MET DE MADAMMEN OP STAP

Gisteren vertelde ik over het happy single zijn en dat ik gezegend ben met een toffe groep vriendinnen, allemaal singles. Vandaag ben ik met enkele madammen van onze groep op stap geweest naar de braderie in Tremelo. Dat is sinds mijn scheiding een vaste traditie geworden.
Het was zoals altijd weer super gezellig en een bende madammen alleen dat valt wel op.  We hebben altijd veel plezier en veel te vertellen. 

Vandaag heb ik enkele reacties gekregen van singles die zich in mijn verhaal van gisteren herkenden en ook bevestigden dat ze als alleenstaande net zoals ik ook heel gelukkig zijn. Maar ik kreeg ook een reactie van iemand die net verlaten werd door haar partner en die het daar zeer moeilijk mee had. Ze neemt me als voorbeeld en hoopt ooit weer gelukkig te kunnen worden. Ze voelde zich zeer eenzaam daar ze net zoals ik enkel geleefd had voor haar partner.

Het is zo herkenbaar. We hebben een relatie en de valkuil is zo groot om al onze liefde, aandacht en tijd in die relatie te steken waardoor we onszelf en alle andere dingen die heel belangrijk zijn voor een gezond evenwicht vergeten. We willen zoveel mogelijk tijd met onze geliefde doorbrengen en hem/haar behagen waardoor we ergens onderweg vergeten dat er ook nog een "ik" is. Een "ik" die ook aandacht en liefde nodig heeft. Een "ik" die ook graag wat tijd voor zichzelf en haar/zijn vrienden heeft. De valkuil is dat we zonder het te beseffen meer en meer iemand anders leven beginnen te leiden en ondertussen onze wensen en verlangens negeren. En wanneer onze relatie dan onverwachts gedaan is, dan stort onze wereld in en voelen we ons ontzettend eenzaam.

Kom dan buiten hoe moeilijk het ook is, zoek je (oude) vrienden weer op, begin een nieuwe hobby, doe iets wat je leuk vind en blijf niet wachten tot er iemand jou komt redden uit die eenzaamheid. Ja het is even wennen om de dingen alleen te moeten doen maar éénmaal de drempelvrees overwonnen, wordt het een gewoonte. Toen ik eenzaam was, stuurde ik veel berichten met de vraag wie er zin had om iets leuks te doen en was er niemand vrij dan ging ik alleen iets drinken en in het begin was dat wennen en moest ik al mijn moed bijeen rapen om alleen een café binnen te stappen, zeker als vrouw. Maar doordat ik dat gedurfd heb, leerde ik weer nieuwe mensen kennen en langzaam werd mijn kenniskring groter en groter. En zie nu wat prachtige vriendinnen ik ondertussen heb. 

Bedankt dames voor de gezellige dag! Jullie zijn geweldig en ik ben blij dat jullie elk op een andere manier mijn leven zijn binnen gekomen.