VALENTIJN 2015

Volgende week is het Sint Valentijn. Wat me opvalt is dat er dit jaar vele minder hartjes en reclamefoldertjes rond dat thema zijn. Of zie ik erover? Ik ben een zeer romantische ziel en heb Valentijn altijd met heel veel liefde gevierd. Behalve tijdens mijn scheiding en het eerste jaar erna. Toen vervloekte ik die dag. In 'Mijn verhaal' schrijf ik erover en raar maar waar in 'Leef nu en Geniet' vind ik er niets van terug.

Omdat ik 'Mijn verhaal' niet publiceer, deel ik hier op mijn blog wat ik tijdens de pijnlijkste periode van mijn leven schreef.

Uit 'Mijn verhaal, na regen komt ongetwijfeld zonneschijn'.

De kerstperiode was voorbij en ik was blij dat ik deze beter doorstaan had dan verwacht!
De gedachten eraan waren vele pijnlijker geweest dan de ervaring zelf want ik had er echt het beste van gemaakt en beter nog ik had er zelfs van genoten.
De volgende speciale dag dat eraan kwam na de feestdagen was “SINT VALENTIJN”.  Overal in de etalages en in elk foldertje zag je niets anders dan hartjes, hartjes en nog eens hartjes 💖💖💖💖 

Zeer pijnlijk en heel confronterend. Help kan er iemand deze cinema stoppen want liefde dat blijft toch niet duren, geloof er niet in want het is één grote klucht!  Mijn geliefde was ervandoor gegaan, hij die zoveel voor me betekende, mijn alles. 😢
Conclusie liefde bestaat niet!
Valentijn was een zeer pijnlijke periode. Elk hartje deed me aan mijn voorbije huwelijk denken. Aan dat wat ik niet meer had. Na de feestdagen was ik er zo van overtuigd geweest dat ik sterker geworden was en dat ik het leven weer helemaal aankon maar Sint Valentijn gooide roet in het eten. Valentijn het symbool van de liefde deed mij wankelen en bracht me terug in fase 1 van het verwerkingsproces. De fase van intens verdriet, een groot gemis en heel veel hartpijn.  Hartpijn had ik vooral wanneer ik alleen in de auto zat. Dan kwamen de herinneringen van vroeger terug naar boven. Ik dacht heel veel aan mijn ex-man en vooral aan alle leuke momenten en vakanties die we samen beleefd hadden. Aan dat bijzondere gevoel dat ik speciaal was en hoe hij me verwende......

Het verleden liet me niet los en ik kon alleen nog maar aan vroeger denken en ik werd er zo ongelukkig van. Zo depressief en neerslachtig dat de wereld voor de tweede keer in mijn leven mocht stoppen.  De pijn moest stoppen, het was genoeg geweest, ik kon het niet meer aan.

Had ik toen mijn zoon niet gehad, dan had ik dit verhaal niet geschreven want dan had ik met mijn wagen tegen een brug of muur geknald.
Hoe vaak heb ik niet extra gas willen geven en knallen. Maar die pijn en dat verdriet wou ik mijn zoon niet aandoen. Dus reed ik na elke knalgedachte steeds braaf naar huis zonder tegen een  muur te knallen. En toen de nood het hoogst was, kwam de redding.

Dus aan alle mensen die momenteel worstelen met Valentijn, het komt goed. Voor mij is Valentijn een symbool geworden van de liefde voor het leven, de liefde voor mijn familie, vrienden... 
Mijn huis is versierd met hartjes en ik geniet weer van deze bijzondere dag.