AL EEN PAAR DAGEN MOE

Ik ben al een paar dagen moe. Ik ben geen achttien jaar meer maar ondertussen wel 3 x 18. En dat voel ik toch. Gelukkig heb ik de laatste jaren naar mijn lichaam leren luisteren en kan ik ook meer 'foert' zeggen. Foert tegen al wat niet echt moet! En dan is de vraag, wat moet er echt? 
Dat mag en ik zeg speciaal mag in plaats van moet, iedereen voor zichzelf uitmaken. 
Maar ik heb voor mezelf uitgemaakt dat wanneer mijn lichaam rust vraagt ik dat ook aanvaard en dat ik zonder me slecht te voelen gewoon na mijn werkuren een beetje ga slapen.  Daar is niets mis mee.

Het is trouwens heel belangrijk dat je de signalen van je lichaam leert herkennen. Deze vertellen je heel veel. In mijn boek schrijf ik over de tijd toen ik niet naar mijn lichaam luisterde en bleef doorgaan ten koste van mezelf.


Stukje verhaal uit mijn boek:

Ik was ongelukkig maar ik besefte het niet en ik bleef verder spartelen, verder dingen tegen mijn zin doen, ik bleef ja zeggen tegen Jan en allemaal omdat ik bang was hen te ontgoochelen en ondertussen zei ik constant nee tegen mezelf tot op een dag mijn lichaam STOP zei en me liet merken dat het genoeg geweest was. Het stuurde me het ene signaal na het andere zodat ik wel moest luisteren en nee moest zeggen. Ik was zo bang de anderen te ontgoochelen dat ik steeds klaar stond iedereen te helpen zelfs wanneer ik moe was en mijn lichaam duidelijk naar rust vroeg.  Zelfs als ik andere plannen had en iets leuks voor mezelf voorzien had dan nog paste ik mijn agenda aan.
Ons lichaam stuurt ons vele signalen maar deze worden vaak genegeerd of verkeerd geïnterpreteerd, we sukkelen verder met allerlei kwaaltje en lopen van het ene onderzoek naar het andere zonder dat er iets gevonden wordt.
Bij mij werd op een gegeven moment de diagnose CVS gesteld. Ik was altijd moe en al mijn gewrichten deden ontzettend pijn. Ik kon bijna niet meer stappen, de krant woog wel honderd kilo en vlees snijden lukte niet meer. Mijn vingers stonden verkrampt en deden heel veel pijn. 

In mijn boek op pagina 100 kan je het vervolg lezen.

Vroeger negeerde ik alle signalen en mijn lichaam begon te protesteren en me nog meer signalen te sturen. Ik was een wrak en was bang dat ik voor de rest van mijn leven zo zou moeten leven. Ik heb toen leren luisteren naar mijn lichaam en leren de nodige rust te nemen. Ik heb ook geleerd te aanvaarden wat is en daarmee te leren leven. En van zodra ik het geaccepteerd had en geloofde in betere dagen, kwamen er ook betere dagen. Dus mijn raad aan mensen die zich in dit verhaal herkennen is, luister naar je lichaam, ben je moe, neem dan de nodige rust. Aanvaard de situatie en besef dat de ene dag de andere niet is. Denk vooral positief en weet dat je niet minder bent dan iemand anders.