OP BEZOEK BIJ ONS MAMA

Vandaag heb ik niet veel inspiratie om te schrijven omdat ik moe ben. Na het werk ben ik onmiddellijk doorgereden naar ons mama en ze was zeer verward. Ze zat aan tafel met haar tafelgenoten koffie te drinken. Ze vroeg of ik haar kwam halen om naar huis te gaan. Ze dacht dat ze in de dagopvang verbleef in plaats van in de home. Ze is er twee jaar naartoe gegaan toen ze nog thuis woonde en ik ging haar daar dan regelmatig halen zodat ze niet de ganse rit met het busje moest doen.

Ik vertelde haar dat ik met haar en de andere bewoners domino kwam spelen maar van dat spelletje had ze nog nooit gehoord. Ze herkende ook de dominostenen niet. Het spelen ging vele moeilijker dan anders en ze vroeg constant of ze al middageten gekregen hadden. De andere bewoners antwoordden dan elke keer dat ze frietjes met stoofvlees gegeten hadden vandaag maar om de vijf minuten bleef ze dat maar vragen. Ook voor hen is het niet altijd gemakkelijk maar ik heb de indruk dat ze wel heel veel geduld met haar hebben. Zij zien ook dat ze een krakje heeft gekregen en leven met haar mee.

Op een bepaald ogenblik kwam er een demente man even in de eetzaal piepen en haar dominant en agressief trekje kwam plots uit het niets naar boven. Ze riep iets lelijks naar hem en joeg hem weg. Ik zei haar dat ze dat niet mocht doen want dat die man gewoon kwam kijken en evenveel recht had daar te zijn. Dat ze vriendelijk moest zijn. Gisteren schreef ik nog dat ze zeer boos en agressief kon worden en vandaag was ze dat weer heel even.

Ik ondervind dat ze moeilijker wordt omdat ze verwarder is en minder begrijpt. Ik had gehoopt dat het aan de medicatie lag maar die verwardheid blijft te lang duren. Dus vandaag geen slappe lach maar meer bezorgdheid en veel anticipatie wat best wel vermoeiend was.