Leef NU en geniet!

Er is er eentje jarig vandaag en dat is oma naast de deur. Oma mag ook eens in de bloemetjes gezet worden want wij zijn niet alleen al 25 jaar goede buren maar ze heeft net zoals mijn zus ook altijd goed voor mijn zoon gezorgd en nog steeds. We kunnen altijd op haar rekenen en dat is toch iets om dankbaar voor te zijn. Niet iedereen zal het leuk vinden om naast de schoonouders te wonen maar ik zie er enkel de voordelen van. Pepe die helpt me en adviseert me bij alle klusjes en oma die verwent de zoon. Dus bij deze oma en pepe bedankt voor al jullie steun en hulp. Ondanks dat ik van hun zoon gescheiden ben, blijft onze relatie zeer bijzonder. Zo zie je dat er nog steeds harmonie en liefde kan zijn na een scheiding. Het hoeft allemaal niet negatief te zijn.  Vandaag ben ik naar Leuven gaan shoppen want ik had dringend een nieuwe jeansbroek nodig. Ondertussen zit ik al aan jeansmaat 30 en ik kom van maat 26. Ja, ik ben de laatste jaren goed bijgekomen en heb geen maatje 36 meer ma

Toen ik vandaag in de home aankwam stond er een marktje in de hal en ons mama was chocolade aan het kopen. Ze mag helemaal geen chocolade eten voor haar reflux want dan krijgt ze keelpijn. Gelukkig kwam ik net op tijd binnen.  Ik had chance want het was pannenkoekendag en dan kan je super lekkere pannenkoeken eten voor maar 1 euro 50. We hebben dus allebei genoten van deze lekkernij. Ze was beter dan gisteren maar ze sprak wel nog een beetje suf vond ik. Onze conversatie was zeer raar maar het was er wel eentje.  "Kom jij naar hier voor de pannenkoeken?" "Neen, ik kom naar hier speciaal voor jou!" "Oei dan ben je voor niets gekomen." "Wat bedoel je?" "Ik ben er niet!" "Met wie zit ik hier dan pannenkoeken te eten?" Een beetje later kwamen ze ons roepen omdat de dokter er was. Ze vertelde dat ons mama niet enkel suf kan zijn van haar medicatie maar ook van haar dementie. Dat sommigen enkele dagen slapen en niet

Gisteren heb ik naar de dokter moeten bellen voor ons mama omdat ze terug zo suf was en weer niet wou eten.  Ik dacht oh nee, het was nu een weekje goed.  Ze had zwaardere pijnstillers gekregen omdat ze bleef zeuren over haar reumapijn. Maar ze is zo gevoelig voor medicatie. Ik heb dat ook want wanneer ik iets voor een snotvalling neem dan lig ik heel de dag groggy in de zetel. Ja, ik heb het van geen vreemden. Maar omdat ons mama alles vergeet, vergeet ze dus ook dat ze reuma heeft en is elke pijn nieuw. Vroeger toen ze alleen woonde, klaagde ze ook dagelijks over die pijn maar toen wist ze dat er niet zoveel aan te doen was en dat ze daarmee moest leren leven. Het is niet gemakkelijk. Omdat ze haar medicatie opnieuw aangepast hebben, was  ze vandaag iets levendiger . Mijn zus is met haar naar de oogarts gegaan en die had goed nieuws. Door die maandelijkse injectie kan ze weer beter zien. Ze raadde ons aan om enkele van die goedkope leesbrilletjes te gaan kopen en die overal te

https://www.hln.be/showbizz/royalty/onze-opinie-pijnlijk-noemt-albert-de-procedure-dat-was-ze-vooral-voor-delphine-en-haar-moeder~ac34df77/ Deze morgen las ik in HLN dat Koning Albert eindelijk Delphin als dochter heeft erkend. Wat alle burgers al wisten, heeft hij nu toegegeven. Het toeval wil dat ik in mijn eerste verhaal in hoofdstuk 10 ‘Laat los wat je niet kunt veranderen, geef het een plaats en ga verder!’ over haar schrijf. Ik vond haar het perfecte voorbeeld om dit hoofdstuk te illustreren. Onderstaande is een stukje van wat ik toen in mijn eerste boek schreef. OM GELUKKIG TE KUNNEN ZIJN, MOETEN WE LOSLATEN WAT ONS VERDRIETIG MAAKT! Delphine Boël maakt geen kwade kunst meer las ik op 2 november 2016 in het laatste Nieuws. Ze lijkt de jaren gevoerde strijd om erkend te worden als wettige dochter van de koning op te geven. De kwade verwijten hebben plaats gemaakt voor liefde. Haar expositie heet dan ook toepasselijk “Obsessed with love”.   Ze heeft eindelijk de ru

