Leef NU en geniet!

I k heb momenteel heel veel moeite om niet alleen mijn gevoelens en gedachten maar ook mijn reilen en zeilen onder woorden te kunnen brengen. Soms zit ik een uur voor een leeg scherm te turen en komt er helemaal niets uit. Het lijkt alsof alles geblokkeerd zit en uiteindelijk doe ik mijn laptop terug dicht zonder iets geschreven te hebben. En dan moet ik spontaan denken aan het zinnetje van Shakespeare: TO BE OR NOT TO BE, THAT'S THE QUESTION Wat wil ik? Wie ben ik? Eén ding weet ik zeker, ik wil ongetwijfeld TO BE zijn. Ik ben de laatste jaren zo druk bezig geweest dat ik zonder het te beseffen mezelf onderweg weer vergeten ben. Maar het leven is meer dan alleen 'moeten'. Je moet studeren, je moet werken, je moet de ene workshop na de andere volgen, je moet schrijven, je moet meer reclame maken voor je boek, je moet zorgen dat je meer visibiliteit krijgt, je moet, je moet en je moet. Vandaag stak het magazine Bloom in de brievenbus en op de cover las ik "Help, ik zit

Zeg nooit nooit, weet je nog toen ik schreef over Juliette die mijn hart veroverde terwijl ik er ten stelligste van overtuigd was dat er nimmer een kat in huis zou komen? Jammer genoeg is Juliette er niet meer maar ondertussen is haar kitten, Marcelle, al bijna een jaar oud en heeft ze mijn visie over katten helemaal veranderd. En niet enkel mijn visie maar ook een beetje mezelf. Nee, geen kat in huis, nee geen kat in de keuken, nee geen kat op tafel, nee geen kat op mijn bed en nee geen kattenhaar op mijn kleren. Moet je me nu zien, een kat in huis, een kat op tafel, kleren soms vol kattenhaar van dat vele knuffelen terwijl ik vroeger een kat zo vies vond.  Enkele dames onder jullie zullen nu denken, ik wist het wel, hahaha. 'Que sera sera' zong Doris Day en wat moet zijn, zal zijn.  Marcelle die zorgt voor de zeer noodzakelijke routine, zin of geen zin, ik moet opstaan om haar te voeden en te verzorgen. Zij is de grootste knuffelkat die er maar te vinden is en ze geeft me zov

  Ik was bijna vergeten hoe sterk de kracht van positief denken kan zijn. Door mijn grijze bril zag ik enkel nog maar naar de negatieve kant van het leven. Ik had echt nooit verwacht dat ik ondanks alle geleerde lessen me ooit nog zo zwaarmoedig zou kunnen voelen. Toch niet omdat ik het in mijn boek vooral heb over hoe anders denken je leven positief kan veranderen. Was ik dat toch even vergeten zeker maar door mijn roze bril weer tijdig op te zetten en me meer te focussen op de goede dingen, zag de wereld er vandaag al stukken beter uit.  Ik ben vandaag voor de eerste keer sinds lange tijd weer naar de markt in Leuven geweest en heb daar samen met mijn zus gepicknickt. Hoe gezellig was dat. Geen enkele sombere gedachte passeerde de revue. We kwamen nog een kennis tegen waarmee we zo aan het kwebbelen waren dat de politie moest lachen en zei dat we net hangjongeren leken. Bovendien  werd er thuis onverwachts een prachtig boeketje bloemen  van mijn lieve collega's geleverd  dat dire

Hallo roze bril, welkom terug. Het leven kan soms toch rare kronkels nemen. Moi, de Sonja Kimpen van het positief denken die haar roze bril kwijtgespeeld was. Ik liep al een tijdje met een serieuze grijze sombere bril rond. Maar vandaag werd ik nog eens zo hard met mijn neus op de feiten gedrukt dat mijn grijze bril ervan barstte. Deze confrontatie had ik nodig om mijn klik te kunnen maken en om de Jeanne d'Arc in mij weer tot leven te brengen. Moet je weten dat mijn tweede naam Jeanne is. 😀 Om een heel lang verhaal kort te maken, verdriet doet wat met een mens. En dat verdriet mag niet genegeerd worden want vroeg of laat komt dat toch naar boven. En terwijl dat verdriet me overmeesterde werd er langs alle kanten aan me getrokken, kwamen er demonen op mijn pad die van mijn zwakte probeerden te profiteren. En weg was mijn energie, mijn enthousiasme en mijn roze bril. Ik heb enkele mensen weer beter leren kennen en een verwittigd mens is er twee waard. Gisteren zei ik nog tegen een

