EEN NEUS MET EEN VERHAAL

Ondanks de hitte ben ik toch naar de BBB-les geweest. Ik ga niet alleen voor de les maar ook voor de 'après les' die minstens even leuk is, misschien nog leuker want tijdens de les kan ik soms nogal puffen en zeker met deze warmte. Ons Michke die vliegt er steeds in en dat is zonder stoppen van de ene oefening overschakelen naar de andere op het ritme van leuke muziek. En af en toe is ze dus al met een nieuwe oefening bezig terwijl ik nog aan het rechtkrabbelen ben.

Tot vorige zomer had ik hier helemaal geen probleem mee. Ik was in topconditie, woog vijf kilo minder en was super fit. Ik ging elke week vijf dagen op rij naar de fitness en deed zelfs als enige Wifty mee met de cardio blast.

Maar vorig jaar, begin augustus ben ik met mijn neus in volle vaart tegen een houten plaat gelopen. Ik zag sterretjes, wat een klop was dat, het was net alsof ze met een voorhamer op mijn neus geklopt hadden. En dat gebeurde net de avond voor mijn vakantie. Omdat ik geen blauwe ogen had, dacht ik dat mijn neus enkel gekneusd en niet gebroken was. Dus ging ik niet naar de dokter. De eerste dagen was ik draaierig en mijn hoofd en neus deden verschrikkelijk pijn. Die week ben ik met veel hartpijn niet kunnen gaan sporten. Potverdorie die stomme plaat, waarom had ik die niet gezien?

De tweede week kon ik niet meer thuis blijven en moest ik naar de BBB, pijn of geen pijn. Maar dat lukte niet, ik kon in totaal niet mee, alles deed pijn en bij elke wilde beweging was ik zeer draaierig. Ik ben half de les moeten stoppen. En sinds die dag heb ik nooit meer het niveau van ervoor gehaald. Dit was voor mij een serieuze aanpassing want ik ben zeer sportief en zeer competitief. Nu doe ik mee op mijn niveau en als de dames staan te springen dan stap ik. En in het begin ergerde ik me er zeer hard aan dat ik niet meer mee kon volgen en voelde ik me slecht omdat ik te veel gefocust was op de dingen die ik niet meer kon. Elke les maakte ik me druk omdat mijn lichaam niet mee wilde. Nu heb ik geleerd om naar mijn lichaam te luisteren en beweeg ik op mijn manier. Ik heb het losgelaten en geniet weer van de les. Wat ze van mij denken, maakt niet uit, ik doe mijn eigen ding en ben blij dat ik toch weer wat beweging heb.

Maar nu terug naar het verhaal van mijn neus. Na vier weken kon ik de hoofdpijn en de druk in mijn neus niet meer uithouden en ben ik toch maar naar de dokter en KNO-arts gegaan. Ik had dus een whiplash opgelopen en een deuk in mijn neus. Dus dat sporten moest ik sowieso een tijdje laten en ik moest kiné doen. Aan mijn neus konden ze niets meer doen want die moest binnen de twee weken na het ongeval rechtgezet geweest zijn. Ik had te lang gewacht. Ja na negen maanden kan je hem wel weer laten breken maar dat hoefde niet voor mij. Je moet al goed kijken om te zien dat hij scheef staat en er een deuk in is. Ik zei tegen de KNO-arts dat ik mijn neus niet zou laten corrigeren en dat ik vanaf nu dan maar een neus met een verhaal had. Niemand is perfect.

Alles gebeurt met een reden en alles heeft zijn voor-en nadeel.  Ik was te hevig aan het sporten en mijn lichaam aan het overbelasten. Ik had geen tijd meer om te lezen en te schrijven en door die klap op mijn neus werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt! Ik moest het kalmer aandoen en een andere hobby zoeken. Ik ging terug naar de bibliotheek en las het boek ‘De cirkel is rond’ van Wayne Dyer en het vervolg kennen jullie.

Dus door die klap heb ik mijn verhaal afgewerkt, een nieuw boek geschreven en ben ik uiteindelijk beginnen te bloggen. Dus een geluk bij een ongeluk.