OP DE COVER

-

 

Ons mama wordt nog een supermodel. Deze maand staat ze niet enkel te pronken op een poster van mijn werk maar ook op de cover van het blaadje van het woonzorgcentrum. 

Te samen met haar tafelgenoot Angèle. Angèle is een zeer lieve dame die ook al op tram 9 zit en die heel veel geduld met ons mama heeft. Ze zegt vaak: "ze kan er niets aandoen, ze begrijpt het allemaal niet zo goed meer." En ik moet zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk is wanneer je voor de zoveelste keer dezelfde uitleg moet doen. Maar Angèle die doet dat met heel veel liefde.

Vorig jaar speelden we elke week spelletjes en iedereen mocht meedoen. Maar omwille van corona mogen we geen contact meer hebben met de andere bewoners. Ons mama vergeet elke keer dat ik niet meer in de eetzaal mag komen. Vroeger hielp ik mee de boterhammen te smeren en koffie uit te delen en had ik een goed contact met alle bewoners van haar leefgroep. Maar nu zwaaien we van in de verte en roep ik hen dag van in het deurgat. 

Zoals gewoonlijk zette ik vandaag ons mama af aan de eetzaal en zei ze dat ik mee met haar naar binnen moest. Iedere keer moet ik haar vertellen dat dit niet meer mag en iedere keer zegt ze dan dat ze ook niet gaat eten en mee met mij naar huis gaat. De bewoners zijn dat tafereel ondertussen gewoon en Angèle die weet ons mama dan een beetje te troosten. Het is niet gemakkelijk maar ik ben blij dat ik haar nog mag bezoeken. Ik was mijn telefoon thuis vergeten dus hebben we vandaag samen woordzoeken gedaan in het blaadje en ze heeft alle woordjes goed gevonden. En ondertussen zongen we van dos cervezas zonder muziek dan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GOEDE REIS LIEVE MAMA

-
Afbeelding
Ons mama is deze nacht overleden tijdens de waak van mijn zus. We hadden afgesproken te bellen wanneer haar situatie zou verergeren maar ons mama heeft ons deze kans niet gegeven want ze is plots gegaan. Ik ben direct de auto ingestapt en naar Holsbeek gereden om mijn zus te steunen want ze was helemaal alleen met haar toen het gebeurde. Langs de ene kant ben ik blij dat ons mama me dat bespaard heeft, want ik had schrik van haar laatste adem maar langs de andere kant vind ik het zo erg voor mijn zus dat het tijdens haar schift was. Het zijn zware dagen geweest. Maar wat ben ik dankbaar dat we ons mama samen hebben kunnen begeleiden en haar nog al onze liefde hebben kunnen geven. Dagen hebben we hand in hand gezeten en liefdevol naar elkaar gekeken. Toen ik gisterenavond wegging, had ik het heel moeilijk. Ze was in een diepe slaap en ik nam haar hand en zei: " Mama ik ga naar huis slapen, morgenvroeg kom ik terug. Je bent nu in de goede handen van ons Zi en zij blijft deze nacht b
Meer lezen

HIP HIP HOERA VOOR BAR MARCEL

-
Afbeelding
EN OOK VOOR CHRIS :) Bar Marcel, bedankt voor de super avond en verrassingsact, het was geweldig. Het was een avond om nooit meer te vergeten,  eens iets anders dan elke dag naar het ziekenhuis rijden. Zo zie je maar de ene week valt alles tegen en word je geleefd en de week nadien LEEF JE ALSOF HET JE LAATSTE DAG IS, f antastisch toch!  Ik ben nochtans helemaal alleen vertrokken maar ik dacht, maak je klaar en doe je jas aan. En dit is een boodschap die ik wil meegeven, gewoon doen en zien wat er onverwachts op je pad komt. Ik had wel heel veel geluk want de Wim en de Charel zijn op mijn pad gekomen. Man man man, wat een ambiance en geweldige toffe mannen. Wim en Charel jullie mogen bij mij ook eens komen zingen, ik zal uit volle borst meezingen. We gaan dansen in de zon, baden in het licht.  Ja we omarmen het leven met een lach op ons gezicht.  We komen samen in hetzelfde verhaal.  En genieten van het leven, allemaal. Bedankt want ik heb echt genot
Meer lezen

