan de serie 'Cordon' waar ik zo graag naar gekeken heb. Niet dat COVID-19 zo dodelijk is zoals in de serie maar het moet je toch maar overkomen. Ik heb te doen met de mensen die nu op vakantie zijn en niet meer buiten mogen komen. Je spaart voor een leuke vakantie en plots mag je je hotelkamer niet meer uit omdat gans het hotel in quarantaine moet. Dan ga je naar het goede weer en dan mag je je kamer niet af.  Ben ik blij dat ik hier thuis in dit grillige regenweer zit en dat ik mag buiten komen zoveel ik wil, voorlopig toch nog.  Want ondertussen duikt het virus op verschillende andere plaatsen op. Onderstaande info komt uit HLN van vandaag.  Voor wie is het gevaarlijk ? Vooral voor ouderen en mensen die al ziek zijn, eigenlijk dezelfde risicogroepen als bij de gewone griep.

Ik heb gisteren niet geschreven want op maandag heb ik last van een writer's block. Ik heb echt geen idee hoe het komt maar het valt me wel enorm op. Normaal schrijf ik net voor ik naar de BBB-les vertrek omdat ik weet dat ik daar sowieso ga blijven hangen in de bar. En gisteren was dat niet anders hihi. Maar meestal komt de inspiratie uit het niets maar help op maandag dus niet. Wie ideetjes over bepaalde onderwerpen heeft, krantenartikels en dergelijke, laat maar komen. Vandaag ben ik uit mijn comfortzone moeten komen. Ik ben na mijn werk naar Brussel gereden. Moet je weten dat naar Brussel rijden mij normaal heel veel stress en hoofdpijn bezorgt. Dat is nu de richting die ik het meest probeer te vermijden. Mijn buren hebben daar een bandencentrale en na vier jaar zijn mijn autobanden versleten. Dus gps op en Waze op voor de snelheidsbeperkingen.  Gelukkig neemt de gps een beetje stress weg want vroeger reed ik altijd verloren in Brussel. Ik gaf les in Etterbeek en had vaa

Ze zeggen dat social media je ziek kunnen maken omdat enkel de mooie dingen getoond worden waardoor je het gevoel krijgt dat anderen het beter hebben en gelukkiger zijn. Er worden enkel mooie gefilterde foto's gepost en de vuile was wordt wijselijk binnen gehouden.  Ik probeer met deze blog mensen te inspireren en te tonen dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. Dat we allemaal dikke shit op ons pad kunnen krijgen en dat ieder huisje zijn kruisje heeft. We kunnen niet altijd kiezen welke dingen op onze weg komen maar we hebben wel altijd de keuze hoe we ermee omgaan.  En vandaag had ik ook een duidelijke keuze met hoe omgaan met diep gekwetste gevoelens. Ik deel dit met jullie om te bewijzen dat het leven niet altijd feesten en leuke foto's posten is. Vandaag ben ik zeer hard teleurgesteld en mijn hart werd diep gekwetst door bepaalde woorden. Hiermee is het bewijs nog eens geleverd dat je het hardst gekwetst kunt worden door degenen waarvan je het meeste

Deze week is nonkel Georges overleden. Hij was de man van de zus van onze papa. Deze middag was het zijn uitvaartdienst en het was lang geleden dat ik nog eens in een kerk geweest was. Het was een mooie dienst en een ook leuk weerzien met de rest van de familie. Het jammere is dat je de meeste familieleden enkel ziet bij deze droevige gelegenheden.   Toen onze papa gestorven is, ondertussen bijna vijf jaar geleden, hebben we met de neven en nichten afgesproken om minstens één keer per jaar samen te komen om te voorkomen dat we elkaar enkel nog maar tijdens begrafenissen zouden zien. We leven allemaal ons eigen leventje en maken te weinig tijd voor elkaar. Zo heb ik vandaag afgesproken om mijn twee tantes die toevallig ook mijn achternaam dragen, zo snel mogelijk te gaan bezoeken. En ik zal daar zeker tijd voor maken. In mijn boek schrijf ik over intenties waarmaken door in actie te komen. Mooie intenties blijven vaak intenties dus goede intenties hebben, is niet voldoende! Wel een

