DOEL BEREIKT

Het leven begint langzamerhand weer terug op zijn gangetje te komen nu er veel zaken weer open zijn.  Ik ben nog geen terrasje gaan doen omdat ik nog moet afkicken van mijn kot. Ik ga wel weer wandelen met een goede vriendin en ik kom ook buiten om mijn boek persoonlijk te bezorgen maar ik ben nog niet gaan schoppen. Ik ben wel bij Knus een cadeautje gaan kopen maar dat was zeer doelgericht en ik heb niets anders bekeken of aangeraakt. Ik ben zo iemand die alles moet kunnen aanraken en voelen. Maar dat is nu totaal uit den boze. 

Ja het leven is toch wel anders. Maar anders betekent niet automatisch slechter. Ik geniet nog steeds van in mijn kot te blijven en zoals ik reeds schreef moet ik echt afkicken van alleen thuis te zitten. Alleen is een groot woord want ik heb mijn zoon, Juliette en de kittens en oma en pepe die net zoals ik ook graag in de tuin vertoeven. Maar zo constant weg zijn en nooit in mijn kot zijn dat is toch wel verleden tijd.

Vandaag kreeg ik een privébericht van iemand onbekend die mijn boek gelezen had en die me bedankte. Ze schreef me dat ze er veel lessen uit geleerd had en dat ze de nodige stappen ging doen. Dit deed me enorm veel plezier. Want uiteindelijk heb ik het boek geschreven om anderen te kunnen inspireren en te motiveren. Om hen het laatste nodige duwtje te geven en om een wegwijzer te zijn. De wegwijzer die ik zes jaar geleden nodig had om te kunnen overleven. 

Ik ben zeer dankbaar voor dit bericht want hiermee heb ik mijn doel bereikt om met mijn boek minstens één iemand te kunnen helpen.