BLOGGEN

Wat doet een dikke maand bloggen en bijna 4000 views met een mens?

Ik ben een bezige bij, ik kan moeilijk niets doen en ben altijd met iets bezig. In de zomer ben ik veel buiten en wordt elk onkruidje met de hand uitgetrokken. Nu ik aan het bloggen ben en om eerlijk te zijn dat neemt toch gemakkelijk twee uur per dag in beslag, krijgt dat onkruid de kans om te bloeien.  Ik maak er minder tijd voor maar wanneer ik er toevallig voorbij loop, wordt het onverbiddelijk uitgetrokken. Maar wat blijkt nu? Veel van dat onkruid is geen onkruid! Ik wist niet dat mijn lavendel zoveel zaadjes verspreidde. Het onkruid tussen mijn klinkers blijkt dus lavendel te zijn.  En niet alleen lavendel maar ook Allysum, Viooltjes en Campanula. Al die jaren trok ik die plantjes dus uit.  

Ja dat schrijven, neemt meer tijd in beslag dan ik dacht. Ik kijk bijna geen tv meer, ik ga vele later slapen en werk minder lang in de tuin met als resultaat dat ik nu het verschil ken tussen onkruid en echte plantjes en ook dat ik soms wat slaap te kort kom. Maar ik doe het wel heel graag. Het is me tot nu toe gelukt om elke dag iets te schrijven.

Ik ben deze blog begonnen om mensen te kunnen inspireren en te raken door over het dagelijkse leven te schrijven. Door te vertellen hoe ik het leven ervaar en hoe ik met bepaalde situaties omga. Velen herkennen zich in mijn verhalen en ik krijg veel reacties ook privé wat ik super leuk vind. Het doet me plezier dat sommigen me dagelijks trouw volgen en mijn verhalen graag lezen. Want tenslotte daar doe ik het toch voor.

Mijn zoektocht naar een uitgever, heb ik door te bloggen even geparkeerd. Ik ga mijn manuscript herlezen en indien nodig wat aanpassen en dan stuur ik het door. Door mijn scheiding ben ik beginnen te schrijven en voelde ik een enorme drang om iedereen te helpen en om de wereld te verbeteren. Ik zou personal coach worden. En iedere keer toen ik een eerste stap zette om dat te worden, werd ik door het lot tegengehouden. Op een bepaald moment heb ik tegen mijn vrienden gezegd dat ze hierboven dat precies niet wilden dat ik coach werd. 

En nu ik een maand aan het bloggen ben, voel ik dat ik geen coach ben maar meer een schrijver en een spreekbuis voor alle mensen die het soms moeilijk hebben. Ik ben niet op mijn mond gevallen en geef eerlijk mijn mening zonder de mensen daarbij te willen kwetsen. Ik ben zeer open en leg mijn ziel bloot op het internet. En ja, soms voel ik enige twijfel en remming en denk ik zou ik dat wel schrijven en posten?  Zoals die foto van mezelf op het strand en mijn verhaal van gisteren over de aap uit de mouw.  Maar ik mag geen enkel onderwerp schuwen omdat dat het echte leven is. Het leven zoals het is met een lach en een traan. Hoe meer we erover praten hoe beter we ermee kunnen omgaan.

Ik hoop nog veel te kunnen schrijven maar vooral jullie te kunnen blijven boeien. Bedankt voor de bijna 4000 views en vele reacties die me enorm plezier doen.

Tot Morgen!