Leef NU en geniet!

Zoek de verschillen Vandaag waren de weergoden ons gunstiger gezind dan oorspronkelijk voorspeld. Tweede dag op rij dat het zonnetjes fantastisch werk heeft geleverd. Niet te fel en af een toe een klein wolkje dat voor een beetje verkoeling zorgde. Ik heb deze ochtend enkele struiken gesnoeid en daarbij toevallig weer een wespennest ontdekt. Wat is dat toch met die wespen? Elk jaar vind ik er onder mijn dakpannen en elk jaar heb ik er enkele op bezoek boven in huis. Na het lezen van dat artikel van die vrouw die gisteren door wespensteken in haar huis gestorven is, ben ik toch niet meer zo happy met die beestjes onder mijn dak. Na al dat snoeiwerk zat ik op mijn terras even te genieten van het zonnetje. En oma riep of ik iets fris wou drinken. Zo lief en geestig want ze had mijn blog van gisteren gelezen. Ze toverde een dikke lach op mijn gezicht. Zij wou voor de bediening zorgen die ik hier mis in Mi Gardina. Ik bedankte haar vriendelijk voor deze bijzondere geste maar het

Vandaag had ik een dagje verlof in Mi Gardina, geweldige rustige plek. De zon was van de partij, 24 graden, ideaal weer voor een dagje nietsen. Eerst nog een bezoekje aan de wekelijkse markt gebracht voor een lekker gebakken kippetje om daarna zelf te gaan bakken in het zonnetje. Mi Gardina is niet groot maar groot genoeg om gezellig te verpozen. Het enige wat er ontbreekt is een zwembad om af te koelen en bediening. Nu moet ik spontaan aan mijn vakanties in Pineda de Mar denken. Niet de vakanties als jongedame op het appartement maar als moeder in Hotel Sorrabona. Dat is een klein familiehotel rechtover het strand en het appartement van mijn Spaanse vrienden. Het is er net zoals in Mi Gardina rustig zonder animatie en iedereen kent iedereen. Ze zijn er zeer vriendelijk en het is er super proper. We hadden er onze vaste hotelkamer en waren goed bevriend geraakt met het vaste personeel. Ik vertelde vorige keer dat ik geen vakantiekriebels meer had maar als ik aan mijn S

Wat overspel doet met een mens: iedereen moet door  fase 1, de onmetelijke kwaadheid. Dit is de titel van een artikel uit HLN van 22 februari. Ik heb het speciaal bijgehouden omdat overspel meer voorkomt dan je denkt. Ik las dat het even vaak bij gelukkige koppels gebeurt en het hoeft ook niet het einde van het huwelijk te betekenen.  Ik vel geen oordeel en veroordeel niemand.  Maar toch zeg ik: "Bezin eer je begint want het maakt meer kapot dan je denkt"  OVERSPEL, wat doet het met een mens en zijn gevoelens? Het is nooit ‘maar’ overspel zeggen therapeuten. Voor slachtoffers is overspel gigantisch. Het wordt fel onderschat. Je slaapt er niet meer van, je gezondheid lijdt eronder, je hele wereld stort in. Een affaire of een slippertje, de gevolgen zijn desastreus en zeker wanneer je dat overspel niet had verwacht. De grond verdwijnt onder je voeten, je valt in een diepe put. Al die jaren had je gedacht dat je in een exclusieve relatie zat. Dat

In mijn verhaal “Na regen komt ongetwijfeld zonneschijn” mijn eerste manuscript dat ik uit respect voor mijn zoon niet laten publiceren heb, schrijf ik onderstaand stukje: Binnen de 6 maand waren we officieel gescheiden, zo snel ging dat en zonder dat ik er zelf voor gekozen had. Hij wou scheiden, ik niet!  Wat kon ik doen hem vastbinden? Mijn hart en mijn gevoel  zeiden me dit zo volwassen mogelijk af te handelen omwille van onze zoon! Wat ik dan ook met veel pijn en verdriet gedaan heb! Het leven kan soms toch rare wendingen nemen want met nieuwjaar was er nog geen vuiltje aan de lucht en wenste ik ons beide nog een gelukkig jaar vol genot, een jaar in het teken van heel veel plezier en extra tijd met veel vrienden maar een maand later kreeg ik de koudste douche ooit! Hier boven moesten ze me toch wel verkeerd begrepen hebben. Ik vroeg de hemel en ik kreeg de hel! Later heb ik ingezien dat dit nodig is geweest om mijn nieuwjaarswens van 2014 te kunnen realiseren e

