NA REGEN KOMT...EEN REGENBOOG

Zoals er twee mensen nodig zijn om de tango te dansen, heeft de zon de regen nodig om ons een prachtige regenboog te kunnen schenken.

Het was een mooi cadeautje na een triestig moment.

Ik was ons mama haar was gaan halen in het rusthuis. Twee grote vuilzakken vol maar dat vind ik niet erg. Wat ik minder leuk vond was dat ons mama boven aan het venster stond te roepen en te smeken om toch maar naar binnen te komen.
"Moeke, toe alsjeblieft, kom binnen, kom naar je mama, toe kom toch naar boven! Je komt van zo ver en nu kom je niet binnen." 
Ze begreep niet dat ik de was kwam halen zonder haar te komen bezoeken. Dus riep ik dat ik niet naar binnen kon omdat de elektrische deur geblokkeerd was en dat de technieker moest komen om ze te repareren. Dat ik morgen wel zou terugkomen. 

Het voordeel van haar dementie is dat ze van heel deze coronacrisis niet op de hoogte is en dat ze ook geen zorgen heeft. Ze is blij in haar wereldje omdat ze alles direct vergeet. Dat incidentje van daarjuist is ze waarschijnlijk onmiddellijk vergeten nadat ik vertrokken was, maar ik niet!
Maandag zal ik haar was brengen op een moment dat ze me niet kan zien want ik wil haar de hartpijn van daarjuist besparen omdat ik niet binnenkom.
Dus die regenboog toen ik thuiskwam was wel een mooi cadeautje van moeder natuur.

Gisteren heb ik niets gepost omdat ik tot na middernacht aan de vormgeving van mijn manuscript gewerkt heb. Ik wou niet stoppen voor het laatste hoofdstuk herwerkt was. Nu nog eens extra nalezen op typefouten. Het moest af omdat ik wist dat ik vandaag geen tijd ging hebben omdat ik een paar belangrijke rapporten moest verwerken.
Dus het was een zeer drukke dag met deadlines op het werk en deadlines voor mijn boek. Maar na regen komt...een regenboog!