IK BEN EEN PEER

Ik had het liever anders gezien en was liever een zandloper geweest maar moeder natuur, of liever gezegd ons moeder, heeft me haar bredere heupen doorgegeven. Ik was als kind heel klein en fijn maar toen de vrouwelijke hormonen zich begonnen te manifesteren, ging ik van fijn naar wat minder fijn om het mooi te zeggen. Ik kreeg borsten en heupen.

Help, ik wou geen heupen en zeker geen borsten, bah. Ik was tien en was mentaal helemaal niet klaar voor die vrouwelijke vormen. Ik speelde nog met de barbiepoppen. En in die tijd was de seksuele voorlichting ook niet wat het nu is. Nu zijn de meisjes fier op hun lichaam in ontwikkeling en vooral op hun rondingen. Ik was dat helemaal niet en wilde al mijn vrouwelijk vormen zoveel mogelijk verbergen. Oh wat wou ik toen een jongen zijn want die hadden daar helemaal geen last van. En op school deden die vele leukere dingen tijdens de gesplitste mannelijke en vrouwelijke activiteiten. Ik moest breien en stil zijn en zij mochten knutselen en lekker wild doen. Wie mij kent, weet dat ik en stil zijn niet goed samen gaan en dat ik helemaal geen fijne motoriek heb en zeker niet om te breien, wat haatte ik dat.

Mijn zus die is super goed in die vrouwelijke activiteiten, die heeft de handigheid van ons mama meegekregen en niet die brede heupen. Ik kreeg de onhandigheid van onze papa mee, dus ik ben een expert in het afbreken, brute force! Ducttape, een prachtige uitvinding.

Rond mijn veertiende begon ik de voordelen van vrouw zijn te ontdekken. Ik wou toen helemaal geen jongen meer zijn, dat was maar een tijdelijke bevlieging geweest omdat ik vond dat de jongens bevoordeeld waren want die mochten vele meer.

Ik kreeg complimentjes en de jongens die stonden voor me klaar. Ik hoefde maar lief en onschuldig te kijken en ze waren verkocht. Ja dat vrouwelijk kantje was goed ontwikkeld. Maar om eerlijk te zijn en wanneer ik terugblik dan heb ik wel een aantal vriendjes gehad maar ben ik nooit echt gelukkig geweest in een relatie. Behalve in de beginjaren van mijn huwelijk dan, die waren geweldig.

De reden waarom ik in een relatie nooit echt gelukkig was, heb ik gisteren verteld. Mijn valkuil, ik ben te zorgzaam. In het begin is het fantastisch en dan begin ik stilletjes mezelf te vergeten.

Maar terug naar de peer. We hebben allemaal een ander figuur, een appel, een peer, een zandloper, een aardbei…. En welk figuur we ook mogen hebben we zijn nooit 100% tevreden. Er is wel altijd iets dat we graag anders gezien hadden. En al heel mijn leven probeer ik het perfecte figuur te krijgen. Maar niemand is perfect en zeker ik niet. We staren ons vaak blind op die ene maat of op dat ene minpuntje. Maar op tram 5 heb ik ontdekt dat er belangrijkere dingen in het leven zijn dan het perfecte figuur waar je zoveel moet voor doen en laten.

Elk lichaamstype heeft zijn troeven en minpuntjes. En met de juiste kleding kunnen we die minpuntjes verbergen en de troeven accentueren. We moeten enkel weten welk lichaamstype we hebben.
En nu ik in Lien Degol haar boek De juiste look op elke leeftijd de verschillende types aan het bekijken ben, begin ik toch te twijfelen. 
Ben ik nu wel een peer of eerder een mix van een peer en een kleine zandloper? 

Lien, ik denk dat mijn lichaamstype nog moet uitgevonden worden. Wat dacht je van een Butternut? De lekkerste pompoen die er is.

Dus ik laat die peer voor wat ze is. En wanneer ik toch weer begin te twijfelen over mijn bredere heupen dan zal ik aan Sophia Loren haar wijze woorden denken:

 “Beauty is how you feel inside, and it reflects in your eyes. It is not something physical.”

Met andere woorden, appel, peer, zandloper, aardbei... schoonheid zit binnenin. Aanvaard jezelf zoals je bent en geniet! En dat is wat ik op tram 5 doe.