Ongelooflijk maar waar maar mijn post van gisteren over Bar Marcel heeft de queen van mijn blog, ons mama met een monsterscore van de troon gestoten.  Bijna 600 keer gelezen, wat een mooi resultaat.  Dit bewijst niet alleen dat de viering een mega succes was maar ook de nood aan een dergelijke zaak. Een bar waar de 40-plusser zich goed voelt en kan genieten.  WELL DONE  Leen en Chris! Ondertussen hebben sommigen me al gevraagd om daar met hen ook eens iets te gaan drinken. Ik zou zeggen met heel veel plezier. En de dames raad ik dan aan om ook eens naast Bar Marcel bij Knus binnen te gaan. Een winkel waar elke vrouw wel altijd iets vindt dat haar weet te bekoren. En het zijn de laatste dagen solden. En nu moet ik door want het is tijd voor de fitness.

EN OOK VOOR CHRIS :) Bar Marcel, bedankt voor de super avond en verrassingsact, het was geweldig. Het was een avond om nooit meer te vergeten,  eens iets anders dan elke dag naar het ziekenhuis rijden. Zo zie je maar de ene week valt alles tegen en word je geleefd en de week nadien LEEF JE ALSOF HET JE LAATSTE DAG IS, f antastisch toch!  Ik ben nochtans helemaal alleen vertrokken maar ik dacht, maak je klaar en doe je jas aan. En dit is een boodschap die ik wil meegeven, gewoon doen en zien wat er onverwachts op je pad komt. Ik had wel heel veel geluk want de Wim en de Charel zijn op mijn pad gekomen. Man man man, wat een ambiance en geweldige toffe mannen. Wim en Charel jullie mogen bij mij ook eens komen zingen, ik zal uit volle borst meezingen. We gaan dansen in de zon, baden in het licht.  Ja we omarmen het leven met een lach op ons gezicht.  We komen samen in hetzelfde verhaal.  En genieten van het leven, allemaal. Bedankt want ik heb echt genot

ONZE VRIENDSCHAP BLIJFT WEL BESTAAN! Januari 2020 Mei 1981 Vandaag was een zalige dag. Eindelijk nog eens tijd gemaakt voor één van mijn beste vriendinnen. Geboren in hetzelfde jaar en getogen in dezelfde straat. Samen naar school geweest en daarbuiten heel veel avonturen beleefd zowel in binnen- als buitenland. Een vriendschap om te koesteren want we zijn al meer dan een halve eeuw best friends. Ondanks dat ik het Leuvens arrondissement verlaten heb, zijn we blijven afspreken ook met onze mannen erbij die gelukkig goed met elkaar konden opschieten. Mijn huwelijk bleef niet duren maar mijn vriendschap met haar wel.  En vandaag was het bijna een jaar geleden dat we samen nog iets gedaan hadden. Uit het oog is helemaal niet uit het hart en deze morgen zaten we al om 9u30 koffie te drinken in de Leivese Ton, een zaak van nog zo'n goede vriendin en oud buurmeisje. We hebben dan ook beloofd om zo snel mogelijk eens met haar af te spreken.  We hebben over de markt gewan