Ik heb jullie nog niet verteld dat ik deze week het ontwerp van de cover voor mijn boek ontvangen heb. De cover wordt niet door mezelf gekozen maar door de vormgever die het speciaal voor mij ontworpen heeft met de visie 'Hou je hoofd omhoog' en 'Sterke persoon die breekbaar durft te zijn in haar boek'. En ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Ik ga nog niet veel verklappen maar ze hebben naar de kleuren van mijn blog gekeken en het behoort tot de reeks van de andere twee Belgische auteurs Kenneth Nijs en Iris Scheys. Dus als alles vlot verloopt dan kan bij de twee bovenstaande boeken binnenkort wel eens een derde bij liggen. Ik heb dat van Kenneth gelezen en erover geschreven. Dat van Iris heb ik deze week pas gekocht maar jammer genoeg heb ik nog geen tijd gehad om het in alle stilte te kunnen lezen.  Ze schrijft over haar leven met chronische vermoeidheid.  En het rare is dat ik zowel met Kenneth als met Iris heel veel gemeen heb. Om één of andere re

Deze morgen las ik in HLN bovenstaand artikel over Jim Carrey. Hij won heel veel filmprijzen en was vooral beroemd dankzij zijn lach maar achter de schermen waren er vooral veel tranen. Er stond dat hij uit een diep dal geklauterd was en eindelijk geleerd heeft om opnieuw gelukkig te zijn.  "IK HEB WEER EEN REDEN OM UIT MIJN BED TE KOMEN" Hij zegt: "Ik heb meer appreciatie voor de mensen rondom mij en heb een reden om vroeg uit mijn bed te komen. Dat komt omdat ik eindelijk opnieuw zin heb in het leven. Vroeger was ik een rotverwende ster die geld genoeg had om andere mensen het vuile werk te laten doen. Ik wil dat niet meer. Ik wil de touwtjes in handen hebben en genieten van het leven. Nu zoek ik plezier in de kleine dingen." Uit een diep dal kruipen, weer een reden hebben om uit je bed te komen, genieten van de kleine dingen en je leven zelf in handen nemen, hoe herkenbaar.  Het toeval wil dat ik in mijn boek dat binnenkort gepubliceerd zal worden,

HIP HIP HOERA VOOR ONS ZI Sisters, sisters...  Ik moet spontaan aan dat liedje denken wanneer ik aan mijn zus denk. Mijn grote zus die altijd klaar stond voor haar kleine zus die na tien jaar totaal onverwacht haar wereldje binnenkwam. Daar ons mama vaak ziek was en heel vaak in het ziekenhuis lag, nam mijn zus de moederrol over. Dat zorgde ervoor dat zij al op jonge leeftijd een serieuze verantwoordelijkheid in haar schoenen geworpen kreeg. Haar kindertijd kan je niet vergelijken met die van mij want ik werd door iedereen verwend en ging zorgeloos door het leven. Dus vandaag is het de ideale dag om DANKJEWEL te zeggen en speciaal voor mijn allerliefste zus haar verjaardag het liedje 'Sisters'.

Ik heb gisteren niet geschreven omdat ik geen tijd en ook geen inspiratie had. Mijn hoofd zit vol met Feng Shui 2020. Ik loop al dagen te zoeken naar mijn geboorteakte waarop de juiste tijd van mijn levenslicht staat maar ik vind het niet terug, ik heb het te goed opgeborgen. Ik dacht slim te zijn door mijn geboorteakte online op te vragen maar de tijd is niet ingevuld. Ondertussen heb ik ons mama haar trouwboekje gevonden en raar maar waar enkel bij mijn naam staat het niet ingevuld. Ben ik nu een slang of een draak op mijn vierde pilaar? Een typisch karaktertrekje van mij is dat ik zeer passioneel en soms een beetje te fanatiek met iets bezig kan zijn. En nu zit die Feng Shui al dagen in mijn hoofd waardoor ik minder inspiratie heb om te schrijven. Ja, ik kan uren praten over Chinese Astrologie maar daar hebben jullie natuurlijk geen boodschap aan.  Gisteren op de BBB vertelde ik dat ik geen schrijfinspiratie had en Mich gaf me een krantje met een interview van Luc Apper

Dennis heeft me vandaag niet binnen gehouden. Ben ons mama gaan bezoeken en we hebben zoals gewoonlijk domino gespeeld. "Dat is toch een plezant spelletje he!", zegt ze dan steeds. - "Hoeveel blokjes moet ik pakken?" - "Hoeveel denk je?" - "Zeven zonen!" Die zeven zonen blijven goed in haar geheugen zitten. We zijn blij dat ons mama vele beter is dan vorige maand en dat ze weer kan genieten van de spelletjes en andere kleine dingen. En meer hoeft dat niet te zijn. Ik ben momenteel zeer druk bezig met allerlei dingen, veel te veel eigenlijk waardoor ik soms tijd te kort heb om te schrijven. Ik ben meerdere boeken aan het lezen, volg een cursus numerlogie omdat ik de laatste tijd zo aangetrokken word door meestergetallen. Ik heb net een workshop Chinese Astrologie achter de rug en ik ga me daar dan verder in verdiepen. Ik heb ook tijd gemaakt om me eindelijk in te schrijven voor een aantal lezingen in de Academie voor Levenskunst van Gerb

