Leef NU en geniet!

Ik ben wie ik ben en ik ben zeker niet mijn uiterlijk, niet mijn kapsel, niet mijn make-up en ook niet mijn kleding.  Ik volg online via zoom lezingen over de Strategie van het geluk van Gerbert Bakx. Iedereen kan me zien en toch zit ik daar ongeschminkt, soms mijn haren nog nat omdat ik ze net gewassen heb. Ik tut me helemaal niet op of ik wil me ook niet mooier maken dan ik ben. Hello world this is me!  Wat een verschil met vroeger. Vroeger zou ik dit niet gedurfd hebben. Ik zou me helemaal opgemaakt hebben om zo mooi mogelijk voor de dag te komen. Ja, vroeger was ik zeer onzeker over mezelf, vond ik de mening van anderen zeer belangrijk en wou ik geliefd zijn door iedereen. Maar nu hoeft dit allemaal niet meer. En waarom niet? Omdat ik zeker van mezelf ben en van mezelf leren houden heb zoals ik ben. Ik hoef me niet meer op te maken om mijn onzekere ik te verbergen. Ik hoef geen masker meer te dragen want what you see is what you get met andere woorden wat je ziet is wie ik ben zond

  Uit HLN 29 september 2020 Wat heeft jullie ontroerd vandaag? Mij, bovenstaande foto op pagina 4 uit de krant van vandaag. Het raakte me enorm omdat d eze jonge mensen hard gewerkt hebben om hun diploma te behalen in een zeer moeilijk jaar vol hindernissen.  En net zoals hun voorgangers van 2019 verdienen zij ook een mooie proclamatie.  En dat er voor alles een oplossing is, bewijst deze foto. Ja, het is eens iets anders maar anders hoeft niet slechter te zijn. Er werd aan alles gedacht, zelfs aan paraplu's assorti aan hun toga's.  Mijn proclamatie stelde niet zoveel voor. Ik heb voor onderwijzeres en leerkracht Zedenleer gestudeerd aan de Provinciale Normaal School het huidige UCLL. We kregen een drankje en onze namen werden volgens onze behaalde punten afgeroepen en dan kreeg je je diploma. Ik was geen Eddy Merckx maar eerder een Poulidor.  Dirk P was de niet te kloppen student. We zaten samen op kop maar op de meet won hij met een half wiel voorsprong om het in wielrennerst

Wat doet een mens zoal op een druilige maandag wanneer hij een dagje verlof heeft? Surfen op het internet naar een goede cursus 'coaching', bellen met de docent voor extra informatie, snel naar de markt voor vers vlees en fruit, naar de supermarkt voor de overige boodschappen, terug naar huis om te lunchen, daarna verder schrijven aan deel II van mijn boek, tijdig stoppen met schrijven om ons mama een bezoekje te brengen maar eerst de file op de E413 trotseren, terug naar huis om eten te maken, eten, afruimen, de katten voederen, ons mama haar was doen en verder surfen naar nuttige informatie die me zouden kunnen helpen bij het verwezenlijken van mijn droom. Een hele boterham zou ik zeggen, vervelen staat duidelijk niet in mijn woordenboek. En ondanks dat ik alleen ben, voel ik me helemaal niet eenzaam zoals sommige mannen blijken te denken. Nee, het is niet omdat je alleen bent dat je eenzaam bent. Toch wel raar dat er mensen zijn die denken dat singel zijn gelijkstaat aan een

