HET LEVEN VAN ONS MOEDER

Vandaag heb ik tijd gemaakt om verder te schrijven aan mijn nieuw boek. In dit verhaal speel ik niet de hoofdrol maar een belangrijke bijrol. De eer is deze keer aan ons mama. Het gaat over haar leven en er zal ook een stuk over dementie aan bod komen. Het is een verhaal weeral eentje met een lach en een traan, geen enkel onderwerp mijdend zowel met negatieve en positieve gebeurtenissen. Spijtig genoeg kan ik haar geen vragen meer stellen want ze is alles vergeten. Dus vertel ik het zoals ze het mij steeds verteld heeft en hoe ik alles ervaren heb. Ik typeer haar ook als moeder met haar goede en minder goede kanten. Niet om een vinger te wijzen, helemaal niet want we willen allemaal het beste voor onze kinderen maar ja, wat is het beste? We maken allemaal fouten en niemand is feilloos. 

Net zoals mijn boek 'Leef nu en geniet' wil ik weeral een spiegel zijn. Zoals Jambers vroeger met zijn reportages over het leven zoals het is. We zijn niet beter maar zeker niet slechter dan de anderen. Iedereen is wie hij is. 

Ik heb niet enkel geschreven vandaag maar ook voor Juliette een groter nest gemaakt. Haar mandje werd te klein want ze lag er al met haar poten uit om haar kittens, die als kool groeien, te kunnen zogen. Ze kwam er steeds gebroken uit, wat een moeder lijden kan.
Dus heb ik een grote kartonnen doos genomen en daar een nieuw nestje van gemaakt.