JULIETTE IN PANIEK

Ik weet niet wat er met Juliette mis was deze avond maar ze is in paniek over de steenweg gevlucht. Ze was rustig aan het eten en plots was ze weg. Ik ben haar achterna gerend maar ze was bang en het heeft een hele tijd geduurd voor ik haar vertrouwen weer had en haar voor de allereerste keer kon oppakken. Ik had haar nog nooit opgetild en nu moest ik wel want ik wou niet dat ze zou weglopen en onder een auto zou terechtkomen. Het was echt een zeer rare situatie. En net toen ik haar in mijn armen had, moest ik wachten omdat er auto's afkwamen en heeft ze zich losgerukt en moest ik opnieuw haar vertrouwen winnen.

Ik dacht aan de kittens die alleen zaten en die op hun mama riepen. Dit is de allereerste keer dat ik zie dat Juliette over straat loopt. Ik mag er niet aan denken dat ze aangereden wordt want dat is hier een gevaarlijke steenweg. Die steenweg is trouwens ook één van de reden waarom we hier nooit huisdieren, buiten Harry de goudvis dan, hebben gehad. 

Toen ik haar eindelijk te pakken had, ben ik met haar over straat gelopen en heb ik haar op de oprit losgelaten en toen liep ze direct naar achteren naar de tuin. Ik heb haar in het tuinhok waar de kittens aan het roepen waren, binnengelaten en ze is ze direct beginnen te spenen. Ik hoop dat ze nu kalm blijft en dat ze niet weer op stap naar de overkant gaat.

Dit is dus de keerzijde van de liefdesmedaille, de angst om ze kwijt te raken.