ET ALORS!

En maar puffen en zweten maar daar heeft Marcelle duidelijk geen last van. Die heeft weer de hele tijd op mijn bureau naast mijn klavier geslapen terwijl ik aan het werken was. En naarmate de tijd verstreek, moest ik mijn klavier steeds meer opschuiven omdat ze met haar poot of kop per ongeluk een toets raakte.

Het was 29 graden in de living en ik kreeg het niet afgekoeld. Gelukkig kregen we deze avond een frisse regenbui over onze gemeente  waardoor het buiten afkoelde en we zonder puffen terug naar buiten konden. 
Waar ik ook ga zitten, Marcelle volgt en zoekt daar een slaapplekje. Het is zo'n schatje en ik had nooit verwacht dat je van een poes zoveel vriendschap zou krijgen. En wat ik ook niet verwacht had is dat ik zo onverschillig kon zijn over mijn gordijnen. Ze zien er echt niet uit en ik heb er dan maar een groot stuk van afgesneden. Het is geen zicht want het is schots en scheef maar ze zullen blijven hangen tot ik een alternatief gevonden heb. Vroeger zou ik me daar heel druk om gemaakt hebben maar nu denk ik dat er ergere dingen in de wereld zijn dan gescheurde gordijnen.  En zoals Mitterand ooit zei: "Et alors!"