EENZAAMHEID

HLN 15 september 2020

“Eenzaamheid en angst spelen een grote rol in aftakeling. Aandacht krijgen van je familie: dat geeft een enorme boost." lees ik vandaag in HLN. 

Nu moet ik spontaan aan ons mama denken en aan hoe haar mentaal welzijn sinds corona heel hard achteruitgegaan is. Ze is niet meer blij. Ze is het wel wanneer ze ons ziet maar dan vraagt ze onmiddellijk of we haar daar komen weghalen.
Waar is de tijd dat ze nog een reclamespotje voor het rusthuis maakte dat ze zo gelukkig was en dat ze een oproep deed om naar daar te komen wanneer je alleen en eenzaam achterbleef in je huis.
Gisteren zei ze me dat ze daar niet meer wou blijven slapen. Wat een verschil met vorig jaar. Er is minder sociaal contact en worden minder leuke activiteiten georganiseerd. En ik begrijp het wel maar ons mama die begrijpt het niet. “Doe dat voddeke voor je neus weg, is dat nu echt nodig?” En iedere keer probeer ik haar een verklaring te geven en iedere keer snapt ze het niet. “Maar jij bent toch niet ziek en ik ook niet. Waarom moet dat dan?”
Ze lacht vele minder en ik hoor van de verzorgers dat ze sneller boos wordt. Als ik zou kunnen toveren dan toverde ik covid-19 en haar dementie weg. 
In de ideale wereld zouden er nu extra middelen kunnen ingezet worden om onze ouders, grootouders en andere rusthuisbewoners de nodige aandacht, verzorging, liefde en vermaak te geven. Maar zoals jullie weten leven we niet in de ideale wereld en kunnen we er enkel het beste van maken. 
Ik ben blij voor Adrienne in het artikel maar niet iedereen kan zijn geliefde uit het rusthuis gaan weghalen om er zelf voor te zorgen. Hoe graag ik ons mama ook zie. Ik kan enkel naar een haalbare oplossing zoeken zodat ze weer wat gelukkiger wordt.

Bij deze wil ik WZC Sint-Margaretha bedanken voor alle goede zorgen en de genomen maatregelen. Ik wijs hier helemaal geen vinger naar jullie maar naar corona dat mentaal bij de bejaarden meer kapot maakt dan men denkt.