RUST ZACHT FERNAND

-
Afbeelding
Onverwachts en veel te vroeg is een bijzonder man heengegaan. De Fernand, ik ken hem al heel mijn leven. Hij woonde aan de overkant van de straat en hij is net zoals ik opgegroeid in de wijk. Hij is van de generatie van mijn zus en broer en is met iemand uit dezelfde straat getrouwd. Ondanks ik nog een kind was herinner ik me zijn huwelijksdag nog heel goed want ik heb toen heel de tijd met mijn zus haar trouwkleed rondgelopen omdat ik ook ging trouwen. Ik ga hem zeer zeker missen want iedere keer wanneer ik naar de wijk reed dan zag ik hem meestal aan zijn deur zitten. Je mocht er alles aan vragen want hij was van alle markten thuis. Hij was ook iemand die het hart op de tong had en klonk het niet dan botste het maar, een eigenschap die ik enorm apprecieer. Iedereen kende hem en hij kende iedereen. Een figuur waarvan er maar weinig rondlopen en waarvan men toevallig een reportage had gemaakt aan de vijvers van Bellefroid, zijn achtertuin, die zoveel voor hem betekenden.  Om hem te ere
Meer lezen

VOLLE MAAN

-
Afbeelding
Toen ik van de fitness naar huis reed, zag ik ze schitteren in een prachtige heldere nachthemel, de volle maan.  Ze doet me altijd wegdromen, ja ik ben een zeer romantische ziel. In Spanje ging ik vaak 's avonds naar het strand om te kunnen genieten van het maanlicht in de zee. Al van kinds af aan word ik er enorm door aangetrokken.  Janneke maan met zijn leren broekske aan. Heeft zijn pappeke opgegeten en zijn broekje vol gescheten. Al de kindjes krijgen ne koek uit Janneke maan zijn kakkebroek. Wie heeft dit niet als kind gezongen? Bedankt Danny om me aan dit prachtige liedje van Mecano doen te herinneren. Ik heb het zot gedraaid. Kindje van de maan.
Meer lezen

MAMA WE LATEN JE NIET ALLEEN

-
Afbeelding
  Ik zit nu terwijl ik dit schrijf bij ons mama aan haar bed en blijf bij haar waken. Mijn eerste vakantiedag begon helemaal anders dan verwacht. Ik werd wakker gebeld door mijn zus die bij ons mama aan haar bed stond. Ik moest direct afkomen want het ging heel slecht met haar en ze kregen haar niet meer wakker. Ik haastte me naar Holsbeek en toen ik haar kamer binnenkwam, zag ik dat het niet goed was. De dokter wou met morfine beginnen maar wachtte gelukkig tot ik er was. Ondanks dat ik me voorgenomen had me sterk te houden, kon ik mijn tranen niet bedwingen. Mijn zus probeerde ons mama nog eens wakker te maken om te vertellen dat ik er was en plots deed ze haar ogen open. Ze was zo gelukkig dat ze ons zag. Ze klaarde helemaal op en zei dat ze zo blij was ons te zien. De dokter kwam terug binnen en kon haar ogen niet geloven. Dus besloten we voorlopig geen morfine toe te dienen. Maar nu zijn we tien uur later en ons mama gaat snel achteruit. Af en toe heeft ze een opflakkering en dan
Meer lezen

EN PLOTS...

-
Afbeelding
En plots zegt de dokter: "Ik zet je verplicht een maand thuis. Als jij niet luistert dan dwing ik je te luisteren." Ik hoorde het heel luid in Keulen donderen maar om eerlijk te zijn, mijn lichaam en gewrichten hadden dit onweer al lang voelen aankomen. Maar nee, mijn eigenzinnige ik die het altijd beter weet, die negeerde al de signalen, stak nog een tandje bij en deed gewoon verder ook al wist ze dat ze niet goed bezig was. Wat een verschil met vorig jaar ik genoot toen volop van de lockdown omdat ik gedwongen werd het rustiger aan te doen. We kregen een wondermooie warme lente en ik genoot zo van de buitenlucht, de zon en mijn tuin. Ik had het gevoel dat ik wel 100 jaar kon worden want alles was zo mooi en zo rustig. Maar na de zomer begon mijn geluk te keren. Het leven werd weer vele drukker, allerlei kwaaltjes staken de kop op, ons mama werd ziek, Juliette werd ziek, mijn zoon werd ziek, ik kreeg lymfocytaire colitis, elektrische apparaten gingen stuk, ik nam afscheid va
Meer lezen

