VEEL GEDULD EN ALLES BLIJVEN HERHALEN

Vandaag moest ons mama in de oogkliniek haar zoveelste spuit krijgen om niet blind te worden. Ze beseft het allemaal niet zo goed meer en ze begrijpt dan ook niet waarom we een netje over ons haar en zakjes over onze  schoenen krijgen. Het is al erg om dat mondmasker aan te houden want ze doet het altijd naar beneden. Je ziet niet alleen haar dementie maar ook haar fysieke toestand achteruitgaan. 
Vroeger reden mijn zus en ik zelf met haar tot daar maar onze auto's zijn te hoog en ze geraakt er niet meer in. Dus moet ze nu met speciaal personenvervoer naar daar gebracht worden. 

Ik wacht haar daar elke keer op en ga met haar naar binnen waar ik haar op een zeer kindvriendelijke manier uitleg wat we daar gaan doen. Kindvriendelijk omdat ze het anders niet begrijpt.
We moesten apart gaan zitten in een andere wachtzaal omdat er in de eerste wachtzaal een man zat. Ik zei: "neen, mama hier mogen we niet gaan zitten want er zit al een man". Haar reactie was geweldig: "Ha neen he, ik moet geen lief hebben, die mannen die worden allemaal verliefd op mij en ik wil dat niet meer". Zo'n grappige reactie had ik nu niet verwacht. Ik antwoordde al lachend met een knipoog dat ik haar begreep want dat ze op mij ook altijd verliefd werden. Maar dat grapje had ze niet door.

Bij de dokter moest ik haar hoofd vasthouden en voor alles een zinvolle uitleg geven zodat ze het zou begrijpen en nog belangrijker zodat ze haar hoofd niet zou bewegen of niet in haar oog zou wrijven. De verdoving deed pijn en ze wou geen meer. Ik heb haar toen op een zeer rustige manier uitgelegd dat dat maar even pijn deed en dat het was zodat ze de prik niet zou voelen. De dokter zei dat ik een fantastische assistente was want ons mama die bleef kalm en deed alles wat ik vroeg.

Dit is nu mijn talent, veel geduld met mensen hebben, alles op een zeer eenvoudige manier uitleggen en de mensen op hun gemak laten voelen. Ik bedank moeder natuur voor deze gave want ze is me vandaag zeer goed van pas gekomen.