Eerst werken en dan pas genieten!   Ik denk dat velen van mijn generatie met deze overtuiging opgegroeid zijn. Het zit er bij de meesten van ons goed ingebakken. Zo erg dat wanneer je na je dagtaak moe of niet naar wat rust smacht toch met deze overtuiging in je achterhoofd verder doet, hoe moe je ook maar bent.  Sommigen zijn helemaal niet te stoppen en doen verder tot ze er bijna bij neervallen.    🠞  🠞  CONSTANTE OVERSPANNING = SPELEN MET JE GEZONDHEID! Die overspanning komt niet enkel door te veel te werken maar ook door de overtuiging. En ook al neem je voldoende pauzes, er is een innerlijk conflict tussen dat ene stemmetje dat zegt dat je mag rusten en die andere stem dat zegt dat je moet doorwerken tot alle werk af is. En deze innerlijke discussie kost veel energie en wanneer je stress hebt en je energie bijna op is, wint de stem van de overtuiging "Eerst werken en dan pas genieten".  Score: Overtuiging 1 - 0 Gezondheid. Net zoals ik zullen velen deze innerlijke str

  Foto van YoY Community https://www.facebook.com/groups/yoycommunity Vandaag is het Year Breaker Day, de energie van vandaag Yin Hout Geit botst met de energie van het jaar Yin Metaal Os. Helemaal geen dag om belangrijke dingen te plannen maar meer eentje om te relaxen. En daar het vandaag toevallig ook dag van het geluk is en ik een ganse dag relax van in de zetel naar al de lezingen zou kijken, kwam dit voor mij toevallig goed uit. Maar natuurlijk niet voor de organisators want de datum is een clashdatum en de eerste lezing van vandaag werd onverwachts uitgesteld. Dus heb ik nu even tijd om jullie te zeggen dat het vandaag een perfecte dag is om van het lentezonnetje te genieten en om heerlijk relax de dag door te brengen.

  Ik ben zo blij dat de 'Dag van het Geluk' online kan doorgaan. Het is een dag vol inspiratie. De ene lezing na de andere die je doet stilstaan bij het leven. Wat maakt ons gelukkig? Wat doet ons groeien? Wat is de belangrijkste sleutel tot geluk? Hoe denken we en hoe gaan we om met de wereld? We leven in een moderne wereld die heel wat voordelen heeft maar tegelijkertijd ook heel veel nieuwe psychologische problemen en eenzaamheid met zich meebrengt.          Dr. Gerbert Bakx, de oprichter van de Academie voor Levenskunst, bijt zaterdagochtend de spits af met een lezing over levenskunst in de hedendaagse samenleving. Het leven vraagt ons niet of we klaar zijn voor de uitdagingen van vandaag en morgen, vertelt Gerbert Bakx die arts, filosoof en psychotherapeut is.  En ik weet uit ervaring dat er inderdaad heel wat uitdagingen op ons pad kunnen komen, klaar of niet, ready or not. Mijn pad is momenteel weer zeer hobbelig maar dankzij inspirerende lezingen en boeken, trotseer ik

Ik lees in de krant over Prins Philip van Engeland die zaterdag zijn uitvaart krijgt en in grote letters staat: "Hét moment om stil te staan bij wat echt belangrijk is."  De titel zegt me niets maar tijdens het lezen komen er allerlei associaties naar boven die mezelf doen stilstaan bij wat echt belangrijk is. WAT IS ECHT BELANGRIJK? Ik sta momenteel weer in zesde versnelling en ondertussen blijven de taken en dingen die mijn dringende aandacht nodig hebben binnenkomen. Alles en iedereen is belangrijk en krijgt top prioriteit maar hola Pola wacht eens even, dat ben ik ook! Mijn ik is even belangrijk als alle andere ikken. Waarom blijf ik de neiging hebben om mezelf steeds op de tweede plaats te zetten? Ik dacht dat ik goed bezig was en mijn demonen goed onder controle had maar ons mama haar dood heeft me verzwakt en dat besef ik maar al te goed.  In mijn Feng Shui kalender staat de quote van vandaag en terwijl ik hem lees besef ik maar al te goed dat ik te hard bezig ben met