Er zijn zo van die dagen dat ik niet te stoppen ben en dat ik heel veel inspiratie heb om te schrijven. Maar er zijn ook van die dagen dat ik geen enkele prikkel voel. En vandaag was zo'n dag. Odette haar windkracht heeft me vannacht wakker gehouden want de poort was opengevlogen en klopte constant tegen de gevel. Ik ben om 4 uur opgestaan om ze weer vast te maken en om andere spullen veilig aan de kant te zetten. Het regende en het was redelijk fris waardoor ik het koud had toen ik terug binnenging en het heeft lang geduurd voor ik weer kon slapen. Dus slaap te kort en geen inspiratie. Marcelle die had blijkbaar goed geslapen want die vloog in huis rond zoals enkel Speedy Gonzales dat kan. Waar is de tijd dat ze nog met drie het huis op stelten zaten? En terwijl ik dat dacht, ontving ik een mooie foto van de twee andere musketiers.  Wat zijn ze groot geworden en wat zou ik hen nog eens graag knuffelen. Ik ben blij dat ze nog samen zijn en dat ze zeer liefdevol verzorgd worden ne

Ooit droomde ik ervan en nu beleef ik het. Mijn tweede column staat online bij mijn uitgever.  Klik op de link helemaal onderaan om hem te lezen.  Ondertussen heb ik er ook een hoofdstukje in mijn nieuw boek waaraan ik bezig ben, aan gewijd.  Dat boek begint stilaan vorm te krijgen. Het weer wordt slechter en mijn inspiratie groter. Enkel jammer dat er maar 24 uur in een dag zitten want ik wil zoveel doen en de klok die tikt duchtig verder. Tijd is ons kostbaarste bezit want we weten niet hoeveel tijd we hier op aarde nog hebben en wat voorbij is voorbij, die tijd kunnen we niet meer terugkrijgen. We kunnen er enkel nog van dromen of in het slechtste geval, ze zo vlug mogelijk willen vergeten.  Maar vergeten wil ik niet want de negatieve ervaringen hebben me gesterkt en mij doen stilstaan bij mezelf. En de leuke herinneringen hebben me houvast  en kracht  gegeven om verder te gaan. Uiteindelijk heeft de tijd me vele wijzer gemaakt.  “Time is free, but it's priceless. Y

HIP HIP HOERA voor Marcelle! Gisteren was ze vier maanden oud. Dat klein kapoentje heeft mijn leven wel veranderd. Mijn hart dat zo gesloten was, staat weer helemaal open. Mijn huis dat meer een toonzaal was, is nu een huis waarin geleefd wordt. Ja, wie nu bij mij binnenkomt, merkt dat er katten in huis zijn. Ik spreek van katten omdat Juliette ook meer en meer haar dutje komt doen. Wie had dit ooit gedacht? Ik alvast niet. Dus zeg nooit, nooit. Omdat ik gisterenavond geen tijd had om te schrijven, had ik overdag iets op papier gezet. Ik zou dat dan voor het slapen gaan nog snel even posten. Maar Marcelle die had duidelijk andere plannen met mijn krabbels. Ze had ze zoals ze ook steeds met mijn schrijfpennen doet, van mijn bureau gepikt en haar tanden er eens ingezet. Dus heb ik niets kunnen posten en schrijf ik nu een ander verhaal. Sinds deze deugniet in huis gekomen is, moet ik iedere keer wanneer ik thuiskom mijn ronde doen want ze zet het steeds op stelten. Ze zit zo graa

Vandaag moest ons mama in de oogkliniek haar zoveelste spuit krijgen om niet blind te worden. Ze beseft het allemaal niet zo goed meer en ze begrijpt dan ook niet waarom we een netje over ons haar en zakjes over onze  schoenen krijgen. Het is al erg om dat mondmasker aan te houden want ze doet het altijd naar beneden. Je ziet niet alleen haar dementie maar ook haar fysieke toestand achteruitgaan.  Vroeger reden mijn zus en ik zelf met haar tot daar maar onze auto's zijn te hoog en ze geraakt er niet meer in. Dus moet ze nu met speciaal personenvervoer naar daar gebracht worden.  Ik wacht haar daar elke keer op en ga met haar naar binnen waar ik haar op een zeer kindvriendelijke manier uitleg wat we daar gaan doen. Kindvriendelijk omdat ze het anders niet begrijpt. We moesten apart gaan zitten in een andere wachtzaal omdat er in de eerste wachtzaal een man zat. Ik zei: "neen, mama hier mogen we niet gaan zitten want er zit al een man". Haar reactie was geweldig: &qu