Vandaag las ik in de krant dat Terry Jones overleden is. Velen zullen denken wie is Terry Jones?  Hij is was één van de leden van Monty Python. Hij was de regisseur van ‘Life of Brian’ en speelde er zelf verschillende rollen in. Hij speelde meestal de rol van een oudere dame. En als dit nog geen belletje doet rinkelen dan zal het liedje ‘Always look on the bright side of life’ dat wel doen of onderstaande foto. Terry Jones, foto uit HLN van 23/1/20 Waarom schrijf ik hier nu over? Omdat ik dat liedje ook vermeld in mijn boek omdat daar een zeer mooie positieve boodschap in zit.  KIJK ALTIJD NAAR DE MOOIE KANT VAN HET LEVEN! Hij is gestorven aan de gevolgen van een zeldzamere vorm van dementie.  DEMENTIE, velen zullen er ooit op één of andere manier mee te maken hebben en daarom wil ik dit stukje uit de krant van vandaag met jullie delen.  Zijn beste vriend Michael Palin, ook een Monty Python lid, bleef hem bezoeken  ondanks dat hij niet meer kon communiceren .

Ik zag bovenstaande post op Facebook verschijnen en het toeval wou dat ik net iets gelijkaardigs geschreven had voor in mijn volgend boek. Ik schrijf over hetzelfde maar op een andere manier. ALS JE RIJK WILT ZIJN, MOET JE JE VERMOGEN NIET DOEN TOENEMEN MAAR JE HEBZUCHT VERMINDEREN . Bovenstaande wijsheid komt van Plato, een Grieks filosoof.  Downshiften oftewel rondkomen met vele minder. Ja, het is mogelijk. We hebben al die dure luxespullen niet echt nodig. Een smartphone hoeft geen 1000 euro te kosten om smart te zijn. Een designerstoel die stukken duurder is dan een gewone stoel, is ook maar een ding om op te zitten. Waarom veel geld uitgeven aan dure spullen wanneer het met minder ook kan? Downshiften is ook bewust kiezen voor deeltijds te werken, kleiner te gaan wonen, tweedehands te kopen enzovoort. Minder geld uitgeven betekent nadenken over wat voor jou nu echt belangrijk is.  Meestal beseffen de mensen dit wanneer ze iets ouder zijn en kiezen ze bewust v

Gisteren ben ik voor de eerste keer sinds weken terug gaan sporten. En sommigen vroegen daar hoe het nu zat met mijn boek want dat ze ongeduldig aan het wachten waren? Ik heb omwille van ons mama haar gezondheid alles op een laag pitje moeten zetten en sta een beetje achter op de planning. Maar nu ze beter is, h eb ik eindelijk tijd om weer mijn eigen ding te doen en mijn zoektocht naar de nodige informatie verder te zetten. Ik heb vandaag al enkele belangrijke telefoontjes gedaan en nuttige info online gevonden. Zodra ik alles in orde gebracht heb, kan ik het contract tekenen en kan het boek gedrukt worden.  Ik heb ook Kenneth Nijs zijn boek 'Lessen uit ellende' uitgelezen en ik zie heel veel herkenbare dingen. Veel van zijn lessen zijn ook mijn lessen geweest. Ik ben in dezelfde valkuilen gevallen. Wel straf hoe een jonge gast in de fleur van zijn leven op een pijnlijke manier deze belangrijke levenslessen ontdekt. Het zou toch mooi zijn, moesten ze op school deze wijsheid

De laatst tijd krijg ik heel veel vriendschapsverzoeken van mannen die ik helemaal niet ken en ook vanuit het buitenland.  Omdat ik goedgelovig ben en er vanuit ga dat ze via via mijn blog gelezen hebben, kijk ik dan eerst of we gemeenschappelijke vrienden hebben en welke taal ze spreken. Als ze geen Nederlands spreken ja dan kunnen ze mijn blog niet lezen en dan verwijder ik het verzoek. Vandaag had ik weer enkele vriendschapsverzoeken waaronder ook van een Vlaamse man dus ik dacht dat die mijn blog gelezen had. Hij stuurde me onmiddellijk een bericht. Ik vroeg hem of ik hem soms kende en hoe hij op mijn pagina terecht gekomen was? Ongelooflijk wat hij me stuurde, ik sta op een lijst van vrouwen die een man zoeken. En bij mijn profielfoto staat dat ik op zoek ben naar een eerlijke man om verder mee door het leven te gaan. Er staat ook bij dat ik in Leuven zou wonen en vrijgezel ben. Wel straf eigenlijk! Nu begrijp ik al die vriendschapsverzoeken. Om misverstanden te vermijden, wi

