OP ZOEK NAAR DE JUISTE WEG

Deze ochtend was een zeer productieve ochtend. Ik ben een lezing beginnen te schrijven over dementie. Ik had enorm veel inspiratie en een grote drang om te schrijven. Waarschijnlijk gedreven door een gesprek met Fay die gisteren op bezoek was.

Omdat ik gisteren afgesproken had met haar heb ik geen tijd gehad om iets te schrijven. We hebben uren gepraat maar vooral ook naar elkaar geluisterd. Fay is een zeer spirituele vrouw die ik via een collega heb leren kennen. Ze voelt bepaalde dingen goed aan en het is altijd zeer leuk om gelijkgestemde zielen te ontmoeten. Ja, dit is een stukje waar ik eigenlijk nog niet over geschreven heb. Maar dat komt nog wel wanneer de tijd er rijp voor is.

Ik sprak haar over mijn drang om lezingen te geven over dementie, over het verwerken van verdriet na een verlies, over single zijn, over al de dingen waar ik door het vallen en opstaan heel veel ervaring mee opgedaan heb. Over dat vuur dat gedoofd was en na vele jaren weer aangewakkerd is. Het vuur om de wereld weer wat mooier te maken door een lichtje te zijn voor de mensen die het eventjes moeilijk hebben.

Die drang is enorm, alleen weet ik niet goed hoe ik dit kan verwezenlijken. Het schrijven en communiceren is geen probleem maar de juiste connecties vinden is iets anders. Een collega hield me onlangs een enorme spiegel voor zonder dat ze zich daar zelf bewust van was. Het deed me even wankelen. Ze vertelde me dat ik voor iedereen altijd goed zorgde maar ze vroeg zich af wie voor mij zorgde?

Ik ben gewoon van alles alleen te doen en om weinig of geen hulp te vragen. Misschien wordt het tijd dat ik de hulp van anderen inschakel om me te helpen mijn weg te vinden in het pad dat ik zo graag wil bewandelen.