DEMENTIE : MET ONS MAMA BIJ DE OOGARTS

Ons mama zo mooi!

Vandaag ben ik met ons mama naar haar maandelijkse afspraak bij de oogarts geweest voor haar spuit. Gelukkig vergeet ze alles en ook dat dit bezoekje eigenlijk niet zo leuk is. We zaten in een apart wachtzaaltje waar ze een kapje op haar hoofd kreeg en rond haar voeten en dat vond ze al zeer speciaal. Ze hadden haar bril afgenomen en constant bleef ze naar haar bril vragen. Ze deden druppeltjes in haar oog en dat vond ze niet zo leuk want dat brandde een beetje. Ik legde haar uit dat dit een verdoving was en dat het branderig gevoel wel zou weggaan.  Ik maakte een foto van haar en ze schrok van dat kapje. “Wat heb ik nu op mijn hoofd?”

Toen zijn ze haar komen halen voor haar spuit. Na nog geen tien minuten brachten ze haar al terug. Ze zag allemaal zwarte balletjes en ze wou die steeds wegslaan maar dat lukte niet. In de auto zei ze tot mijn grote verbazing dat ze die bezoekjes aan de oogarts helemaal niet leuk vond omdat dat toch pijnlijk was en dat haar oog brandde. Ik antwoordde haar dat het beter even afzien was dan helemaal blind te worden. Ze gaf me gelijk en twee minuten later voerden we hetzelfde gesprek. Ik heb haar gans de autorit zitten af te leiden met “Kijk daar eens, ken je dit nog?”

Ik heb haar ook enkele keren moeten vertellen dat ze het in Holsbeek zo goed heeft en dat ze het nergens beter kan hebben. Dat ze daar omringd wordt met mensen die van haar houden en haar goed verzorgen. Dat ze daar allemaal leuke dingen doet en dat ze thuis zou wegkwijnen van de eenzaamheid en niet naar buiten kan omdat ze niet meer zo mobiel is.  En weer gaf ze me gelijk.  Je moet ons mama weten aan te pakken. Ze kan honderd keer dezelfde vraag stellen en soms zeer negatief worden. 

“Ik hou toch nog iets van mijn pensioen over he?” vroeg ze me een paar keer. Ja mama, je hoeft je in totaal geen zorgen te maken, wij zorgen ervoor dat je niets tekort komt. “En wat als ik naar huis mag?”, een vraag die ze vaak stelt. “Dan kom je maar bij mij wonen!”, antwoordde ik haar. “Oh ja, dan kan ik naar de vliegers kijken.” 

Voila, mama weer blij en gerustgesteld.

En toen we in haar kasteel aankwamen, was ze het bezoek aan de oogarts vergeten en was ze weer helemaal gelukkig en dat kunnen jullie aan de foto zien die ik in de lift genomen heb toen we naar haar afdeling gingen.

Oh ja, net voor aankomst was ik even bij slagerij Devi & Emmanuelle gestopt want ze wou graag zwarte pens omdat het al lang geleden was. Iedereen aan haar tafel heeft mee van de zwarte pens geproefd en ze vonden ze super lekker. Devi je hebt enkele hoogbejaarde dames blij gemaakt met je lekkere pens! Maar daar ben ik nu vergeten een foto van te nemen :)