DAG VAN HET GELUK
Normaal gezien ging vandaag voor de veertiende keer de jaarlijkse dag van het geluk door in de KU Leuven. Een ganse dag met boeiende sprekers die hun visie op levenskunst en geluk geven.
Vorig jaar heb ik er heel veel inspiratie opgedaan voor mijn boek. Ik heb er Christina Van Geel ontmoet die sprak over haar boek 'In het spoor van Ikigai', een prachtig boek. Zij heeft mij zo geboeid dat ik het boek onmiddellijk gekocht heb en in één adem uitgelezen heb. Ik schreef het hoofdstuk 'Zoek een reden om uit je bed te komen' nadat ik haar boek gelezen had. En het is dus zeer belangrijk om een reden te hebben om uit je bed te komen, zeker nu in deze coronatijd.
Ik las in HLN het verhaal van Staf, niet de Staf van ons mama haar verhaal maar van Staf van Achten (72) de coronapatiënt die de coma overleefde.
Staf krijgt een tweede kans die hij met beide handen vastpakt. Hij zegt: "Als je gezond bent, denk je niet na over het leven. Maar vanaf nu zal alles anders zijn. Méér tijd met mijn vrouw en harder genieten. Mijn ogen zijn twee weken toe geweest en ik weet er niks meer van. Nu zijn ze ver opengegaan."
Toch straf dat we eerst pijn moeten lijden voor onze ogen willen opengaan. Mijn ogen zijn ook lang gesloten geweest zonder dat ik het besefte. Maar het verhaal van deze Staf is een mooi voorbeeld. Bronnie Ware, auteur van 'Als ik het leven over mocht doen' schrijft over de top 5 waarvan de mensen op hun sterfbed echt spijt hebben.
Vorig jaar heb ik er heel veel inspiratie opgedaan voor mijn boek. Ik heb er Christina Van Geel ontmoet die sprak over haar boek 'In het spoor van Ikigai', een prachtig boek. Zij heeft mij zo geboeid dat ik het boek onmiddellijk gekocht heb en in één adem uitgelezen heb. Ik schreef het hoofdstuk 'Zoek een reden om uit je bed te komen' nadat ik haar boek gelezen had. En het is dus zeer belangrijk om een reden te hebben om uit je bed te komen, zeker nu in deze coronatijd.
Ik las in HLN het verhaal van Staf, niet de Staf van ons mama haar verhaal maar van Staf van Achten (72) de coronapatiënt die de coma overleefde.
Staf krijgt een tweede kans die hij met beide handen vastpakt. Hij zegt: "Als je gezond bent, denk je niet na over het leven. Maar vanaf nu zal alles anders zijn. Méér tijd met mijn vrouw en harder genieten. Mijn ogen zijn twee weken toe geweest en ik weet er niks meer van. Nu zijn ze ver opengegaan."
Toch straf dat we eerst pijn moeten lijden voor onze ogen willen opengaan. Mijn ogen zijn ook lang gesloten geweest zonder dat ik het besefte. Maar het verhaal van deze Staf is een mooi voorbeeld. Bronnie Ware, auteur van 'Als ik het leven over mocht doen' schrijft over de top 5 waarvan de mensen op hun sterfbed echt spijt hebben.
1. Ik
zou willen dat ik de moed gehad had om het leven te leven dat ik zelf wilde en
niet het leven te leiden dat anderen van me verwachtten.
2. Ik
wilde dat ik niet zo hard gewerkt had. Velen hadden spijt dat ze hun kinderen
niet zien opgroeien hadden en dat ze te weinig tijd aan hun partner besteed
hadden.
3. Ik
wilde dat ik vaker mijn gevoelens had geuit. Velen durfden hun gevoelens niet
te uiten om geen ruzie met anderen te hebben.
4. Ik
wilde dat ik meer contact had gehouden met mijn vrienden. Vaak leven de mensen
binnen hun eigen gezinnetje waardoor ze het contact met de buitenwereld verliezen.
5. Ik
wilde dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn!
Gelukkig heeft de Staf een tweede kans gekregen en is hij letterlijk en figuurlijk wakker geworden. Hij zal meer tijd maken voor zijn vrouw en minder hard werken zodat hij meer kan genieten van het leven.
Hopelijk moeten wij niet eerst besmet worden voor onze ogen ook kunnen opengaan.
Reacties
Een reactie posten