ONS MAMA LEEST MIJN BOEK

Vandaag ben ik ons mama gaan bezoeken. Ze dacht dat ik haar kwam halen om naar de vliegtuigen te gaan kijken maar ze beseft nog steeds niet dat ik ze tijdens corona niet mag meenemen. Ze vroeg constant waarom ik een doekje voor mijn mond had. Het woord 'mondmasker' is bij ons goed ingeburgerd maar zij kent die term niet.

Ik gaf haar mijn boek en als je haar iets geeft om te lezen dan leest ze dat steeds luidop. Ondertussen heeft ze mijn boek toch al enkele keren gezien en wat ik altijd leuk vind, is haar reactie wanneer ze mijn naam leest en zo ontdekt dat haar dochter een boek geschreven heeft. Iedere keer is dat een verrassing voor haar.

Ze las voor uit mijn boek en las dat ik gescheiden was. Ze keek me geschrokken aan en zei dat ze dat helemaal niet wist. Ik zag dat het haar raakte en ik vroeg of dat haar droevig maakte en ze knikte. Ik legde haar uit dat ze niet triestig moest zijn omdat dit ondertussen al 6 jaar geleden was en dat ik daar over was en geen verdriet meer had. 

Ze las verder en na een tijdje vroeg ze plots naar mijn ex-man. Ze vroeg waar hij was en waarom hij niet meegekomen was. Zo snel was ze weer vergeten dat ik gescheiden ben. Ik liet haar ook een foto van een nicht zien maar die kende ze niet meer want die is helemaal uit haar geheugen verdwenen, net zoals sommige buren en mensen die ze zeer goed gekend heeft. En zo krijgt ze meer en meer zwarte gaten en vergeet ze alles.