HOEDJE AF
 |
| Hoedje af voor alle mensen in de zorgsector. |
Vandaag wil ik alle mensen
die in de zorgsector werken eens extra in de bloemetjes zetten. Ze verdienen een dikke
pluim. Ze staan elke dag klaar om de nodige zorgen te geven en te helpen.
De grootste pluim van
vandaag gaat naar WZC Sint-Margaretha en hun verzorgers. Zij doen fantastisch
werk. En zoals ons mama het zo spontaan in het filmpje reeds zei: “Er is niets van af
te keuren en de waarheid mag toch uitgesproken worden zeker!”
Ja, de waarheid mag zeker gezegd worden en daarom wil ik één iemand in het bijzonder extra in de bloemetjes zetten en
dat is “Zuinneke” zoals ons mama hem noemt.
Zuinneke is een jongeman die
in het dagopvangcentrum, Het Convent
werkt. Zonder dat hij het weet, speelt hij vandaag de hoofdrol in mijn verhaal.
Voor mijn mama, na dertien maanden hospitalisatie, eindelijk terug naar huis
mocht, moesten wij eerst verschillende maatregelen treffen en opvang zoeken.
Onze papa kon haar niet alleen verzorgen dus moest de nodige hulp gezocht
worden.
Deze hulp vonden we in
Holsbeek in Het Convent. Ik reed met
ons mama voor een eerste gesprek tot daar en liet haar kennismaken met de
vriendelijke mensen die haar daar zouden opvangen en verzorgen. Dat verliep
heel liefdevol en we voelden ons daar meteen op ons gemak en zeer welkom.
Ook het vervoer was
voorzien, Zuinneke zou haar elke dag met het busje komen halen en weer naar
huis brengen. Het klikte onmiddellijk tussen die twee, wat mij een zeer gerust
gevoel gaf. Een onbekende jongeman die zo lief voor ons mama was. Hij
behandelde haar precies alsof ze zijn eigen moeder was. Dat had ik nog niet
vaak gezien.
Op een dag, onze papa was er
niet meer, bracht Zuinneke haar zoals elke dag naar huis. Maar onderweg was ons
mama plots ziek geworden. Hij belde me op om me hierover te informeren zodat ik
kon zorgen dat ze thuis goed opgevangen werd en dat de dokter verwittigd kon worden.
Ik stopte direct met werken en reed onmiddellijk naar haar thuis om haar daar te kunnen opvangen. Ik moest 26 km rijden
dus zij waren voor mij aangekomen. Hij had haar al helemaal verschoond want
ze had zich enorm bevuild in zijn busje. De vuile kleren lagen in een
emmer met water en hij was speciaal blijven wachten tot ik er was. Zo zorgzaam! De manier
waarop hij toen met ons mama omging daar heb ik enorme bewondering voor. Je
moet het maar doen, hij was zo lief voor haar en zei steeds dat het niet erg
was. Zo geduldig en zachtaardig. Ik dacht deze jongen is goud waard en zeer zeldzaam. Hij verdiende daar op dat moment zijn hemel. En toen
wist ik het zeker, ons mama is in Holsbeek in de beste handen die je maar kon vinden.
Ik ben zo dankbaar dat ons
mama daar zo goed terecht gekomen is. Voor
ons, de familie is het toch altijd bang afwachten en vertrouwen hebben in hoe
anderen met je dierbaren zullen omgaan. Gaan ze evenveel liefde krijgen, zullen ze goed verzorgd worden en met respect behandeld worden?
Mijn antwoord is nu
volmondig “JA”. Ja, ze bestaan nog, de
engeltjes op aarde die goed en zeer hard hun best doen om de mensen met liefde te begeleiden en voor een mooie oude dag zorgen.
Hoedje af!
Reacties
Een reactie posten