VERJAARDAG MET DE FAMILIE

Vandaag tweede dag op rij mijn verjaardag gevierd maar dan met de familie. Ik voel het toch hoor dat ik aan de derde keer achttien jaar bezig ben. Gisteren veel te laat gaan slapen het was 2 uur voorbij toen ik het licht uitdeed. Deze morgen dan taart, gebak en versnaperingen gaan kopen, sangria en briehapjes gemaakt. Ik had weer geluk met het weer. De voorspelde regen is achterwegen gebleven en we hebben gans de namiddag op het terras kunnen zitten. Bedankt beste weergoden en bedankt familie voor de cadeautjes.

Deze morgen aan het ontbijt las ik in de krant ‘Voor het eerst vijf 110-jaringen in ons land.’ Het geheim van de supersenioren? Lang zelfstandig wonen, lezen en vrouw zijn. Dus aan alle vrouwen, veel mijn blog lezen dat houdt jullie langer jong hihi. Er stond ook bij wie oud wil worden, zich moet omringen met een warme vriendenkliek want dat een sociaal netwerk ook een vangnet is. Mensen zonder familie of vrienden vereenzamen en kwijnen gemakkelijker weg zonder opgemerkt te worden.

Ik ben toch een bofkont. Ik heb familie, veel vrienden en een sociaal netwerk. Ik heb dus alles mee om 100 te kunnen worden. Indien jullie al mijn verhalen gelezen hebben dan weten jullie dat ik een tijdje niet goed bezig was om een gezegende leeftijd te kunnen bereiken. Ik had geen vrienden meer, eigen schuld dikke bult. Ik leefde enkel voor mijn gezin, werk en familie. Sociaal netwerk … vrienden… ik maakte er geen tijd voor. Ik was te druk bezig met een perfect gezinnetje te willen vormen. Met alles te regelen en met vooral alles onder controle te willen hebben. Ik leefde volgens de regeltjes, dacht over alles eerst honderd keer na voor ik iets durfde te beslissen, mijn spontaniteit was helemaal verdwenen. En het strafste is dat ik dat toen niet besefte. Ik dacht dat ik goed bezig was, ja tarara, nu weet ik vele beter.

Ik vertelde vandaag nog aan de familie dat ik vind dat ik de laatste tijd weer stralend op de foto’s sta en me vele beter in mijn vel voel, ondanks de twee maatjes meer. Als ik de foto’s van een tijdje terug met die van nu vergelijk dan zie ik een duidelijk verschil.

Onze ogen zijn de spiegel van onze ziel en als ik naar de foto hiernaast kijk dan zie ik veel verdriet. Die foto is genomen twee jaar na mijn scheiding toen ik net van de kapper kwam. Ik had al een zeer hobbelig parcours afgelegd en had nog enkele demonen te geselen. Als ik die foto vergelijk met onderstaande recente foto waar ik ook van de kapper kom dan zie ik een duidelijk verschil. Ik zie een zelfverzekerde vrouw die ondertussen goed weet wat ze wilt en van het leven geniet! Een happy Wifty die haar eigen geluk maakt en die geleerd heeft dat men niemand kan veranderen hoe graag men het ook zou willen. 

Het enige dat ik kan veranderen is mijn manier om met het leven om te gaan en te aanvaarden of te lossen wat ik niet kan veranderen.