HET IS WEER VOORBIJ

De eerste feestdagen zijn achter de rug en het nieuwe jaar komt steeds dichterbij. Hier thuis was het op kerstavond feest met de vrienden en dat was zoals elk jaar weer super gezellig en zeer leuk. Voor mij is het belangrijk om dan gezellig met de juiste mensen samen te zijn. We hebben naar jaarlijkse gewoonte het spelletje ‘Wat schets je me nou?’ gespeeld en het was weer hilarisch. Je tekent een douche en ze denken dat het een biljarttafel is.

Kerstdag was bij mijn zus met ons mama. Ik ging haar halen en het duurde een half uur voor ik haar mee naar de auto kreeg. Ik had haar medicatie en alle gerief mee om ongelukjes te voorkomen. Ze wist niet dat het Kerstmis was en begreep niet wat er gebeurde. Ze begreep ook niet dat we naar mijn zus reden en niet naar mij. Van het eten heeft ze helemaal niet genoten want ze eet bijna niet meer. En als ze van iets proefde dan was het te heet of te hard of te zout of te pikant en nam ze het terug uit haar mond. Ze heeft overal eens van geproefd maar niets opgegeten want alles belandde terug in haar bord.

Van de cadeautjes geniet ze ook niet meer. Ze kreeg een pakje maar deed het niet open. Ze dacht dat het een mooi zakje was. We zien haar ieder jaar met kerst minder genieten omdat ze niet meer beseft wat er aan het gebeuren is. Het enige waar ze nog van kan genieten is domino spelen. Dus heb ik met haar domino gespeeld. Ik denk dat dit de laatste kerst is geweest dat ik haar gaan halen ben. Ik vind dit zeer jammer maar het is te vermoeiend voor haar geworden om in en uit de auto te stappen en door zich te verplaatsen raakt ze nog meer in de war. Toen ik haar terug naar de home deed was dat voor haar super verwarrend. Ze was vergeten dat ze daar woonde en het leek voor haar de eerste keer dat ze daar kwam toen ik op de parking reed. “Je gaat toch mee binnen want ik ben hier nog nooit geweest, woon ik hier?”, vroeg ze me.

“Maar natuurlijk ga ik mee naar binnen mama, je bent even in de war maar straks dan zal je alles wel herkennen.” En gelukkig herkende ze haar kamer.

Dus deze kerst was waarschijnlijk de laatste keer met haar thuis. Ik besef maar al te goed dat ze minder en minder kan en dat elke verandering zeer verwarrend voor haar is. Volgend jaar zullen we haar in de home een kerstbezoekje moeten brengen en zo passen we ons aan het ritme van ons mama aan.