Gisterenavond ben ik gaan eten in restaurant 'Int Hofken' in Haacht. Ik ben een zeer romantische ziel en vier graag elke speciale dag die er te vieren valt. En zo vierde ik gisteren met enkele vriendinnen de dag van de liefde. Liefde voor het leven, liefde voor de vriendschap, liefde voor lekker eten en liefde voor... Ik kende deze zaak niet maar ik was wel aangenaam verrast. Vlotte vriendelijke bediening en lekker eten. Hier kom ik zeker nog eens terug. Een rijk duet van carpaccio en huisbereide tartaar van de Chianina   Kogelsteak van Hereford (250gr) met verse frieten Vandaag stond de dag in het teken van Feng Shui 2020. In 'The House of Change' in Herent werd er een workshop Chinese astrologie gegeven. En daar ik geboeid ben door astrologie, numerologie en noem het maar op, had ik me voor deze workshop ingeschreven. Ik ontdekte dat het het jaar van de metalen rat is.  De rat is het eerste teken in d

Vandaag is het de dag van de liefde. Velen zien het als de dag van de romantische liefde maar LIEFDE is zoveel meer. Er is er ook de liefde voor jezelf en dat wordt vaak door velen vergeten. We hebben anderen zo lief behalve onszelf zonder dit echt te beseffen. Ik pleit schuldig en ben heel hard op mijn bek moeten gaan om dit in te zien.  En speciaal vandaag op de dag van de liefde post ik een stukje uit mijn eerste boek 'Mijn verhaal' waar ik enkele jaren geleden tot de ontdekking kwam dat we in de eerste plaats van onszelf moeten houden om gelukkig te kunnen zijn.     Houd van jezelf en blijf vooral altijd jezelf ondanks wat anderen daarvan denken! Ik kreeg een boek van Hilde mijn vroegere Director en ondertussen ook goede vriendin, 'Vind je IKIGAI' van Francesc Miralles en Héctor Garcia.   Breng het Japanse geheim voor geluk in de praktijk. Een boekje over je geluk vinden en hoe je dat in de praktijk kan omzetten.   Ik was er ontzettend blij mee en von

Gisteren schreef ik over de tijd van de CB-bak en dat was inderdaad een zeer leuke tijd zoals een vriendin op mijn Facebook pagina postte. We waren toen veertien en doordat bakje werd de wereld voor ons plots een stuk groter.  Wat hebben we uren achter de CB versleten en maar giechelen bij elke leuke jongensstem. We spraken dan af om elkaar eens te ontmoeten maar meestal viel dat dik tegen. In ons hoofd zagen we een geweldige knappe jongeman en in het echt verstopten we ons achter de dikste boom omdat we hem zagen zitten op de afgesproken plaats. Achteraf gezien niet zo mooi van ons maar we waren jong en onwetend. We beleefden de tijd van ons leven zoals het in onze jeugdjaren eigenlijk hoort te zijn. Onbezorgd genieten en af en toe eens op onze bek gaan. Maar dat vallen hoorde erbij en gelukkig hadden we een grote vriendenkring,  we zijn in de wijk opgegroeid, waardoor er wel altijd iemand was om ons te troosten.  Ja, het was inderdaad een mooie tijd en waarom? We kwamen buiten,

Vandaag neem ik jullie mee naar een andere tijd en gaan we terug naar de seventies en de eighties. De tijd toen er helemaal nog geen sprake was van de gsm of het internet. De tijd dat iedereen nog buiten moest komen om elkaar te zien en te spreken. Gelukkig bestond er wel Citizen Band een soort van radiobakje waarmee je kon uitzenden en ontvangen. Ik was veertien en sommige van mijn vrienden hadden zo'n CB-bakje en natuurlijk wou ik ook dolgraag zo'n ding waarmee je met je vrienden kon communiceren en vooral afspreken. Maar omdat dit niet helemaal legaal was en je hiervoor een vergunning nodig had, wou ons mama dit niet in huis.  Maar dat was wel buiten onze papa gerekend die zo'n CB ook wel zag zitten. Ons mama vertrok met de vriendinnen voor 2 weken naar Spanje en onze papa en ik vertrokken direct naar de winkel. Omdat je niet je eigen naam gebruikte maar een skipnaam  koos ik de naam Lady Minerva. Ik zat toen in de Latijnse en ik was fan van Minerva, dochter van