Slut-shaming is een Engelstalige term die verwijst naar het bestempelen van een meisje of vrouw als slet of hoer omwille van haar seksueel gedrag. Ik doe niets liever dan met een goed boek in het zonnetje zitten, daar krijg ik pas heel veel energie van en heel veel inspiratie. Het voordeel aan thuiswerk is dat je na je werk geen tijd meer verliest met naar huis te rijden want je bent al thuis. Ik las de krant na mijn werk in het zonnetje en Veronique  De Kock boeide me met haar vraag : wat indien het bekende vouwen waren geweest die zich hadden laten vangen door sexting? Dan sprak men niet over slachtoffers maar over sletten. En daar heeft ze wel een punt vind ik. Waarom zijn vrouwen sletten en mannen slachtoffers? Enkele lezersreacties: En wat als de beelden niet waren uitgelekt? Zouden die mannen dan gewoon niet verder gedaan hebben?  Hun mooie jonge vrouwen waarmee ze in de media pronken, zijn hier de grootste slachtoffers. Het toeval wil dat ik gisteren naar de Australi

Ik probeer al een hele tijd het boek 'Ongetemd leven' van Glennon Doyle uit te lezen maar iedere keer ik erin begin te lezen word ik zo geïnspireerd om zelf te schrijven. Ik had een dagje verlof en dacht mijn boek uit te lezen. Maar bij mijn eerste bladzijde voelde ik de schrijfflow in me opborrelen. Ik las, als een vrouw eenmaal doorheeft dat het onmogelijk is iedereen tevreden te stellen, is ze vrij om zichzelf tevreden te stellen. Dat ene zinnetje bracht het een en ander naar boven en ik moest schrijven. Ik heb een heel hoofdstuk geschreven. Nog zo'n zin uit haar boek om over na te denken. "In elke familie, elke cultuur, elke geloofsovertuiging worden opvattingen over goed en slecht gebruikt als stokken om ons mee te slaan als blaffende honden om ons in het gareel te houden." Dus als jullie willen weten waar ik mijn inspiratie vandaan haal, het komt plots uit een onverwachte hoek en meestal door wat ik lees of door wat er gezegd wordt.

"Belgische psychiater  Damiaan Denys wint IG Nobelprijs voor onderzoek naar 'klankhaat" Extreme walging of zelfs moordneigingen als je hoort slurpen, niezen, ... Dat is misofonie, lees ik in HLN. Ik had er nog nooit van gehoord of ik wist niet dat er zelfs een naam voor bestond. Misofonie is een afkeer van geluiden die door mensen geproduceerd worden, zoals mond- en keelgeluiden (smakken, slikken, ademen, neus ophalen, etc) ... Nu moet ik zeggen dat ik wel mensen ken die daar een beetje last van hebben of zelfs een beetje veel. Een bepaald vriendje had het daar toch wel enorm moeilijk mee. Ja ik ben geen stille en ben een zeer aanwezig iemand. We kregen vaak ruzie omdat hij niet  kon  verdragen dat ik tijdens het eten maar dan ook het minste geluid maakte. "Slurp zo niet!" "Maar ik slurp toch niet." "Jawel"  Ik deed dan mijn best om zo stil mogelijk te eten terwijl ik me van geen kwaad bewust was want ik hoorde het duidelijk niet. 

