2020 WAT EEN JAAR!

Het leven is zoals een achtbaan. De eerste helft van 2020 vond ik ondanks de opgelegde coronamaatregelen en beperkingen geweldig. Ik genoot van het uitzonderlijke mooie lenteweer, mijn tuin, de extra rust en ik had zeer mooie vooruitzichten. Ik had een uitgever gevonden en mijn boek ging eindelijk uitkomen. Mijn batterijen werden dagelijks extra opgeladen door de zon en ik kon ongestoord op mijn terras genieten van een goed boek. We mochten toch niet uit ons kot komen dus maakte ik van de nood een deugd. De eerste lockdown deed me zelfs zo'n deugd dat ik op die manier gemakkelijk 100 jaar kon worden. Ik ontdekte dat ik ondanks dat ik zeer sociaal ben, ook kon genieten van de rust en stilte om me heen en dat ik helemaal niet veel nodig had om gelukkig te zijn.

En ik kan nog altijd genieten van de rust en de stilte maar die ben ik eventjes kwijt. De tweede helft van 2020 was ietsjes anders dan de eerste helft. Plots liepen er 2 katten in huis die wat meer aandacht vroegen en ook extra kuiswerk. Een huis met of zonder dieren is een groot verschil. De overbezorgde moeder in mij werd weer wakker geschud en ik begon me zorgen te maken. Marcelle die deed al mijn planten en gordijnen sneuvelen en begon meer te zeuren om buiten te mogen. Buiten, waar de grote steenweeg loert. Dat loslaten was toch moeilijk en wat ook moeilijk was, was werken met een speelse kitten in huis die constant over mijn klavier liep en stond te miauwen om weer naar buiten te mogen. Ik heb mijn angst losgelaten en haar dan maar buitengelaten. Ondertussen hebben we allebei onze draai gevonden en genieten we heel veel van elkaars gezelschap.

2020 is ook een jaar waar ik geen grote vakantie genomen heb. Ik heb enkel snipperdagen genomen. Omdat ik toch thuis was kon ik me even goed nuttig maken en nam ik steeds een lang weekend. Maar daarin heb ik me een beetje mispakt omdat ik mijn hoofd geen rust gegund heb. En mijn lichaam vraagt om even de pauzeknop in te duwen en gewoon een beetje quality time voor mezelf te nemen.

Twee weken geleden ben ik begonnen aan mijn terugblik op 2020. Bovenstaande is wat ik al geschreven had, wist ik toen veel dat enkele dagen later de zwaarste periode van het jaar nog moest beginnen. Net de eerste ochtend van mijn eerste vakantiedag werd ik door mijn zus uit mijn bed gebeld en de rest van het verhaal kennen jullie. Mijn jaar is begonnen met het afscheid van nonkel Georges en eindigt met het afscheid van ons mama.

En we nemen deze week niet enkel afscheid van ons mama maar ook van mijn goede vriendin Carine haar papa en van de mama van een andere goede vriendin. Wat een jaar, wat een laatste week. En moet je weten dat ze me vorig jaar voorspeld hadden dat 2020 het jaar van afscheid nemen zou worden.