WE DOEN DIT SAMEN

Deze nacht is mijn zus gebleven en ben ik iets na middernacht naar huis gereden omdat mijn zoon ook ziek in bed ligt. Ik vind het hartverscheurend dat ik niet bij de twee tegelijk kan zijn want ze hebben me allebei nodig nu. Zowel de moeder als de dochter in me willen allebei de bovenhand nemen en vechten voor extra tijd.

Ons mama is momenteel stabiel. Ze slaapt heel de tijd en wordt af en toe even wakker. Ik had haar lievelingsmuziek opgezet terwijl ik op haar bed zat en haar hand vasthield. Ik zat zachtjes mee te zingen en plots was ze wakker en begon ze mee te zingen. Je denkt dat ze niets hoort maar ze hoort alles.

Terwijl ik hier zat te schrijven kwam dokter Bert binnen. Hij was vroeger haar vaste dokter en hij was toevallig van wacht. Het was 20 jaar geleden dat ze elkaar nog gezien hadden en ze was plots weer klaarwakker en super blij hem nog eens te zien. Hij gaf me extra moed en vertelde me dat ze nog zeer sterk was en dat hij dacht dat het nog niet voor dit weekend zou zijn. Ik was blij dat te horen maar hij voegde er wel aan toe dat ze wel palliatief is.

Mijn zus en ik gaan nu een beurtrol doen omdat we haar niet meer alleen willen laten. Ik ben zo dankbaar voor de momenten dat ze wakker is want dan is ze zo ongelooflijk dankbaar en zo gelukkig ons te zien. Ik geniet nu heel hard van elk goed moment en het is zoals ons mama me daarjuist vertelde: " Langs de ene kant is het triestig maar langs de andere kant super omdat we dit samen kunnen doen. "Laten we dan vooral samen naar de goede kant kijken", antwoordde ik haar.