GEEN SPIJT

Gisteren vroeg ik welke wijze raad we onszelf zouden geven indien we even terug naar het verleden konden reizen? De vraag is of we wel naar die wijze raad zouden luisteren? We moeten eerst met onze neus ergens tegen lopen om te beseffen dat we niet goed bezig zijn. Zo ben ik dus vorig jaar in augustus letterlijk met mijn neus tegen een houten plaat gelopen. Ik heb erover geschreven in mijn post ‘Een neus met een verhaal’.

Hoe vaak heeft ons mama mij vroeger niet verwittigd en dan zei ik:”Ja, ja moeder” en ik deed toch mijn zin. Wat ze je verbieden, trekt nog meer aan. Ik mocht heel veel van haar maar vaak had ze toch wel bepaalde opmerkingen en die gingen bij mij vlotjes het ene oor in en het andere weer uit. Maar achteraf gezien, is al die kritiek toch ergens stiekem blijven hangen en komt die te pas en te onpas naar boven. En dan denk ik, ons mama had me nog zo verwittigd!

Ik heb nergens spijt van want het is zoals sommige lezers zeggen dat we zijn wie we zijn door al die dingen die we meegemaakt hebben. En ik ben blij met de persoon die ik geworden ben en ik zou niet meer terug willen om alles over te doen. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik jong was en niet beter wist en nu ik beter weet, doe ik beter!

I did then what I knew how to do. Now that I know better, I do better. 

- Maya Angelou -