PFFF NAAR WELKE STEM MOET IK LUISTEREN?

Help, ik krijg geen enkele vest meer dicht!

Pfff ik betrap me er al twee dagen op dat ik thuis loop te zuchten. Bij elke stap dat ik doe, zucht ik. Zou het dat regenweer zijn of zit het dieper? Ik ben niet het type dat zucht. Ik ben juist een zeer positief en ondernemend persoon dat niet bij de pakken blijft neerzitten. Gisterenavond in Bar Marcel hebben we veel gelachen en heb ik geen enkele keer gezucht. We hadden het over mijn blog en ze suggereerden me dat ik over deze gezellige avond zou kunnen schrijven. Ik vertelde dat ik mijn verhaal van de dag al klaar had en dat het over Brigitte Bardot ging. “Waarom Brigitte Bardot” vroeg een collega? Ik kon daar toen niet echt op antwoorden. Het was een ingeving van het moment.

Ik dacht aan haar omdat ze zich helemaal laten gaan heeft toen ze ouder werd. Ik heb dat nooit begrepen, zo een prachtige vrouw die plots haar uiterlijk niet belangrijk meer vond. Ik dacht aan haar omdat ik enorm begin te twijfelen. Ik heb altijd heel veel aandacht aan mijn uiterlijk besteed en wou er steeds heel goed uitzien. Al van in mijn puberteit, moet ik op mijn voeding passen, sporten en diëten om mijn slanke lijn te kunnen bewaren. En nu ben ik in een periode gekomen dat ik die fierheid dreig te verliezen net zoals BB. Ik ben afgelopen jaar 2 kledingmaten bijgekomen en daar heb ik het ontzettend moeilijk mee. Vroeger was ik al lang aan het diëten geslagen en nu niet. Een stemmetje in mij zegt dat dat niet erg is en dat je van het leven moet genieten en vooral moet leren van jezelf te houden zoals je bent. Datzelfde stemmetje doet me grotere kleren kopen. Maar er is ook nog een ander stemmetje en dat stemmetje zegt: “Luister niet naar die onzin, doe er iets aan zwakkeling, niet morgen maar nu!”

Geen wonder dat ik zit te zuchten want naar welk stemmetje moet ik nu luisteren? Ik ben dus in een periode gekomen waar veel vrouwen van mijn leeftijd mee struggelen,  het gewoon aanvaarden of overgaan tot actie.  En sommige dagen aanvaard ik het en andere dagen lukt me dat niet. Ik weet dat ik in herhaling val maar dat is het bewijs dat het me niet loslaat. Sluis was een super toffe dag maar ook zeer confronterend in de winkels. In sommige winkels hingen de kleren per maat mooi naast elkaar en mijn vriendinnen en ik stonden op een bepaald moment naast elkaar. Eéntje bij maat 36, eentje bij maat 38 en ik bij maat 40. Ik maakte er een opmerking van en zei: “Oh vorig jaar stond ik ook nog vooraan aan maat 36, zie me hier nu staan?” Mijn vriendinnen vonden dit grappig zeker omdat ik zei dat ik volgend jaar waarschijnlijk helemaal achteraan in de winkel zou staan als ik zo verder zou blijven groeien.

  

Dus waarom Brigitte Bardot gisteren?

Waarschijnlijk uit angst dat ik naar dat eerste stemmetje aan het luisteren ben en mezelf aan het laten gaan ben. Misschien wordt het tijd dat ik overga tot actie en dat ik er dagelijks over schrijf. Maar dan is er weer dat tegenstrijdige stemmetje dat zegt:” Hoe belachelijk is dat, jij preekt dat de mensen zichzelf moeten leren aanvaarden en graag zien zoals ze zijn en dat schoonheid vanbinnen zit.” En ja, dat klopt helemaal maar ik zeg ook altijd dat wanneer je er een probleem mee hebt, je er iets aan moet doen. En ik begin mijn maatje meer nu echt als een probleem te zien, hoe mooi ik andere vollere vrouwen ook vind. Ik kan mezelf momenteel niet aanvaarden en denk vooral aan Brigitte Bardot.

Maar als ik dan naar deze foto's kijk dan denk ik weer, zo erg is dat toch niet, waar zit jij over te zeuren Filie?