BIJ DE RIJKSWACHT

Ik sta al enkele dagen achter met de actualiteit omdat ik geen tijd hebt om de krant rustig te kunnen lezen. Maar ik zag wel in een flits iets over die jongen die onschuldig was en omwille van de manier van het verhoor toch schuld bekende aan moord. Ik heb het artikel niet gelezen maar de kop in de krant deed me aan een incidentje van bijna 40 jaar geleden denken.

Ik kan best begrijpen dat die jongen onder druk na een urenlange ondervraging toch iets bekent waaraan hij niet schuldig is. Toen ik 17 was ben ik door de toenmalige BOB uit de klas gehaald en moest ik bij de directeur komen. Ik werd daar ondervraagd over een bommelding in het RITO. Ik wist helemaal niets over een bomalarm. Enkele dagen later stonden ze aan de voordeur en werd ik thuis opnieuw ondervraagd. Ik kan jullie vertellen dat hun manier van ondervragen niet mals was. Mijn woorden werden continu verdraaid en ze suggereerden heel veel. Ze zeiden zoveel dat ik op het laatste zelf begon te twijfelen, niet aan mezelf want ik was onschuldig maar over de anderen die ze verdachten. 

Ze dachten dat mijn vriendje toen in café Den Harvest naar de politie had gebeld en een valse bommelding had gedaan. Ik heb honderd keer moeten vertellen wat ik en mijn vriend die avond daar gedaan hadden. Mijn vriend was de hoofdverdachte omdat hij op school al lachend gezegd had dat hij dat toch goed gedaan had en dat ze nu door hem een dagje vrij hadden. Achteraf bleek de echte schuldige een buurjongen te zijn, een stil water waarvan niemand het verwacht had.