LIEVE JULIETTE

Ik ben al enkele dagen zeer triestig omdat Juliette achteruitgaat. Ze heeft weer een gezwel bij en ze ademt moeilijk. De dierenarts is deze avond bij mij thuis geweest omdat ik zeer bezorgd was en omdat ik haar de stress van de verplaatsing ook niet meer wou aandoen. Ze heeft twee spuitjes gekregen en nu is het afwachten of de antibiotica en de andere spuit helpt. Zo niet moeten we haar laten inslapen. Het hele verhaal van ons mama komt hiermee weer naar boven. Ik voel me misselijk van verdriet maar dat gaat wel over. Dat was zo toen ik bij ons mama waakte en dat is nu ook bij Juliette. 

Een dik jaar geleden tijdens een lezing over Chinese astrologie zei de coach me dat het jaar 2020 - het jaar van de metalen rat - een jaar van afscheid nemen zou worden. En tot mijn grote spijt had ze gelijk. Ik heb nog nooit zoveel 'innige deelneming en heel veel sterkte' moeten wensen als de laatste weken. Wat is dat toch, ik zou ook beloond worden voor mijn harde werk. 

Ik vind het zo triestig, Juliette is bijna een jaar geleden onverwachts in mijn leven gekomen. Zij was mijn mijn gezelschap tijdens de lockdown en ik heb vele uren bij haar doorgebracht in het kattenkot. Ze schonk me drie prachtige kittens die nu als god in Frankrijk leven en super worden verwend. Ze heeft gevochten in de tuin om haar kittens te beschermen. Ze was een megamoeder en nu heeft ze kanker. Ondanks ik naar de positieve kanten kijk en zeer dankbaar ben voor al de mooie momenten en haar gezelschap, kan ik de tranen niet bedwingen. 

Ik volg haar verder op en hoop dat de medicatie aanslaat zodat ze toch nog even verder kan genieten van een prinsessenleven na haar leven als zwerfkat.