  Als er nu iets is waarover ik niet mag klagen dan is het over mijn weelderige bos haar. Ik was het en laat het gewoon aan de lucht drogen. Brushen, doe ik niet want dan krijg ik de borstel er niet meer uit. Ondertussen begin ik toch een serieuze uitgroei te krijgen en komt mijn pony tot aan mijn kin. Zie het verschil met vorig jaar. En dan bedenk ik me net dat ik normaal zo'n 500 euro per jaar aan de kapper spendeer. Mijn coronakapsel is voor mij een besparing maar wat een verlies voor de kapper.  Zoek het verschil

Het is Pasen en het dringt niet tot me door.  Al 20 jaar verstop ik eitjes en nodig ik de familie uit voor een gezellig samenzijn. Ik vind elke gelegenheid goed om te vieren want feesten is my middle name. Behalve dit jaar, ik heb er geen zin in.  Maar een stemmetje zegt me: "Komaan, zet je happy Easter face op en doe wat moeite".   Dus heb ik een briefje van 50 euro verstopt, wat vele gezonder is dan al die eitjes en werd er onder elk potje, tapijt, kussen, boekje en dergelijke naar dat ene briefje gezocht. Na enkele tips werd het uiteindelijk gevonden en zo was de paasspirit toch een beetje aanwezig vandaag. Maar er waren nog andere spirits aanwezig. Ik kreeg deze ochtend in mijn droom net voor het ontwaken het bezoek van ons mama en onze papa. Ze waren samen en kwamen me een dikke knuffel geven. Ik was heel blij hen nog eens te zien en vond het zo leuk dat ze net vandaag met Pasen een teken gaven. Wat vieren we eigenlijk met Pasen? Een leuke vraag om op straat aan de eerst

Je hebt zo van die periodes in je leven dat het ene na het andere komt. En momenteel ga ik inwendig door een moeilijkere periode. Vorig jaar begaf het ene belangrijke toestel het na het andere maar toestellen kan je vervangen, het kost enkel wat geld, tijd en misschien ook een beetje stress om te kiezen en ze aan te schaffen. Maar je moeder kan je niet vervangen en het verdriet maakt bij mij oude wondes wakker. Ondanks ik weet hoe ik ermee moet omgaan, heb ik het toch lastig.  Gelukkig ben ik iemand die zich niet laat belemmeren door lastige dingen maar het remt me wel af.  Mijn laatste blog ging over echte vrienden maar er bestaan niet enkel echte vrienden maar ook lieve collega's. Vandaag werd ik aangenaam verrast door een goede, lieve collega die voor mijn deur stopte en me zomaar een boeketje tulpen kwam afgeven. Ik had dit totaal niet verwacht en tulpen zijn mijn lievelingsbloemen. Zo mooi en ze blijven groeien waardoor het boeketje mee verandert. Dankjewel Thea voor dit gebaa

  Ik ben het meest in mijn element wanneer de zon schijnt en ik buiten in alle rust van haar licht en warmte kan genieten. Dus deze week was zalig, wat een deugd, dat hebben we toch weer gehad. Vandaag stak er een leuke verrassing in de brievenbus. Het wat een lief kaartje van mijn goede vriendin Cecile die ik omwille van corona al een hele tijd niet meer gezien heb. Nochtans hadden we begin vorig jaar afgesproken dat we nooit nog zo lang zouden wachten om samen iets leuks te doen. Wisten wij toen veel dat Covid-19 de wereld zou doen daveren.  Ze schreef dat uit het oog niet uit het hart is, zo lief en zo opbeurend. Dankjewel het was een hart onder de riem en het deed me meer dan anders beseffen dat een goede vriendschap onbetaalbaar is.