Ons mama is toch wel geweldig. Vorige week deed ik haar naar de spoed en moest ik regelmatig controleren of ze nog wel ademde en vandaag zit ze te zingen van Eviva España.  Ik heb gisteren niet geschreven omdat ik een beetje met mezelf in de knoei zat. Ik voelde me schuldig omdat ik niet heel de tijd bij haar kon zijn. Maar wanneer ik dan naar onderstaand filmpje kijk dan hoef ik me in totaal niet schuldig te voelen.  Ik ben blij dat ze weer kan genieten van haar oude dag. WZC Sint-Margaretha je doet wonderen. Ik had het donderdag al gezien hoe ze helemaal herleefde toen ze daar iedereen terug zag en hoe gelukkig ze was. Met een gerust hart, kan ik haar weer lossen omdat ik weet dat ze in de beste handen is. 

Ik was benieuwd hoe het met ons mama ging nu ze terug in de home is en ik belde naar haar afdeling. Ze had goed gegeten maar ze had buikpijn en alles was er terug uitgekomen en ze lag op bed te rusten. Oh neen, ze gaat toch geen buikgriep krijgen, waren de eerste gedachten die door mijn hoofd spookten. Maar ik ken ons mama en weet dat zij een zeer zwakke maag heeft en op bevel kan overgeven. Dus suste ik mezelf dat ze waarschijnlijk te veel gegeten had en dat het eten te zwaar op haar maag lag. Ik vroeg hen me te verwittigen indien het niet beterde of erger werd.  Gelukkig kreeg ik geen telefoontje dus belde ik zelf nog eens om te informeren. Het was beter en ze gaven de telefoon door. Ze klonk heel goed maar ze vroeg direct wanneer ze me nog eens zou terug zien? Ik vertelde haar dat ik gans de week elke dag bij haar gezeten had maar dat wist ze niet meer. Ze wist ook niet dat ze in het ziekenhuis gelegen had. Ze bleef maar vragen wanneer ik nog eens langs kwam en dit deed me ve

Dag 7: Ik kreeg deze morgen op het werk telefoon van het ziekenhuis. De dokter vertelde dat ons mama haar bloedresultaten goed waren en dat ze een dagje vroeger naar huis mocht omdat er te veel zieken waren en te weinig bedden vrij. Dus paste ik mijn planning aan en ging ik haar rond de middag halen. Ze zat aan tafel te eten, als je dat eten kunt noemen want ze had enkel een klein beetje puree gegeten, geen soep en ook geen vlees. Ik vertelde dat ik haar kwam halen om naar Holsbeek te gaan en ze was heel blij. Het duurde nog even voor ik haar omgekleed had en alles had ingepakt. Ja dat gaat zo snel niet meer en ze heeft voor alles heel veel tijd nodig. Toen ik haar spullen aan het verzamelen was, kwam ik een potje met haar slaappil tegen. Ze hadden die weer niet gegeven. Ik hoorde van de buurvrouw dat ze rondgelopen had en bij andere mensen op de kamer stond. Niet te doen, ik heb hen zo vaak gezegd dat ze haar de medicijnen moesten toedienen omdat ze dat zelf niet meer kon.  M

Dag 6:  Ons mama was vandaag vele rustiger dan gisteren. Haar dementie heeft natuurlijk weer een extra knakje gehad en ze leeft meer en meer in haar eigen wereldje en tijdzone. Ze vroeg constant naar onze papa wat natuurlijk niet gemakkelijk is omdat we haar geen verdriet willen aandoen.  Het is moeilijk  om daar een deftig antwoord op te geven. De ene keer zeggen we dat hij werken is, de andere keer is hij gaan eten enzovoort. Maar soms vraagt ze of hij dood is en daar kan ik spijtig genoeg geen nee op zeggen.  Ze vergeet ook dat ze in het ziekenhuis ligt en het ene moment zit ze in Wilsele, dan weer in Holsbeek om vijf minuten later in Pellenberg te zitten waar ze opgegroeid is. De plaatsen en tijden lopen kris kras doorheen in haar hoofd. Ze heeft ook geen flauw idee of het ochtend of avond is.  Vandaag had ze wel veel last van haar reuma en dat kwam omdat ze haar pijnstillers niet gekregen had. In de computer stond een pijnstiller enkel wanneer ze pijn heeft terwijl ze er

