DEMENTIE : IEMAND VOOR IEMAND ZIJN


Naar wekelijkse gewoonte ben ik vandaag na mijn werk direct doorgereden naar Holsbeek naar ons moeder. We hebben twee uur domino gespeeld.
Omdat we met meer dan spelers genoeg waren, was ik de spelleider van dienst. Ons mama beweerde dat ze dat nog nooit gespeeld had en na ieder spel vroeg ze enthousiast om nog eens te spelen. Een bezoekster die ook aan onze tafel zat, vond het zo grappig dat ons mama dat altijd vroeg en dat ze ook steeds vergat hoeveel blokjes ze moest nemen. En elk spelletje vroeg ik dan: "Welk liedje zingen we?" 
"Vader Abraham, ha zeven blokjes!", antwoordde ze dan. Als ze goed nadenkt, weet ze het. Het straffe is dat ze wel kan onthouden welk liedje we zingen maar niet het aantal blokjes.

Wat ik vandaag vooral indrukwekkend vond, was dat ik contact had met een andere bewoonster die ook dementie heeft en die geen woord zegt. Ik vroeg haar of ze wou meespelen en ze knikte. Ik zei haar dat ik haar wel zou helpen. Ik zat naast haar en iedere keer zei ik dan welk getal ze nodig had. Ik maakte haar er dan ook attent op dat ze dat had en ze goed moest kijken en elke keer tikte ze dan het juiste blokje aan. Toch mooi hoe je via een simpel spelletje kunt contact hebben. Ik dacht dat ze in haar eigen wereldje leefde maar als je het juiste blokje kan aanduiden dan ben je wel aanwezig. Het is niet omdat je het niet meer gezegd krijgt dat je niet meer helder bent. Ik heb me dan ook voorgenomen om haar meer te betrekken want ze zit meestal alleen omdat niemand met haar kan praten en ze afwezig lijkt.

Ik had nooit gedacht dat ik zo'n warm hart voor oudere mensen zou krijgen. Ik hield me vroeger meer met kinderen bezig. Ik heb dan ook zes jaar in het onderwijs gestaan. Maar doordat ons mama al vele jaren speciale zorgen nodig heeft en ik meer en meer met dementie geconfronteerd word, is mijn kijk hierop volledig veranderd. We mogen hen niet negeren en we moeten er ook geen schrik van hebben. Vandaag heb ik geleerd dat hoe dement ze ook zijn, binnenin zit een ziel dat wel afwezig lijkt maar het zeer zeker niet is. Zij verdienen ook onze aandacht en onze liefde.



Reacties

  1. Ja altijd fijn als je er voor deze ouderen waaronder nl ook je moeder valt kan zijn.
    Zelf leven ze in een klein wereldje en dit verrijkt hun leven weer
    Dit doe je goed

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GOEDE REIS LIEVE MAMA

HIP HIP HOERA VOOR BAR MARCEL

RUST ZACHT FERNAND

VOLLE MAAN

MAMA WE LATEN JE NIET ALLEEN

EN PLOTS...

ALLEREERSTE POST OP EIGEN BLOG

DEMENTIE: RECLAMESPOTJE VAN EEN GELUKKIGE MAMA IN DE HOME

HET IS WEER VOORBIJ

HOOP DOET LEVEN