HET IS ZOVER

Wie had dit ooit gedacht, een kat in huis. Ik die altijd een hond als trouwe vriend had. Nochtans had ik gezegd om nooit meer een dier in huis te nemen en lap, Juliette die bracht daar na 25 jaar verandering in.
Krolse Juliette waarmee ik in februari zoveel medelijden had omdat ik dacht dat ze ongelukkig was. Ongelukkig op zoek naar een kater maar dat wist ik toen niet want ik dacht dat zij een Romeo was. Een mens kan zich toch lelijk vergissen en ook van gedacht veranderen. 

"Neen, hier komt zeker nooit een kat in huis.", hoor ik me nog zeggen. Ik ben vies van kattenharen en nu hang ik vol wanneer ik uit hun hok kom. Gelukkig kan een mens veranderen en ondertussen probeer ik Marcelleke af en toe mee naar binnen te nemen om aan mijn huis te wennen zodat ze zodra haar broer en zus naar hun nieuw baasje gaan, zonder probleem binnenkomt. Juliette dat is een ander katje om aan te pakken. Maar ik lok ze wel met allerlei lekkers.  

Maar vandaag heb ik Marcelle toen het tijd was voor een dutje mee naar binnen genomen en ze is snel ingedommeld. Zou ik mijn ogen durven dicht doen?

Ze heeft een dutje gedaan en nadien heb ik nog een beetje met haar gespeeld. Daarna heb ik haar mooi terug bij haar mama gezet die haar helemaal niet gemist heeft want die sliep mooi met de twee andere kittens onder de grote hortentia.