Dag vijf : ons mama was vandaag verwarder dan anders. Ze vroeg non-stop naar haar bril en ik bleef maar herhalen dat ze geen bril meer nodig had en dat ze beter zonder bril zag. Maar hoe vaak ik het ook zei, het hielp niet want ze bleef maar naar haar bril vragen. Ik wist niet hoe ik het haar kon doen snappen.  De verpleegster van dienst hoorde onze conversatie en kwam binnen om me te vertellen dat het geen zin had dat ik dit bleef herhalen want dat ons mama op dat ogenblik in een zeer verward moment zat waar ze het toch niet begreep en het zeker niet kon onthouden. En ze had gelijk. Ze vertelde me ook wanneer ons mama zo druk was dat ik daar niet mocht op ingaan en gewoon kalm moest blijven, over iets anders beginnen zodat zij ook kalmer zou worden. Ze deed het voor en ons mama werd heel kalm. Ze vroeg niet meer naar haar bril. Ze veranderde van een zeer verwarde vrouw in een lief gelukkig moedertje. Oh ja, het toeval wil dat er een verzorgster van de home net haar stage doet in het

Ons mama is toch wel een zeer bijzondere sterke vrouw. Wie haar kent, weet dat zij al een paar keer bijna de pijp aan Maarten gegeven heeft om nadien te herleven precies alsof het niets is.  Vrijdag ben ik met haar naar de spoed gereden omdat er geen leven meer in zat en gisteren zag ik een heel andere moeder. Ze was helemaal niet meer suf maar klaarwakker en zo had ik haar al een hele tijd niet meer gezien. Ze vroeg zelfs naar eten en heeft voor het slapen gaan nog een yoghurt en vanillepudding gegeten. Ja dat was echt super om haar zo te zien. Ik heb dan nog enkele grappige foto's gemaakt wat ze altijd geweldig vindt en we hebben nog gezongen van 'Dos cervezas por favor'. Ik heb dit dan ook gefilmd zodat jullie zelf kunnen zien dat ze aan de beterhand is. Vandaag ben ik onmiddellijk na mijn werk naar het ziekenhuis gereden omdat ik een afspraak had met haar dokter. Ze gaan controleren of ze nog wel goed kan slikken want door slecht te slikken kan haar eten ook

Met ons mama gaat het beter, ze is minder suf en er zit weer een beetje meer leven in. Ik ben echt blij dat ik met haar naar de spoed gegaan ben. Het enige minpuntje is natuurlijk dat ondanks alles in de computer staat er toch enkele foutjes gebeuren en ik alles moet nakijken en vragen.  Gisteren zat ik bij haar toen ze haar avondeten kreeg en zag ik dat ze gewone koffie kreeg in plaats van deca. Ze eet nog altijd zeer weinig en je moet haar echt stimuleren om te eten. Na het eten zette ik de tv op een kinderkanaal en het was leuk om te zien hoeveel plezier ze had met Bumba. Het deed me beseffen dat mensen die aan dementie lijden net zoveel zorgen nodig hebben als kleine kinderen. Bij kleine kinderen mag je de hele dag blijven en zelfs blijven slapen omdat ze niet altijd goed beseffen wat er gebeurt en het voor hun mentale gezondheid beter is dat er iemand vertrouwd bij hen in de buurt is. Ons mama vroeg of ik bleef slapen? Ik vertelde haar dat ze in het ziekenhuis lag en ik niet