I n een normale wereld zonder corona was het vandaag avondmarkt in Zaventem geweest.  Vorig jaar hebben we nog staan dansen op straat en na sluiting verder gefeest in Bar Marcel. Een avond om nooit meer te vergeten.  Jullie kunnen mijn blog van die avond op onderstaande link terugvinden. https://filieke.blogspot.com/2019/09/avondmarkt-in-zaventem.html Maar het is niet omdat er geen avondmarkt is dat we niet naar Bar Marcel kunnen en dat we thuis zielig hoeven te wezen. Dus zijn we daar na onze dagelijkse wandeling iets gaan drinken. Rustig zonder te dansen want dat mag niet meer en op veilige afstand van de andere tafels. Wat een groot verschil met vorig jaar. Toen was het kot te klein om iedereen binnen te laten. Momenteel leven we anders en passen we ons aan de omstandigheden aan. Maar dat betekent niet dat we ons moeten opsluiten en ons afzonderen van de rest van de wereld.  We kunnen nog op restaurant en op café om de horeca te steunen. En vandaag heb ik dankbaar gebruik gem

Vrijdag, marktdag en dan kan je me tijdens mijn day off in Leuven vinden. De weergoden waren ons gunstig gezind want het was een mooie zomerse dag. In de schaduw was het wel frisjes door de noordoosten wind.  Ik geniet van mijn vrije vrijdag. Toen mijn zoon geboren is, ben ik parttime gaan werken om er te kunnen zijn na de schooluren zodat ik hem niet in de opvang hoefde te zetten. Ons mama was er ook altijd toen ik thuis kwam van school en dat vond ik zo tof dat ik dat ook wou voor mijn zoon. Ik weet dat dit niet voor iedereen haalbaar is maar ik kon het me wel permitteren dus dat was iets waar ik geen minuut aan getwijfeld heb. Nadien is die day off er bijgekomen om ook wat tijd voor mezelf te hebben. Ik deed gans de week alles in functie van mijn gezin en ik had wel nood om eens een Viv-dag te hebben. Een vrije dag die begon nadat ik mijn zoon had afgezet tot het weer tijd was om hem op te halen. Tijdens die 6 uur kon ik doen al wat ik wou, me time om mijn batterijen op te l

De Waarheid die uit de bron komt’ (1896) van Jean-Léon Gérôme. Museum Anne de Beaujeu, Moulin. Vandaag werd ik enorm geïnspireerd door een post op Facebook van bovenstaand schilderij.  En waarom boeide het me omdat er een verhaal bijhoort. "Volgens een mythe uit de 19de eeuw ontmoette op een dag de Waarheid de Leugen. De Leugen zei tegen de Waarheid: ‘Het is vandaag een fantastische dag!’ en de Waarheid keek omhoog naar de lucht en dacht inderdaad het is waar want het was een prachtige dag.  Toen ze ergens bij een waterput aankwamen vroeg de Leugen aan de Waarheid: ‘Kom, het water is echt heel erg lekker, laten we samen een bad nemen!’ De Waarheid vertrouwde de Leugen niet en testte het water eerst en merkte dat het eigenlijk best heel lekker was. Ze kleedden zich beiden uit en lieten zich zakken in het heerlijke water van de bron. Opeens sprong de Leugen het water uit en trok de kleren van de Waarheid aan en rende weg. De Waarheid was woest, ze voelde zich bedrogen e

“Je weet pas hoe sterk je bent wanneer sterk zijn de enige keuze is.” Een klein voorproefje van wat je in 'Leef nu en geniet II' kan vinden.  De laatste dagen heb ik een enorme inspiratie om te schrijven. Mijn boek groeit en het onkruid tussen mijn klinkers spijtig genoeg ook. In het leven moet men bepaalde keuzes maken en ik kan me moeilijk in twee kappen dus zing ik zoals de Sam 'Laat het gras maar groeien'.  Miss Perfect is precies met vakantie en Miss Jeleeftmaaréénkeer profiteert van haar afwezigheid. En vind ik dat erg? Nee, helemaal niet. De nieuwe versie van mezelf geniet meer van het leven en zegt meer foert tegen de dingen die niet belangrijk zijn.  Het leven is meer dan afwassen alleen. Weg met alle dagen poetsen en met me ongelukkig te voelen omdat ik geen tijd heb om leuke dingen te doen. Als ik het goed vind dan is het goed genoeg. Ik vind het nog altijd straf dat een mens zo kan veranderen. Door zeer diep te vallen heb ik me heel hard k

