DAG SCHOONHEIDSVLEKJES

Na 54 jaar heb ik afscheid genomen van mijn eerste schoonheidsvlekje in mijn gezicht te samen met nog een ander vlekje. Normaal zou ik dat nooit doen maar ze werden groter en ik heb ze voor alle zekerheid maar laten verwijderen. Ze worden nu naar het labo gestuurd maar normaal gezien zouden ze niet kwaadaardig zijn.  Ik dacht dat het pijnlijk zou zijn maar ik heb enkel de twee kleine prikjes en het dichtbranden gevoeld. Ik vergelijk alle pijn met mijn bevallingspijn en dit was een 0,1/10 op de pijnschaal. Zodra de wondjes genezen zijn, laat ik jullie een voor en na zien.

Deze avond ben ik spaghetti gaan eten in de school waar ik vier jaar les gegeven heb. Toen ik naar een foto van in mijn kindertijd aan het zoeken was om jullie dat schoonheidsvlekje te kunnen tonen, botste ik op een groepsfoto van de leerkrachten van toen, ondertussen al 25,5  jaar geleden. Wat vliegt de tijd. 

Van gans deze groep is er maar eentje die daar nog les geeft en dat is de leerkracht Godsdienst. Alle anderen zijn ondertussen weg of met pensioen. En zo gaat dat in het leven, niets blijft hetzelfde en het is aan ons om met verandering leren om te gaan. Ik moet wel zeggen dat het voor mij een serieuze aanpassing was toen ik van het onderwijs overstapte naar de privésector. En dat eerste jaar had ik zo goed als geen verlof terwijl ik gewoon was van heel veel verlof te hebben. Tegenwoordig heb je dan recht op Europees verlof maar dat bestond 25 jaar geleden niet. 
Ik heb alleszins geen spijt van die verandering want ik werk na al die jaren nog steeds met hart en ziel voor mijn werkgever.