GELUKKIGE VERJAARDAG VADER

Vandaag zou onze papa 87 jaar geworden zijn. Omdat dit zijn vijfde verjaardag hierboven is, laat ik zijn ster nog eens extra schitteren.

Onderstaande is de tekst die voorgelezen werd toen we afscheid van hem namen.

Rik groeide op als tweede oudste in een gezin van vijf kinderen, midden

in oorlogstijd. Dat die tijd op hem een diepe indruk had nagelaten,

hoorde je in de verhalen die hij daar later over vertelde.

Eigenlijk was hij een man van weinig woorden, maar hij stond er altijd.

Als vader heeft hij altijd goed voor zijn kinderen gezorgd, net zoals hij

steeds voor zijn vrouw Dora heeft gezorgd.

Hij zag zijn Dora graag.

Wat Rik zo kenmerkte was dat hij zichzelf steeds opzijzette voor de

anderen. De vriendinnen van zijn dochters beschouwden hem als een

tweede vader. En ja, hij kon wel eens grommelen, maar dat was steeds

weer snel voorbij. Als het erop aankwam, stond hij er. Hij werkte

keihard om zijn gezin te geven wat ze nodig hadden.

Zijn kinderen mochten hem alles vragen, hij wou niet dat ze ook maar iets tekort zouden komen. Zo ontzegde hij zichzelf dingen, om aan zijn kinderen meer te kunnen geven. Hij zag ze heel graag, maar uitte dat alleen niet zo gemakkelijk.

Rik was handig, maar dan wel voor het grote, ruwere werk. Voor het
fijnere prutswerk was hij niet in de wieg gelegd. Hij was inventief in
het zoeken en vinden van oplossingen. Duct tape was een geweldige
uitvinding voor hem. Dat was voor hem de oplossing voor alles wat stuk
ging. Zo kreeg hij de naam ‘Bompa Plek’. Hij herstelde zowat alles met deze tape.

Thuis was hij de nieuwe man avant la lettre. Hij deed het huishouden,
kookte, stopte de kousen, wat, jawel, toch ook wel prutswerk was.
Daarnaast was Rik ook een fiere, trotse man, altijd mooi en netjes
gekleed, met parfum op. Een knappe, verzorgde man.

Ontspanning vond hij in zijn groentetuin. En op vakantie, het liefst naar
de zon. Naar Spanje, naar de camping. Dat was zijn leven, onder de
mensen zijn, klusjes doen, de mensen helpen. Als het aan hem lag
woonde hij in een caravan, meer had hij niet nodig. Alles bij de hand,
en netjes geordend en georganiseerd.


Een knappe man, en daarbij ook sportief, hij heeft vroeger nog koers
gereden en voetbal gespeeld. 

Thuis poetste hij iedere zaterdagochtend zijn auto, om daarna in huis
verder te poetsen. Op culinair vlak was Rik een vleeseter en at hij heel

graag friet. Hij kon goed eten.

Rik was een echte dierenvriend. De honden Nikki en Flappie waren zijn
beste vrienden, daar ging hij vaak mee wandelen.  Voor zijn honden zou hij alles gedaan hebben. Ze waren vaak bij
hem ook als hij de auto poetste bijvoorbeeld.

Rik was ook een pleziermaker. Op feestjes was hij er altijd graag bij.
Dansen, swingen, gek doen…hij kon er zich enorm in uitleven.


Anderzijds werden Dora en hij door het leven niet gespaard. Vier van
hun kinderen stierven reeds. Een onderwerp waar hij nooit over sprak,
hij kropte alles op.
Nu op het einde werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Het begin van een lijdensweg, die veel energie vroeg van zijn lichaam. Maar Rik gaf niet op, hij heeft gevochten, vooral om zelf nog voor zijn vrouw te kunnen zorgen. Het heeft niet mogen zijn. Warm omringd door zijn familie heeft hij het leven losgelaten en is hij gestorven.

Veel plezier hierboven en tournée générale voor alle vrienden en buren die nu mee aan het vieren zijn.