HLN 15 september 2020 “Eenzaamheid en angst spelen een grote rol in aftakeling. Aandacht krijgen van je familie: dat geeft een enorme boost." lees ik vandaag in HLN.  Nu moet ik spontaan aan ons mama denken en aan hoe haar mentaal welzijn sinds corona heel hard achteruitgegaan is. Ze is niet meer blij. Ze is het wel wanneer ze ons ziet maar dan vraagt ze onmiddellijk of we haar daar komen weghalen. Waar is de tijd dat ze nog een reclamespotje voor het rusthuis maakte dat ze zo gelukkig was en dat ze een oproep deed om naar daar te komen wanneer je alleen en eenzaam achterbleef in je huis. Gisteren zei ze me dat ze daar niet meer wou blijven slapen. Wat een verschil met vorig jaar. Er is minder sociaal contact en worden minder leuke activiteiten georganiseerd. En ik begrijp het wel maar ons mama die begrijpt het niet. “Doe dat voddeke voor je neus weg, is dat nu echt nodig?” En iedere keer probeer ik haar een verklaring te geven en iedere keer snapt ze het niet. “Maar jij

Met onze duimen omhoog om jullie te laten weten dat alles nog oké is. Maar als jullie goed kijken dan zien jullie dat ons mama er minder stralend uitziet en dat haar dementie erger wordt. Ze vroeg of we voor haar sigaretten meegebracht hadden. Ze is al dertig jaar gestopt omwille van haar gezondheid en nu begint ze daar terug naar te vragen. En als we dan zeggen dat ze al zo lang gestopt is, kan ze dat niet geloven. Ze was zeer verward en wou me steeds iets vertellen maar ze was het almaar vergeten.  Toen het bezoekuur voorbij was, ben ik met mijn zus een terrasje gaan doen in Den Uitweg in Kortrijk-Dutsel. Ik moest niet koken deze avond en ik had dus extra tijd om van het goede weer te kunnen genieten. We dachten door te rijden naar het Kasteel van Horst waar we als kind zo vaak naartoe gefietst hebben maar het was gesloten en zo zijn we dus toevallig op het terras van Den Uitweg beland. Het was super gezellig en we hebben daar een leuke babbel gehad met een koppel dat een tafelt

Ons moeder die zou verbouwereerd vragen sexting watte? Velen vinden over sex spreken taboe terwijl het iets natuurlijk is. Geen voortplanting zonder sex, alhoewel dat ook niet meer nodig is en het kunstmatig ook kan. De tijden veranderen en we veranderen mee. Maar wat er niet verandert, is de grote sexlust bij gezonde mannen en sommige vrouwen. Enkele BV’s hebben zich online laten vangen en moeten het nu in de media uitzweten. De kranten staan er vol van en iedereen spreekt erover. Sommigen hebben medelijden en anderen vinden het een schande. En ik, ik vind dat het niet mijn zaak is wat die mannen met hun, éénlettergrepig woord dat begint en eindigt met een L, doen achter hun computer of hun telefoon. Het zijn gezonde mannen waarbij het testosterongehalte nog duidelijk op peil is. En er is helemaal geen sprake van #MeToo.  De enigen die hier gekwetst worden zijn de onwetende partners en kinderen die er nu publiekelijk mee geconfronteerd worden. Oeps, ja een woordje uitleg zul

Life is better with friends and sangria Als er geen braderie is dan maken we zelf braderie en mits Tremelo één van onze lievelingsbraderieën is, zijn we deze namiddag naar Tremelo geweest. De weergoden waren ons gunstig gezind en de sfeer op de terrasjes ook. Het was een sangriaweertje en het fruit was super lekker maar ook zeer verradelijk.  Het was lichtjes naar ons hoofd gestegen wat ervoor zorgde dat we nog meer lol hadden dan anders. Het was heel lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. Ik had er tranen van in mijn ogen en de mensen aan de andere tafeltjes hadden plezier met naar ons te kijken. Lachen is zeer aanstekelijk zeker wanneer er iemand de slappe lach heeft.  De moraal van het verhaal is, plezier maak je zelf. Je kan klagen dat er geen braderieën, jaarmarkten en andere festiviteiten zijn maar dat mag je niet tegenhouden om met je bubbel leuke dingen te doen. 