ALLEREERSTE POST OP EIGEN BLOG

-
Afbeelding
Mijn allereerste post op mijn eigen blog, wie had dit ooit gedacht? Ik niet! Voor mij is het allemaal nieuw en ik moet nog veel leren. Alle begin is moeilijk. Dit is voor mij een onbekende wereld die ik met vallen en opstaan zal ontdekken. Ik wil niet oordelen en zeker niet veroordelen. Iedereen is wie hij is en heeft zijn eigen lessen te leren net zoals ik. Sommige lessen zijn leuk en andere heel wat minder. Ik probeer jullie mee te nemen in mijn wereld. Een wereld die sinds mijn scheiding zeer hard veranderd is. Mijn scheiding was de pijnlijkste les in mijn leven maar ook de meest waardevolle. Ik heb mezelf teruggevonden en ik heb de zin van mijn leven weer ontdekt.  Ik zou het leuk vinden jullie te kunnen inspireren door mijn verhalen. Ik heb zeer diep gezeten en gelukkig toch de kracht gevonden om recht te staan en verder te gaan, om weer te kunnen genieten van het leven. Ja na regen komt ongetwijfeld zonneschijn. En indien ze even voor jou niet schijnt, hoop ik met de
Meer lezen

DEMENTIE: RECLAMESPOTJE VAN EEN GELUKKIGE MAMA IN DE HOME

-
Afbeelding
Gisteren bij ons mama op bezoek geweest, het was goed weer en we hebben naar het grotje gewandeld en nadien een ijsje gaan eten op het terras van Bistro Bo-Bonne. Die hebben speciaal voor de mensen van het rustoord een poortje aan hun tuin gemaakt zodat de mensen niet hoeven om te lopen. https://www.bistrobobonne.be/ Het was goed weer dus ik dacht ik neem ons mama mee naar buiten zodat ze van de buitenlucht kan genieten. Ze was aangenaam verrast dat ik er was. Ze wist niet dat het zondag was en ze had me helemaal niet verwacht. De vraag van vandaag was: “kom je van je werk?” “Neen mama, het is zondag vandaag!” “Ha maar dat wist ik niet!” Enkele minuten later: “kom je van je werk?” “Neen mama, het is zondag vandaag!” “Ha maar dat wist ik niet! Ik denk dat ik die vraag wel vijf keer binnen een tijdspanne van een kwartier heb moeten horen. Ik nam een foto van haar met haar ijsje om naar mijn zus te sturen en vroeg haar haar mooiste lach te tonen wat ze zeer grappig vond. Toen
Meer lezen

HET IS WEER VOORBIJ

-
Afbeelding
De eerste feestdagen zijn achter de rug en het nieuwe jaar komt steeds dichterbij. Hier thuis was het op kerstavond feest met de vrienden en dat was zoals elk jaar weer super gezellig en zeer leuk. Voor mij is het belangrijk om dan gezellig met de juiste mensen samen te zijn. We hebben naar jaarlijkse gewoonte het spelletje ‘Wat schets je me nou?’ gespeeld en het was weer hilarisch. Je tekent een douche en ze denken dat het een biljarttafel is. Kerstdag was bij mijn zus met ons mama. Ik ging haar halen en het duurde een half uur voor ik haar mee naar de auto kreeg. Ik had haar medicatie en alle gerief mee om ongelukjes te voorkomen. Ze wist niet dat het Kerstmis was en begreep niet wat er gebeurde. Ze begreep ook niet dat we naar mijn zus reden en niet naar mij. Van het eten heeft ze helemaal niet genoten want ze eet bijna niet meer. En als ze van iets proefde dan was het te heet of te hard of te zout of te pikant en nam ze het terug uit haar mond. Ze heeft overal eens v
Meer lezen

HOOP DOET LEVEN

-
Afbeelding
Vijf jaar geleden hebben we afscheid moeten nemen van onze papa. Hij was net zoals ons mama nu palliatief en kreeg ook morfine toegediend. Maar wat een verschil, hij verliet ons vijf minuten na zijn eerste spuit omdat zijn hart het begaf maar ons mama dat is toch een ander verhaal. Diep in mijn hart hoop ik nog altijd dat ze beter wordt en dat ze net zoals alle andere keren toen ik ging waken, weer mag opstaan. Ze is een ongelooflijke sterke madam. Gisterenavond was ze goed wakker en begon ze te zingen en met haar armen te zwaaien. Ze was een spraakwaterval en toen de verzorgers langskwamen, zwierde ze haar benen en poep omhoog zodat ze haar beter konden verzorgen. En vandaag is ze al heel vaak wakker geweest en hebben we kunnen videobellen met enkele familieleden. Ze is wel heel snel moe en in ademnood. Nu slaapt ze weer en maak ik gebruik van de stilte om jullie even te informeren over haar toestand. Ik belde met de dokter om hem een update te geven en om te vragen of ze iets mocht d
Meer lezen