MIJN TATTOO

Vorig jaar met Valentijn heb ik mezelf getrakteerd op mijn eerste tattoo. Ik zeg eerste omdat ik er graag nog ergens een kleintje bij wil. Omdat een tattoo voor het leven is, twijfelde ik al lange tijd over de tekening en de juiste plek.  Het idee om een tattoo te nemen, ontstond toen ik twaalf jaar geleden mijn ex-man zijn eerste tattoo cadeau gaf voor onze tiende huwelijksverjaardag. Ik herinner me nog goed dat ik toen dacht nu heeft hij iets van mij voor de rest van zijn leven. En ja ons huwelijk is wel voorbij maar die tattoo staat er nog.

Vorig jaar na drie jaar rouwen en proberen te overleven, wist ik welke tattoo ik wou. Een mooie letter N de beginletter van mijn zoon zijn naam en van nog veel meer. Een letter die veel voor mij betekent.

New Me, New begin, new life, new….

Niet morgen maar NU!

Nu, nu leef ik, nu kies ik voor mezelf, nu bewandel ik mijn eigen pad, nu doe ik wat ik leuk vind, nu kies ik ….

Nooit, nooit meer.

Neen, neen niet meer met mij, ik zeg meer neen wanneer ik geen zin heb, neen dit laat ik niet meer toe, neen.
Nobody is perfect!

Ik heb er dus goed over nagedacht en was er klaar voor, klaar voor de nieuwe "IK" met tattoo en klaar voor een nieuw begin. Ik had mijn scheiding een plaats kunnen geven en nu was het dus tijd om weer verder met mijn eigen leven te gaan en terug te genieten.

Ik keek vroeger graag naar Tattoo fixers en zag de mensen toch vaak op hun tanden bijten. Dus was ik een beetje bang omdat ik niet wist of dat inderdaad zo pijnlijk was zoals het leek op tv. Ik zat met zenuwen in de zetel en was ontzettend benieuwd naar die eerste prik. Hij begon en ik was enorm opgelucht, was het dat? Het leken wel mieren die me kittelden. Achteraf brandde het wel een beetje maar dat viel heel goed mee. Hij zei dat ik een tough lady was omdat ik geen enkele kick gegeven had.

Omdat die tattoo zo goed meegevallen was, liet ik ook permanente make-up (PMU) aanbrengen, een lijntje onderaan mijn ogen en eentje tussen mijn wimpers. Ik wist nu toch dat het niet pijn deed maar was dat even een misvatting. 

Onderaan viel dat mee maar bovenaan deed dat enorm veel pijn. Aan je oog laten werken is ook zeer vervelend. Ik moest een hele week oogzalf smeren en er mocht geen water aankomen. Ik had gezwollen ogen van die zalf en zag er dus niet uit. Omdat PMU altijd bijgewerkt moet worden, moest ik na vier weken terug. Maar deze keer wist ik wel wat me te wachten stond. Geef mij liever maar enkele tattoos ipv PMU.

Ik had van onze papa net voor zijn dood een centje gekregen en die heb ik voor mijn tattoo en PMU gebruikt. Zo heb ik van zijn briefjes dat hij me nog persoonlijk gegeven heeft, toch iets gekocht dat blijvend is en voor altijd bij mij is.

Als jullie goed kijken dan zien jullie in die N ook een J en een V, de 2 letters zijn van onze papa zijn dochters en de N van zijn kleinzoon. Ik heb dus heel hard naar een gepaste N gezocht.
Een nicht van me meldt me net dat ze er ook een D inziet en nu ze het zegt zie ik het ook. De D van onze achternaam en de D van ons mama haar naam. Hoe geweldig is dat!