Zeg nooit nooit! Neen, hier komen geen huisdieren binnen en zeker geen katten. Ik hoor het me nog op een strenge manier zoals enkel een schooljuf dat kan, zeggen. Ik was er toen echt van overtuigd dat hier in dit huis nooit met de nadruk op 'nooit', honden of katten zouden komen. "Later als je groot bent en je je eigen huis hebt, kan je huisdieren nemen zoveel je maar wilt." zei ik tegen mijn zoon iedere keer hij ernaar vroeg. En toen... toen kwam Juliette, onverwachts als de zon in de nacht. Ze bracht me 3 kleine schattige kittens en ik was direct verkocht.  Ze hebben mijn leven enorm veranderd want ik heb er 11 weken voor gezorgd en heel mijn huis en tuin aangepast. Maar ik hoef jullie dit niet te vertellen want weken lang kregen jullie het ene verhaal na het andere te horen over Juliette en Co. Ondertussen hebben Kiki en Ji-Ji een mooi gezinnetje gevonden waar ze met liefde worden verzorgd en is Marcelle Belle hier in huis gebleven. Ja in huis! Ze zet a

Het geheim van veranderen is : stop met vechten tegen wat je niet meer wilt en richt al je energie op wat je wel wilt. Ik werd zopas weer getriggerd door bovenstaande tekst op Facebook.  Toevallig bijna de titel van mijn eerste column. Je ziet deze quote heel vaak in verschillende vormen verschijnen. En ik kan het persoonlijk uit eigen ervaring beamen dat het geen blaasjes zijn. Het is inderdaad zeer belangrijk je aandacht te richten op wat je wilt. Maar soms weet je niet meer wat je wilt en weet je enkel nog wat je niet wilt. Ik heb een hele tijd niet geweten wat ik wou. Ja, ik wou vooral geen pijn meer voelen en terug gelukkig zijn maar hoe? Ik kon een heel lijstje maken van de dingen die ik echt niet meer wou. Maar vroeg me niet wat ik graag wou want dat wist ik niet. Zoals jullie weten werd het boek 'Je wordt wat je denkt' van Inge Rock mijn eerste ommekeer. Dat boek leerde mij het leven vooral langs de positieve kant te bekijken en me niet meer zo te focussen op het negati

Kiki en Ji-Ji zijn ondertussen Nalu (links) en Vie (rechts) geworden.  Ze maken het goed en net zoals Marcelle zitten ze graag in de planten en ligt broer Nalu even graag naast de computer wanneer men aan het werken is.  Ondertussen zijn ze al bijna 16 weken mijn schatjes van patatjes. En wanneer ik ze zo op foto zie, zou ik ze zo graag nog eens willen knuffelen. Marcelle was deze ochtend zeer actief terwijl ik een Zoom meeting had. Ze zat voor de zoveelste keer in mijn gordijnen en ze had mijn notitieblad gepikt en er een stuk uitgebeten, net op een belangrijke datum en dan was ze nog eens met mijn stylo gaan lopen.  Nadien was ze moe en viel ze in slaap naast mijn klavier dat ik steeds verder moest opzijschuiven. Maar ik heb ook een cadeautje gekregen. En ze heeft er deze keer wel degelijk rekening meegehouden dat ik ze niet graag levend in huis heb. 

