BRUSSEL IK KOM ERAAN

Ik heb gisteren niet geschreven want op maandag heb ik last van een writer's block. Ik heb echt geen idee hoe het komt maar het valt me wel enorm op. Normaal schrijf ik net voor ik naar de BBB-les vertrek omdat ik weet dat ik daar sowieso ga blijven hangen in de bar. En gisteren was dat niet anders hihi. Maar meestal komt de inspiratie uit het niets maar help op maandag dus niet.


Wie ideetjes over bepaalde onderwerpen heeft, krantenartikels en dergelijke, laat maar komen.

Vandaag ben ik uit mijn comfortzone moeten komen. Ik ben na mijn werk naar Brussel gereden. Moet je weten dat naar Brussel rijden mij normaal heel veel stress en hoofdpijn bezorgt. Dat is nu de richting die ik het meest probeer te vermijden. Mijn buren hebben daar een bandencentrale en na vier jaar zijn mijn autobanden versleten. Dus gps op en Waze op voor de snelheidsbeperkingen. 

Gelukkig neemt de gps een beetje stress weg want vroeger reed ik altijd verloren in Brussel. Ik gaf les in Etterbeek en had vaak vergaderingen in Molenbeek. Ik kreeg toen al hoofdpijn enkel bij de gedachte alleen dat ik naar daar moest. Ik kende mijn weg helemaal niet en mijn tactiek was altijd de grootste baan te nemen in geval van twijfel. Waar ik toen overal gezeten heb?

Op een avond was ik weer helemaal de weg kwijt en belde ik naar mijn  man. "Help, help, ik weet niet waar ik zit en ik vind mijn weg niet meer terug." Ik  kon hem ook niet uitleggen waar ik zat want ik wist het echt niet. Ik ben toen gestopt bij een straatplaatje en zo heeft hij mij proberen uit te leggen hoe ik moest rijden.

Of de keer toen ik wel tien keer rond de Baseliek van Koekelberg gereden ben. Ik wist niet meer waar het begin of het einde was. Ik wist dat ik de zoveelste straat moest nemen maar ik was mijn tel kwijt geraakt en ik ben toen maar ergens gestopt en in een echt typisch mannencafé op mijn hakjes en in mijn beste Frans de weg gaan vragen naar het Atheneum van Molenbeek.

Maar vandaag zei ik tegen mezelf: "Geen stress jij kan dit, zet gewoon GPS en Waze op en dat komt dik in orde!" En nu ben ik blij dat ik dat gedaan heb. 

Het bewijs van waar een wil is, ook een weg is en dat we meer kunnen dan we denken. Het is slechts een oude gedachte die mij vooral tegenhoudt naar Brussel te rijden. Dus weg met die oude gedachte en gewoon doen. 


Brussel opgepast want ik kom eraan!