LEIVEN VLOMS

Derde dag op rij mijn verjaardag gevierd. Drie keer achttien is ook drie keer vieren. Het is nu enkele minuten voor middernacht en ik kom net thuis van een dagje Leuven. Ben van deze middag op stap en ik heb 19878 stappen op de teller staan. 

Ondanks het feit dat we overdag enkele keren moeten gaan schuilen hebben, is de avond mooi geëindigd. Geen enkel wolkje over de Oude Markt waar Wim soutaer en Bart Kaëll het mooi weer gemaakt hebben.

Luidkeels heb ik vele bekende Vlaamse liedjes uit volle borst gezongen. Maar het hardst vooral 'Leef alsof het je laatste dag is, leef alsof de morgen niet bestaat.....' Met dit liedje begin ik toevallig mijn boek. We weten ook allemaal dat dit zeer wijze woorden zijn want ons leven gaat inderdaad snel voorbij en hoe langer we wachten en twijfelen hoe minder tijd we hebben op deze aardbol. Tik tak tik tak en de klok tikt verder! En voor we het weten stopt de tijd en is het gedaan. 

Ik heb dus drie dagen goed geleefd en genoten van mijn verjaardag. Nochtans was het vandaag een speciale datum. Een datum die niet meer belangrijk is en niet meer gevierd wordt maar toch in mijn geheugen gegrift blijft staan.

Twee augustus, de dag dat ik trouwde. Ik heb de breuk helemaal verwerkt en voel gelukkig geen verdriet meer. Er zijn jaren geweest dat het anders was en dat die dag niet snel genoeg voorbij kon zijn. Die datum mocht van de kalender geschrapt worden. Maar nu is het een dag zoals een andere. 

Wim Soutaer zong deze avond: "We omarmen het leven met een lach op ons gezicht, we komen samen in hetzelfde verhaal en genieten van het leven, allemaal."

En ik geniet weer van het leven met een lach op mijn gezicht maar niet meer in hetzelfde verhaal. Nu schrijf ik een heel ander maar vooral mijn eigen verhaal.