Volgende week is het mijn verjaardag en word ik 3 x 18. Leuke leeftijd maar als ik dan goed tel dan dat is dat 3 x de leeftijd van mijn zoon en dat klinkt al minder leuk. Gelukkig heb ik geen last van mijn leeftijd en van grijze haren ook nog niet. Ik word niet grijs met ouder worden maar zwart. Mijn haar wordt donkerder en donkerder, dat zijn de genen van onze papa. Onze papa is zeer laat grijs beginnen te worden en toen hij in de tachtig was, was hij nog niet helemaal grijs. Het enige nadeel is dat ik mijn balayage om de tien weken moet laten bijwerken omwille van die donkere uitgroei. In de zomer doe ik daar twee weken bij omdat mijn haar bleekt van de zon maar nu zie ik dat het toch dringend tijd is voor een klein onderhoud. Ik ben net terug van een ander onderhoud. Ook een erfenis van onze papa. Wij hebben een huid die snel bruint maar ook een huid vol met moedervlekjes. En elk jaar komen er daar meer en meer bij. En nu had ik toch een extra grote op mijn been bijgekre

Wat Bart De Wever hier zegt klopt helemaal. Op een bepaald moment worden de rollen omgedraaid. Ik was 27 jaar, woonde nog thuis toen ik ons mama ’s morgens in huis aantrof met een zware beroerte en een hersenbloeding. Ze liep als een kip zonder kop al kakelend rond omdat ze niet meer kon praten door de gedeeltelijke verlamming. In paniek heb ik mijn zus gebeld die zo slim was om de dokter te verwittigen. Ja was dat even schrikken. Normaal gezien bewaar ik altijd mijn kalmte maar je mama zo zien rondlopen met een bebloed gezicht en niet weten wat gebeurd is, is toch schrikken hoor. Ze had in haar vinger gesneden maar omdat ze gedeeltelijk verlamd was had ze dat niet gevoeld. Dus had ze overal bloedvegen en ik wist niet vanwaar die kwamen. Ons mama was 62 en altijd al de motor in huis geweest die alles regelde en controleerde. Maar sinds die dag veranderde alles. Gelukkig is ze erdoor gesparteld maar ze is nooit meer de oude geworden. Zij kon zo goed dagelijkse kost maken

Hitterecord is gesneuveld 39,9 graden lees ik net op HLN. En morgen nog warmer. Wij zijn die hitte hier is dus niet gewoon en iedereen puft en klaagt. Toch wel straf want we geven gemakkelijk twee à drie duizend euro of zelfs meer uit voor diezelfde zon in een ander land. Goed nieuws, we hoeven ze niet meer op een ander te gaan zoeken, ze is naar hier gekomen, gratis. Ik behoor tot de gelukkigen met airco op het werk. Maar enkele van mijn vriendinnen hebben die luxe niet. En voor hen is niet om te lachen. Toen ik na mijn werk buiten kwam, was dat toch even schrikken. Maar zo een warme lucht en op mijn auto kon je gemakkelijk spiegeleieren bakken. Omdat het woensdag was, reed ik dus niet naar huis maar naar ons moeder in de home. Ik was echt benieuwd hoe warm het daar ging zijn. In ons mama haar kamer was het meer dan 30 graden omdat ze het verstand niet meer heeft om de zonnewering op tijd naar beneden te laten. Ze heeft ook een ventilator staan maar die stond niet op

