OP GESPREK IN DE HOME

Ons mama zag er vandaag heel goed uit, ze kon beter stappen en klaagde geen enkel keer over pijn. Ze vroeg wel of ik haar kwam halen want ze wilt zo graag bij mij komen wonen. Ik heb dan steeds hartpijn en zeker wanneer ze vraagt of ik haar daar toch niet ga achterlaten?
Sinds corona is ze mentaal nog meer achteruit gegaan. Ze leeft in een andere tijd en ze vroeg naar een sigaret terwijl ze al 28 jaar gestopt is. Ze had een sigarettenpeuk op de grond zien liggen en daardoor kreeg ze zin in een sigaret.
We hadden geluk want net toen we buiten een luchtje gingen scheppen, stopte de ijsboer voor de deur. Ze heeft zo genoten van haar bolletje pistache en toen haar ijsje op was zei ze dat ze zin had in een lekker ijsje.

Vandaag hadden we ons halfjaarlijks gesprek met de hoofdverpleging en de dokter. Ons mama krijgt extra medicatie voor haar pijn en we zien duidelijk een verbetering. Ondertussen draagt ze ook een speciale zender omdat ze soms verloren loopt. Ze beseft niet meer dat ze daar woont.
Ze sprak over haar huis en dat ik de soep moest gaan halen want ze had soep gemaakt en die stond daar nog. En ze is ondertussen ook weer beginnen te breien. Ze heeft dat jaren niet meer gedaan omwille van haar reuma. Vasculaire dementie is toch iets raars. We zijn het ondertussen gewoon dat we geen deftig gesprek meer kunnen voeren en proberen haar blij te maken door onze aanwezigheid en door zeer creatief op haar vragen te antwoorden of door ze net te ontwijken om haar geen hartpijn te doen want ze vergeet steeds dat onze papa er niet meer is.