SCHERPENHEUVEL WIL MAAR NIET LUKKEN

Vandaag had ik heel graag verteld over mijn uitstapje met ons mama en de andere bewoners van de home naar Scherpenheuvel. 
Ik had speciaal verlof genomen om dit samen met haar nog te kunnen doen en om wat extra quality time met haar door te brengen. Dit is eens iets anders dan domino spelen maar voor de vierde keer dit jaar besliste het lot er anders over. 

Ik belde deze morgen voor vertrek voor alle zekerheid of het doorging en of ons mama goed genoeg was om mee te gaan en alles was oké. Dus ik vertrok op tijd maar toen ik daar arriveerde, kloeg ze plots van buikpijn en diarree. Ze kon niet mee. Ze was zo teleurgesteld en vroeg zich af waarom God haar zo strafte. "Maar mama, dit is geen straf, dit is gewoon pech. Dit kan iedereen overkomen. We zullen wel nog eens op een andere keer naar Scherpenheuvel gaan", beloofde ik haar.

Ik belde de dokter, deed het hele verhaal en gaf de boodschap door aan Lin, de hoofdverpleegster. Lin is ook geweldig lief en zeer zorgzaam. Ons mama is toch een bofkont met al die toffe verzorgsters. De wereld zou er vele beter uitzien, moesten ze allemaal zo lief zijn.

Om mijn verhaal af te maken, ik ben dan nog bij ons mama gebleven en tegen de middag gaan werken. Ik heb een goede job waar ik flexibel met de werkuren kan en mag omgaan en heb dus later gewerkt vandaag. 

Scherpenheuvel zal niet meer voor dit jaar zijn, vrees ik.

 Dus Scherpenheuvel here we come, but NOT this year!