TROTS OP MIJN SCHATJES

Vandaag was het D-day voor de kittens. Hun eerste autorit en hun eerste vaccin. Enkele dagen geleden was ik de transportbak bij de dierenarts gaan halen en ik had die in de tuin gezet om hen eraan te laten wennen. En deze namiddag was het zover, alle drie erin en hup de auto in. De hele autorit hebben ze wel zitten zeuren maar éénmaal bij de dierenarts waren ze weer stil. 

Ze kwamen uit de bak en gingen al meteen op verkenning. De dierenarts was aangenaam verrast dat ze zo sociaal waren. "Dat zie je niet veel op die jonge leeftijd, zo aangenaam en ze zijn niet bang. Ze zijn goed verzorgd, mijn complimenten." Zo leuk om te horen. Ze zijn zo flink geweest en Marcelle die als eerste haar vaccin kreeg die verroerde geen vin en gaf geen kik, zo voorbeeldig. De dierenarts zei me nog dat dat Marcelle een heel speciaal kleur had en dat de nieuwe eigenaars een mooie cadeau kregen met zulke knappe kittens. En ik was super trots toen hij dat zei want voor iemand die in totaal niets van katten moest weten, heb ik dat toch goed gedaan. Ik ben helemaal bekeerd en uiteindelijk ga ik met twee huisdieren op mijn kot zitten, ik die helemaal geen huisdieren moest hebben.

Volgende week wordt Juliette gesteriliseerd en ik ben al volop bezig met haar op te pakken zodat ze dat gewoon wordt. Ik ga haar dit weekend met snoepjes in de bak proberen te lokken zodat ze volgende week zonder probleem vervoerd kan worden. 

Nog even doorbijten en dan heb ik weer tijd om me op mijn boek en mijn nieuw manuscript te concentreren. Ik had gehoopt dat het virus minder aanwezig zou zijn zodat ik eindelijk met mijn promotietoer zou kunnen beginnen maar ik vrees dat dit nog niet aan de orde zal zijn.