Ondanks de hitte ben ik toch naar de BBB-les geweest. Ik ga niet alleen voor de les maar ook voor de 'après les' die minstens even leuk is, misschien nog leuker want tijdens de les kan ik soms nogal puffen en zeker met deze warmte. Ons Michke die vliegt er steeds in en dat is zonder stoppen van de ene oefening overschakelen naar de andere op het ritme van leuke muziek. En af en toe is ze dus al met een nieuwe oefening bezig terwijl ik nog aan het rechtkrabbelen ben. Tot vorige zomer had ik hier helemaal geen probleem mee. Ik was in topconditie, woog vijf kilo minder en was super fit. Ik ging elke week vijf dagen op rij naar de fitness en deed zelfs als enige Wifty mee met de cardio blast. Maar vorig jaar, begin augustus ben ik met mijn neus in volle vaart tegen een houten plaat gelopen. Ik zag sterretjes, wat een klop was dat, het was net alsof ze met een voorhamer op mijn neus geklopt hadden. En dat gebeurde net de avond voor mijn vakantie. Omdat ik geen blauwe

Tweemaal per week ga ik naar de BBB-les in de fitness. Deze les wordt gegeven door een hele toffe energieke dame waarmee het goed klikt. Na de les blijven we gewoonlijk in de bar hangen met nog anderen. Vandaag dus ook. Vero en Dirk zijn één van mijn vaste barmaatjes. Ik heb hen daar in de fitness ontmoet en het is altijd gezellig napraten. Ondertussen kennen zij mij ook behoorlijk goed en volgen ze trouw mijn blog. Het zijn mensen met een goed hart die altijd klaar staan om anderen te helpen. Zo houden ze speciaal voor ‘La Mama’ zoals ze ons mama noemen, de koekjes bij die ze daar bij hun koffie krijgen. Ik ga dan ook elke keer met koekjes naar huis en neem deze dan mee wanneer ik op bezoek ga. Zondag had ik bijna een zak vol en ons mama was er heel blij mee en vroeg me hen te bedanken. Ik zei dat ze dat zelf kon doen via een persoonlijke videoboodschap. Ze was direct enthousiast en ik filmde haar. Ons mama doet dat geweldig, ze heeft duidelijk haar roeping gemist. Ze

Ons leven loopt niet altijd zoals we verwachten en de ene keer loopt het vlotjes en de ander keer loopt het helemaal mis. We vallen, staan op en gaan weer verder. 26 jaar geleden ging het super vlotjes toen mijn ex-man me voorstelde aan zijn ouders. Het klikte vanaf het eerst moment. Het klikte zo goed dat we buren werden, al 24 jaar ondertussen. We gingen samen vaak op stap en op weekend. De mensen vroegen me dikwijls of dat niet vervelend was zo naast mijn schoonouders wonen maar ik vond het geweldig. Onze zoon liep er constant binnen en buiten en er was altijd opvang. Maar toen mijn man me verliet was dat toch even wennen. Het was een rare situatie want hij ging weg en ik bleef naast zijn ouders wonen. Het liefst was ik direct verhuisd zodat ik rustig de scheiding kon verwerken zonder steeds te moeten geconfronteerd te worden met de verloren familie. Het was geen gemakkelijke periode, ik zag hem met haar bij hen binnen gaan en dat was zeer pijnlijk. Zij had mijn plaats ing

Vorig jaar met Valentijn heb ik mezelf getrakteerd op mijn eerste tattoo. Ik zeg eerste omdat ik er graag nog ergens een kleintje bij wil. Omdat een tattoo voor het leven is, twijfelde ik al lange tijd over de tekening en de juiste plek.   Het idee om een tattoo te nemen, ontstond toen ik twaalf jaar geleden mijn ex-man zijn eerste tattoo cadeau gaf voor onze tiende huwelijksverjaardag. Ik herinner me nog goed dat ik toen dacht nu heeft hij iets van mij voor de rest van zijn leven. En ja ons huwelijk is wel voorbij maar die tattoo staat er nog. Vorig jaar na drie jaar rouwen en proberen te overleven, wist ik welke tattoo ik wou. Een mooie letter N de beginletter van mijn zoon zijn naam en van nog veel  meer. Een letter die veel voor mij betekent. N ew Me, New begin, new life, new…. N iet morgen maar NU ! N u, nu leef ik, nu kies ik voor mezelf, nu bewandel ik mijn eigen pad, nu doe ik wat ik leuk vind, nu kies ik …. N ooit, nooit meer. N een, neen niet meer met mij

