DEMENTIE: KOEKJES
Vandaag ben ik op bezoek bij ons mama geweest. Vero houdt al haar koffiekoekjes speciaal voor ons mama bij omdat ze weet dat ons mama daar heel blij mee is. En het is altijd een plezier haar bezig te zien. Als je haar laat doen dan eet ze gans die zak leeg want elk koekje smaakt en elk koekje is ook haar eerste koekje omdat ze vergeet dat ze er al eentje op heeft.
De conversatie was zeer grappig. Ze heeft nooit met een auto gereden en ook nooit een rijbewijs gehad maar vandaag had ze dus een nieuwe auto gekocht.
- "En wat vind je ervan?"
- "Van wat mama?"
- "Awel van mijn nieuwe auto?"
- "Oh, heb je een nieuwe auto gekocht?"
- "Ja, en wat vind je ervan? Ik heb er wel nog niet mee gereden maar vandaag dacht ik ermee naar jou te komen."
- "Ik vind hem heel mooi, je hebt goed gekozen mama."
En zij heel fier omdat ik haar auto mooi vond. Waar ze met haar gedachten zat, weet ik niet want ze heeft nooit interesse gehad om met een auto te leren rijden.
"Zie je me nog graag?"
"Mama, ik zie je elke dag liever en liever" antwoordde ik waarmee ik een grote glimlach op haar gezicht toverde en als antwoord kreeg: "Maar ik jou ook!"
En ook al zijn onze conversaties niet meer zoals vroeger en kunnen we geen deftig gesprek meer voelen, onze liefde is groot en dat is het belangrijkste. Dat ze voelt dat ze geliefd wordt. Want iedereen heeft liefde nodig.
Reacties
Een reactie posten