Gisteren verliep mijn dagje helemaal anders dan gepland. Mijn zoon had heel vroeg examens dus zette ik hem aan de campus af en reed ik door naar ons mama. Ze sliep nog en ik ging achteraan op haar bed zitten. Ik las de krant en af en toe werd ze wakker, keek ze me aan en werd ik beloond met haar mooiste glimlach. Ik kan niet omschrijven hoe teder en liefdevol die lach was maar je kan het het best vergelijken met de glimlach van een baby die je helemaal doet smelten. Ik heb daar anderhalf uur op haar bed gezeten en toen hebben ze haar wakker gemaakt om haar te wassen en te gaan eten.  Ze zat nog maar net aan tafel en ze viel weer in slaap. Ze zei dat ze zich niet zo goed voelde en heel graag terug naar haar bed wou en net op dat moment kwam de dokter binnen met haar bloedresultaten. Die waren niet goed want ze had een zeer hoge ontstekingswaarde. Ik vroeg aan de dokter wat zij zou doen moest ons mama, haar mama zijn? Ik belde vlug nog even naar mijn zus voor haar mening en toen

Deze morgen heb ik onmiddellijk naar de home gebeld om naar ons mama haar toestand te informeren. Ze was beter dan gisteren en ze waren net bloedstalen aan het nemen. Deze avond of morgen krijgen we de resultaten. Mijn zus is haar gaan bezoeken deze namiddag. Ik heb er dan van kunnen profiteren om met ons mama te skypen. Ze was in de war en kon zich helemaal niet concentreren op het gesprek. Maar ik was blij dat ik ze gezien had en morgenvroeg ga ik haar bezoeken. Mijn zus vertelde dat ze dacht dat ze haar zus was die al bijna twintig jaar dood is. Mijn zoon herkende ze ook niet meer op foto. Dus was ik heel blij dat ze direct ‘Moeke’ zei toen ze me zag tijdens het skypen. Ja ons mama die noemt me al heel mijn leven lang zo. Ik herinner me nog toen ik op schoolvakantie was dat ze een brief schreef en elke zin begon ze en eindigde ze met Moeke. Dat was toen zo grappig. Ik heb mijn manuscript voor de tweede keer deze week herlezen en heb hier en daar nog enkele kleine aanpa

Deze middag kreeg ik op mijn werk telefoon van mijn zus dat ons mama weer niet goed was en dat de dokter dringend moest komen. Ik was in vergadering en gelukkig kon zij naar daar rijden om bij haar te zijn. Ons mama die valt de laatste tijd altijd in slaap en nu kregen ze haar niet meer wakker. Maar net voor de dokter er was, schoot ze plots wakker. De dokter vond niets abnormaals en morgen moeten er bloed- en urinestalen genomen worden. Weer werd de vraag gesteld wat als de resultaten slecht zijn en ze naar het ziekenhuis moet? Ons antwoord is nog steeds hetzelfde. Indien ze haar beter kunnen maken zodat ze nog een mooie oude dag kan hebben dan mag ze naar het ziekenhuis. Maar indien het enkel is om haar leven een beetje te rekken en om nog allerlei onderzoeken te doen dan hoeft het niet meer. Misschien klinkt dit hard voor sommigen maar ik denk nu aan ons mama en niet aan mezelf. Ik zie haar veel te graag om met haar te laten experimenteren. Niet meer op deze gezegende

2014 Ons mama vecht voor haar leven en ik krijg een onverwachte scheiding te verwerken. Maanden heb ik gehuild en geen hap door mijn keel gekregen. Ik ga elke dag met veel verdriet werken. Alle feestdagen, seizoenen en verjaardagen worden met veel hartpijn getrotseerd. Ik ga ondertussen elke avond op bezoek bij ons mama die gans dat jaar in het ziekenhuis ligt. 2015 Valentijn doet zo’n pijn. Maar wanneer de nood het hoogst is, is de redding nabij. Ik ontdek het boek ‘Je wordt wat je denkt’ en leer positief te denken. Door anders te denken, verandert mijn wereld. Ik loop de bibliotheken plat op zoek naar alle mogelijke boeken die mijn pijn nog meer kunnen helpen verlichten. Van elk boek maak ik notities. Onze papa overlijdt. 2016 Ik ben zo dankbaar dat ik zelf een boek begin te schrijven om iedereen die emotioneel lijdt te kunnen helpen. Ik geniet weer van het leven en mijn vriendenkring wordt groter en groter. Ondertussen probeer ik heel veel tijd te maken voor iedereen