KLEIN KAPOENTJE

HIP HIP HOERA voor Marcelle!

Gisteren was ze vier maanden oud. Dat klein kapoentje heeft mijn leven wel veranderd.
Mijn hart dat zo gesloten was, staat weer helemaal open. Mijn huis dat meer een toonzaal was, is nu een huis waarin geleefd wordt. Ja, wie nu bij mij binnenkomt, merkt dat er katten in huis zijn. Ik spreek van katten omdat Juliette ook meer en meer haar dutje komt doen. Wie had dit ooit gedacht? Ik alvast niet. Dus zeg nooit, nooit.

Omdat ik gisterenavond geen tijd had om te schrijven, had ik overdag iets op papier gezet. Ik zou dat dan voor het slapen gaan nog snel even posten. Maar Marcelle die had duidelijk andere plannen met mijn krabbels. Ze had ze zoals ze ook steeds met mijn schrijfpennen doet, van mijn bureau gepikt en haar tanden er eens ingezet. Dus heb ik niets kunnen posten en schrijf ik nu een ander verhaal.

Sinds deze deugniet in huis gekomen is, moet ik iedere keer wanneer ik thuiskom mijn ronde doen want ze zet het steeds op stelten. Ze zit zo graag in mijn bloempotten en laat dan een duidelijk aardespoor achter. Mijn keukentapijt en gordijnen zijn haar favoriete speeltjes. 
Vroeger zou ik boos zijn geweest maar nu denk ik, als het dat maar is. Ik ruim het op en zoals met mijn krabbels, schrijf ik toch snel iets anders, zolang we maar gezond en gelukkig zijn.