DEMENTIE: BEDANKT VOOR DE KOEKJES

Tweemaal per week ga ik naar de BBB-les in de fitness. Deze les wordt gegeven door een hele toffe energieke dame waarmee het goed klikt. Na de les blijven we gewoonlijk in de bar hangen met nog anderen. Vandaag dus ook. Vero en Dirk zijn één van mijn vaste barmaatjes. Ik heb hen daar in de fitness ontmoet en het is altijd gezellig napraten. Ondertussen kennen zij mij ook behoorlijk goed en volgen ze trouw mijn blog.

Het zijn mensen met een goed hart die altijd klaar staan om anderen te helpen. Zo houden ze speciaal voor ‘La Mama’ zoals ze ons mama noemen, de koekjes bij die ze daar bij hun koffie krijgen. Ik ga dan ook elke keer met koekjes naar huis en neem deze dan mee wanneer ik op bezoek ga. Zondag had ik bijna een zak vol en ons mama was er heel blij mee en vroeg me hen te bedanken. Ik zei dat ze dat zelf kon doen via een persoonlijke videoboodschap. Ze was direct enthousiast en ik filmde haar.

Ons mama doet dat geweldig, ze heeft duidelijk haar roeping gemist. Ze zei dat op zo een enthousiaste manier dat ik dat filmpje met jullie wil delen. Maar er is toch een kleine kanttekening. Ik vind dat ze enorm achteruit gaat de laatste tijd. Haar geheugen was al een ramp maar nu begint ze meer en meer in de war te geraken en snapt ze alles zo goed niet meer. Ik liet haar het filmpje zien en ze begreep het niet. Ze herkende haar stem maar vroeg toch wie dat was. Ze snapte niet dat zij dat was. Haar hersenen kunnen niet goed meer functioneren en de juiste linken leggen wordt moeilijker.

Haar medebewoners vertelden weer dat ze niet wil eten aan tafel, terwijl ze bij ons goed snoept. Ik zei haar dat ze meer aan tafel moest eten en minder snoepen. “Maar ik snoep niet want ik heb hier geen snoep.” Terwijl haar handtas en kast vol snoep ligt. Ik liet haar ook de foto van de pas gekregen koekjes zien en ze zei vol overtuiging dat dat niet haar koekjes waren. Ze onthoudt in totaal niets meer. En als ik haar dan het filmpje en de foto’s laat zien dan snapt ze het helemaal niet meer.

Oma en Pepe die mee op bezoek waren, vertelden ook dat ze enorm achteruit gegaan was sinds enkele maanden terug. Ik probeer zoveel mogelijk van haar te genieten en hoop dat ze tram 9 mag halen in december. Ondanks haar dementie die meer en meer vordert, ziet ze er nog steeds gelukkig uit. En gisteren herhaalde ze nog eens dat ze daar zeer graag is in de home en dat ze thuis niets meer kan gaan doen. Gelukkig is dat besef er nog steeds. Mama je bent een superstar en van mij mag je 100+ worden.