MANDOLINEN

Mandolinen zong men zacht niet in Nicosia maar in het Zwaluwnest en meer specifiek in kamer 119.

Wat zag ons mama er weer goed uit vandaag. Ze was naar de kapper van de home geweest en haar kledij was mooi op elkaar afgestemd. Ik bestelde voor haar een koffie bij de verzorging en gaf haar zoals bij elk bezoek een lekker frangipanneke. Iedere keer vraagt ze: "Maar dat is iets lekker, wat is dat?"  Ik had weer leuk (oud) nieuws voor haar waarop ze super enthousiast reageerde. En net zoals mijn vorig bezoek heb ik haar via skype voorgesteld aan de vriendin van mijn zoon. 

Maar wat nog leuker was, we hebben gezongen. Ik weliswaar vanop afstand met een mondmasker aan maar het was zo tof haar zo bezig te zien. We hebben er allebei heel hard van genoten en ik heb weer een fijne herinnering gemaakt voor later. Ik heb haar gefilmd tijdens ons zangmoment. Ik ben zo blij dat ze weer kan genieten. Zo mag ze 100 jaar worden. Hopelijk blijven we allemaal gespaard van corona zodat we nog op bezoek kunnen. De cijfers worden slechter en slechter en het komt steeds dichterbij. Zelfs in de vriendenkring hoor ik dat er mensen met corona thuiszitten. Ik vermijd zoveel mogelijk contact met anderen en er is maar één iemand die bij mij voorlopig nog over de vloer mag komen en dat is het liefje van mijn zoon. En zo hoop ik coronavrij te blijven zodat ik het ook niet kan doorgeven aan ons mama.

Geniet hieronder mee van ons mama haar zangtalent.

En als afsluiter 'Dos cervezas por favor'.