Vandaag ga ik een stapje verder. Ik heb een Instagram account aangemaakt en mijn eerste foto’s gepost. Dit is voor mij een nieuwe en onbekende wereld die opengaat. Ik heb er helemaal geen ervaring mee en ben nog zeer onwetend over hoe het juist werkt. Dus niet verschieten wanneer ik aan het klungelen ben en al prutsend een paar blunders maak. Wie mij een beetje wegwijs kan maken, mag me altijd contacteren. Mijn URL is https://www.instagram.com/filie.leef.nu/ Ik nam de Nina om een foto te maken van mijn artikel en kon het niet nalaten om het opnieuw te lezen. Ik moet zeggen dat ik sinds de publicatie toch veranderd ben. Mijn grootste doel was mijn boek gepubliceerd te krijgen en coach te worden. Ik zou me door niemand meer laten afleiden. Ik ben beginnen te bloggen zodat jullie en de uitgevers konden lezen wie ik was en hoe mijn schrijfstijl was. Ik heb de pijn letterlijk van me afgeschreven en dacht een voorbeeld voor anderen te kunnen zijn. Ondertussen heb ik de schrijfm

Het is zo fijn te horen dat jullie mijn blog graag lezen. Ik ben juist veertig dagen aan het bloggen en ik heb nu op dit moment terwijl ik dit schrijf 4153 views dat is toch een gemiddelde van 104 per dag. Momenteel staat de dagteller op 102, ik vind dat geweldig. Jullie reacties zijn ook altijd ontzettend leuk om te lezen. Elke ochtend zet ik mijn computer zo snel mogelijk aan omdat ik zo nieuwsgierig ben naar jullie respons en hoeveel mensen er mijn post gelezen hebben. Gisterenavond ben ik pas laat beginnen te schrijven omdat ik eerst nog naar de fitness geweest ben en daar natuurlijk ben blijven hangen. Ik lag dus weeral veel te laat in mijn bed. Ik ben nu eens een echt hanggat. Ik hou van gezelligheid en van leuke sociale contacten en op de fitness heb ik toffe mensen ontmoet waarmee het altijd fijn is te blijven napraten en iets te drinken. Het is daar geen modeshow en iedereen is wie hij is. Ik ben daar 100% mezelf. Ik loop er in eenvoudige sportkleren, mijn haar

Ik was gelukkiger in Spanje dan hier. Ik keek er ieder jaar zo naar uit om terug te kunnen gaan. Ik had er de tijd van mijn leven. Ik kon er helemaal mezelf zijn en moest me voor niemand inhouden. Ze hielden daar van me zoals ik was en lieten dat goed merken. De Spanjaarden zijn vurige, temperamentvolle mensen die hun gevoelens zonder enige remming uiten en heel veel complimenten geven. Ik voelde me er zeer geliefd en vooral zeer mooi. Hier hoorde ik steeds, “Doe je haar in een staart, welke kleren heb jij nu weer aan, je bent precies een toverheks, je gat wordt te dik…” Een mens zou van minder een complex krijgen. Ze bedoelden het niet slecht maar mijn zelfvertrouwen was toch niet wat het moest zijn. In Spanje was ik wel blij met wie ik was en hoe ik eruit zag. Ze noemden me daar princesa, reina, guapa, preciosa … Ze hebben daar enorm heel veel woorden voor mooie vrouw.     Ze vonden mijn figuur juist heel mooi en vonden me zeker niet te dik. Mijn zelfbeeld was er stukken bete