KIEZEN VOOR ONSZELF
Vandaag was ik moe en had ik in totaal geen inspiratie om te schrijven. Ik ben thuis gekomen van mijn werk en ben in de zetel gaan liggen. Je hebt zo van die dagen dat je minder energie hebt.
Ik heb geleerd om deze mindere dagen te erkennen en dan ook te luisteren naar mijn lichaam. Maar daar ik geen kaboutertje heb dat kookt, was ik genoodzaakt om uit mijn luie zetel te komen.
Het eten gaf me de nodige energie om toch naar de fitness te gaan. Na de les kreeg ik het programmaboekje van de dansvoorstelling van Isabelle Beernaert. Jullie zullen haar vast kennen van So You Think You Can Dance. Een vrouw die ik omwille van haar kijk op het leven meteen bewonderde. Ik kreeg het boekje van Mich die na het lezen ervan direct aan mij moest denken. Wat een mooi compliment, dankjewel.
Het eerste wat ik las was :
Vandaag de dag zijn er oneindig veel mogelijkheden, de wereld ligt aan je voeten. Maar als je alle keuze van de wereld hebt, hoe zorg je dan dat je dicht bij jezelf blijft?
Daarbij komt de druk om te presteren, met de angst voor mislukking en om anderen teleur te stellen.
We groeien op met onze familie als voorbeeld. Onze vaders, moeders, broers, zussen vullen onbewust onze hoofden. De keuzes van onze ouders, zijn de keuzes die wij vaak maken, later. En dat zijn niet altijd de beste keuzes.
'Laat me' staat in het teken van een zoektocht naar je diepste zelf, om los te komen van alle overtuigingen die zijn ingeprent, maar je bewust te worden van wie jij werkelijk bent.
Ik snap waarom ze spontaan aan mij moest denken. Ik probeer de boodschap te brengen om altijd jezelf te zijn en je eigen pad te volgen. In mijn boek schrijf ik over niet afhankelijk van anderen te zijn maar je eigen keuzes te maken. Niet te leven volgens andermans verwachtingen maar gewoon te leven volgens je eigen normen. En ik weet uit ervaring dat dit gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Ik ben tenslotte bijna 50 moeten worden om eindelijk voor mezelf te durven kiezen, om foert te leren zeggen maar dan wel op een respectvolle manier.
Ik heb geleerd om deze mindere dagen te erkennen en dan ook te luisteren naar mijn lichaam. Maar daar ik geen kaboutertje heb dat kookt, was ik genoodzaakt om uit mijn luie zetel te komen.
Het eten gaf me de nodige energie om toch naar de fitness te gaan. Na de les kreeg ik het programmaboekje van de dansvoorstelling van Isabelle Beernaert. Jullie zullen haar vast kennen van So You Think You Can Dance. Een vrouw die ik omwille van haar kijk op het leven meteen bewonderde. Ik kreeg het boekje van Mich die na het lezen ervan direct aan mij moest denken. Wat een mooi compliment, dankjewel.
Vandaag de dag zijn er oneindig veel mogelijkheden, de wereld ligt aan je voeten. Maar als je alle keuze van de wereld hebt, hoe zorg je dan dat je dicht bij jezelf blijft?
Daarbij komt de druk om te presteren, met de angst voor mislukking en om anderen teleur te stellen.
We groeien op met onze familie als voorbeeld. Onze vaders, moeders, broers, zussen vullen onbewust onze hoofden. De keuzes van onze ouders, zijn de keuzes die wij vaak maken, later. En dat zijn niet altijd de beste keuzes.
'Laat me' staat in het teken van een zoektocht naar je diepste zelf, om los te komen van alle overtuigingen die zijn ingeprent, maar je bewust te worden van wie jij werkelijk bent.
Ik snap waarom ze spontaan aan mij moest denken. Ik probeer de boodschap te brengen om altijd jezelf te zijn en je eigen pad te volgen. In mijn boek schrijf ik over niet afhankelijk van anderen te zijn maar je eigen keuzes te maken. Niet te leven volgens andermans verwachtingen maar gewoon te leven volgens je eigen normen. En ik weet uit ervaring dat dit gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Ik ben tenslotte bijna 50 moeten worden om eindelijk voor mezelf te durven kiezen, om foert te leren zeggen maar dan wel op een respectvolle manier.
KIEZEN VOOR ONSZELF IS HET MEEST MOEDIGE BESLUIT DAT WE KUNNEN NEMEN. DIT BETEKENT LOSLATEN EN DE NODIGE OFFERS BRENGEN.
(uit #Happy Life 365)
Reacties
Een reactie posten