https://obeliskboeken.nl/category/column Weer iets om af te vinken, mijn eerste column. ✅ Op bovenstaande link kan je hem lezen op de site van mijn uitgever. Het is een stukje dat ik geschreven heb voor 'Leef nu en geniet II'. Velen die mijn boek uitgelezen hebben, kijken uit naar het vervolg. Dus goed nieuws, ik ben aan deel 2 van mijn verhaal begonnen. Maar eerst wil ik natuurlijk nog wat promotie maken voor mijn eerste boek. Want dat eerste boek was er bijna niet gekomen. Had ik me blijven focussen op alle hindernissen en zielig blijven zitten in mijn hoekje dan had ik niets kunnen afvinken. En ik heb ondertussen al heel veel afgevinkt. Het besef dat ik verantwoordelijk ben voor mijn geluk heeft mijn leven in de zeer positieve zin veranderd. Hoe ik dat gedaan heb, kunnen jullie in mijn boek lezen. Ik heb het geschreven uit dankbaarheid en om vooral een wegwijzer te kunnen zijn. Door heel veel boeken te lezen en deze samen te vatten in 'Leef nu en geniet&

Vandaag ben ik aan mijn promotour begonnen en mijn eerste stop was bij Cyaan & Co in Wilsele. Mijn zus had me deze krantenwinkel aangeraden. Wat een prachtige zaak, ik was aangenaam verrast door de leuke spullen die ze daar allemaal verkopen. Ze verkopen niet enkel kranten en boeken maar ook schoolgerief, speelgoed, toffe gifts, toners, refurbished iPhones enz. Neem maar eens een kijkje op hun pagina of website. https://www.cyaanenco.be/   https://www.facebook.com/cyaanenco Ik stapte dus zonder afspraak binnen op een slecht moment want de zaakvoerder was in meeting. Maar ik mocht later op de dag terugkomen wanneer hij tijd had. Dus zo gezegd zo gedaan.  Ik was wel een beetje benieuwd hoe dit gesprek zou verlopen omdat hij de eerste persoon was die ik persoonlijk niet kende waarbij ik mijn boek ging promoten.  En Tom werd meteen mijn held van de dag. Zo'n vriendelijke man die me hielp en informeerde over hoe onder andere een consignatiecontract op te maken. Dat vo

Voor elke deur die gesloten wordt, gaat er een andere open. En is het geen leuke deur dan doe je die toch dicht zodat je een betere kan openen. Dat waren gisterenavond mijn woorden. En vandaag las ik in een oude Dag Allemaal de levenslessen van Lynn Wesenbeek, die al 3 jaar gelukkig single is en niet op zoek naar een redder. En één van haar lessen is 'Voor elke deur die sluit, gaat er een nieuwe open'. Ik wist niet dat Lynn weer single was. Ik kijk weinig tv en ik lees al jaren geen roddelblaadjes meer dus ik ben niet meer mee met alle nieuwe praatjes. Ja nieuw is het niet meer want ze is ondertussen al 3 jaar single. Het deed me even aan vroeger denken toen ons mama, die graag al die blaadjes las, ze bijhield voor mij zodat ik op vakantie heel veel lectuur had. Zo heb ik eens mijn valies moeten uitladen op de luchthaven omdat er te veel magazines in mijn koffer zaten. Ik wou geen supplement betalen voor die boekjes, die meer wogen dan ik dacht, dus vlogen ze eruit. Maar

Bedankt Leen en Chris om mijn boek te promoten. Het was sinds de lockdown geleden dat ik nog eens op een avond iets gaan drinken was. Ik mocht van Leen mijn boeken brengen en ja, ik ben blijven plakken. Ik  was  vergeten hoe gezellig het daar wel kon zijn.  Na al die maanden in mijn kot te zitten, was het vooral de moederkloek in me die sterk aanwezig was en die van mij een echte huismus aan het maken was. Maar daar zal gauw verandering in komen want ik moet mijn boek promoten en deze avond was dat dus in Bar Marcel. En terwijl ik daar zat, ging het eerste boek al de deur uit.  Bij deze dikke kus aan Leen en Chris om me deze kans te geven.  Het is niet simpel om in coronatijd promotie te maken daar er heel veel beperkingen zijn en er ook geen boekenbeurs is. De boekenwinkels mogen geen signeersessies organiseren dus zoek ik alternatieven om mijn boek aan de man te brengen. En momenteel kunnen jullie van mijn boek bij een lekker glaasje genieten bij Bar Marcel en Jupiter Health