Omdat ik gisteren niet op bezoek geweest ben bij ons mama wegens onstuimige Ciara, ben ik vandaag direct na mijn werk naar haar gereden. Ze zat in de hal in de zetel precies alsof ze wist dat ik kwam. Dus ik was aangenaam verrast dat ze beneden zat.  Wie komt daar met zo'n lang haar af, had ze ze aan de andere bewoners gevraagd?  Ze had me niet herkend maar toen ze mijn stem hoorde, wist ze het direct. Ik ging met haar naar de cafetaria en daar vertelden de vrijwilligsters me dat ze daar vandaag al geweest was met 3 dames die op bezoek waren. Ik vroeg ons mama welke dames haar bezocht hadden maar dat wist ze niet meer, ook niet dat ze al in de cafetaria geweest was en een Dame Blanche gegeten had. Ik vroeg me af wie die dames konden zijn en dacht dat het misschien Yvette en Sonja waren omdat die onlangs gezegd hadden dat ze ons mama eens gingen bezoeken. Maar wie was nummer drie? Dus toen ik een foto van Sonja op Facebook aan de dames achter de toog wou laten zien, zag ik dat S

CIARA, ne mens is er toch mee bezig, allee ik ben ermee bezig.   Deze winderige dame houdt me binnen vandaag. Geen bezoekje aan ons mama en geen frietjes van de frituur. De auto staat op een veiligere plaats, hoop ik toch en de tuinmeubelen en planten staan in de garage. Ja mijn garage staat achter mijn huis en is daardoor meer een berghok geworden. Ik probeer alle nodige voorzorgen te nemen en onnodige risico’s te vermijden. De rolluiken zijn omhoog en de wind schiet via de bekasting binnen. Ik durf ze niet naar beneden te laten uit angst dat ze zullen gaan vliegen. Bij mijn buren aan deurzijde hebben ze blijkbaar nog niet door dat Ciara er is want daar staat alles los op de parking en in de tuin maar wonder bij wonder beweegt daar niets. Het enige voordeel van de storm is dat je binnen alle tijd van de wereld hebt en je op de niets-moet-modus kunt staan. We kunnen aan dat weer niets veranderen dus veranderen we de planning en blijven we gezellig binnen en hopen we dat de stor

Vandaag was ik toerist in eigen land en meer specifiek in Antwerpen.  Antwerpen is een stad waar ik eigenlijk enkel kom wanneer ik met Hilde afspreek. Zij woont daar prachtig en zij is de beste gids die er te vinden is. Zij neemt mij mee naar de mooiste en interessantste plekjes. Zo zijn we vandaag met dit druilige weer bij St Vincents op de Kleine Markt beland. Ik wist niet welke zaak we binnenstapten. Het is een concept store in een schitterend en ruw pand waar koffie, kunst en design centraal staan. De perfecte locatie om een foto te maken. Je kan er alles kopen wat je ziet en de cappuccino is zeker een aanrader.  We kennen elkaar ondertussen al 23 jaar van toen zij mijn nieuwe baas werd. Ik was haar persoonlijke assistente en we hebben 7 jaar heel fijn samengewerkt. Zij verliet het bedrijf en ik bleef. Meestal heb je dan geen contact meer maar wij spreken nog steeds af. En zo was het vandaag weer ons dagje, voor mij een dagje vakantie in eigen land, eentje met de paraplu maar

Om verwarring te vermijden over het al dan niet publiceren, i k heb 2 boeken geschreven. Boek 1 : Mijn verhaal, na regen komt ongetwijfeld zonneschijn. Boek 2 : Leef Nu en Geniet. Boek 1 gaat over mijn leven wat er allemaal gebeurd is tijdens en na de scheiding. Het gaat vooral over de pijn, het verdriet, de verwerking en hoe mijn vertrouwd leventje plots veranderde, niet alleen voor mij maar ook voor de rest van de familie. Want uiteindelijk lijdt iedereen mee en zijn de kinderen het grootste slachtoffer. Ik heb er 3 jaar aan geschreven omdat ik elk verhaal wou illustreren met een bepaalde levenswijsheid. En om dit te bekrachtigen moest ik zelf eerst nog veel leren en lezen. Ik ben met zeer veel pijn en een bepaalde boosheid aan het boek begonnen en eindig het ongelooflijk in alle schoonheid. Met vergeving en heel veel liefde want zonder het te beseffen, schreef ik alle emoties van me af en door veel te lezen om het te kunnen staven, werd ik zelf onbewust sterker. B