Joehoe, joehoe, joehoe mijn boek ligt te pronken op het schap van Standaard Boekhandel in Leuven aan het Rector de Somerplein of zoals de Leuvenaren zeggen, aan de Foch. Vrijdag, mijn vrije dag en tevens marktdag was het ideale moment om eens te gaan piepen of ze hun woord gehouden hadden. En ja, boven op de eerste verdieping waar al mijn favoriete boeken liggen, lag mijn boek. Ze waren bijna uitverkocht want het was het laatste exemplaar.  Weer een droom dat uitkomt. Mijn eigen boek in Leuven bij Standaard Boekhandel. Hoe geweldig is dat! Wat ik ook toevallig vind is dat naast mij het boek 'Self-Care' ligt en boven mij 'Happy'. Door voor mezelf te zorgen, ben ik weer happy geworden en bovenaan ligt een zeer sterke powervrouw, Michelle Obama. Dus het is voor mij een grote eer om daar tussen te liggen. Ondertussen is mijn lading thuis aangekomen en kan ik met mijn ronde van de krantenwinkels beginnen. Morgen ga ik ook naar Bar Marcel om daar enkele exemplaren

Ik weet nooit op voorhand waarover ik ga schrijven want het is altijd een ingeving van het moment zelf. Toen ik daarjuist even tijd maakte voor Facebook, zag ik een post verschijnen over de uitzending van Telefacts over Sanda Dia, de jongen die omgekomen is tijdens een studentendoop. Mijn maag keerde van walging. https://www.facebook.com/photo?fbid=10157140542356790&set=a.10150207930051790 Ik heb met opzet niet naar die bewuste uitzending gekeken. Ik vermijd zoveel mogelijk artikels over hem in de krant omdat ik daar ziek van word. Niet van die jongen maar van wat er met hem gebeurd is. Ik heb zelf een student in huis en ik was ook doodongerust toen hij zich liet dopen in Leuven. Het begon al toen hij zich aansloot bij een studentenvereniging. Oh nee, dat dit maar goed komt, waren mijn eerste gedachten en toen hij vertelde dat hij mee op weekend ging en zich zou laten dopen, was ik nog meer bezorgd. Je leest zoveel in de krant over wat er allemaal kan mislopen en die dingen

Toen ik van de fitness naar huis reed, zag ik ze schitteren in een prachtige heldere nachthemel, de volle maan.  Ze doet me altijd wegdromen, ja ik ben een zeer romantische ziel. In Spanje ging ik vaak 's avonds naar het strand om te kunnen genieten van het maanlicht in de zee. Al van kinds af aan word ik er enorm door aangetrokken.  Janneke maan met zijn leren broekske aan. Heeft zijn pappeke opgegeten en zijn broekje vol gescheten. Al de kindjes krijgen ne koek uit Janneke maan zijn kakkebroek. Wie heeft dit niet als kind gezongen? Bedankt Danny om me aan dit prachtige liedje van Mecano doen te herinneren. Ik heb het zot gedraaid. Kindje van de maan.

Nee heb je, ja kun je krijgen en onder dit motto stuurde ik vandaag een mail naar VT4. Zoals jullie weten is het een droom van me om in 'Gert Late Night' mijn boek te mogen gaan presenteren. Dus dacht ik wie niet waagt, wie niet wint, ik stuur gewoon een mail. Het toeval wil dat Coen Vermeeren nog een auteur bij obelisk al eens op bezoek bij Gert Late Night was. Dus wie weet?   James of Gert als jullie toevallig mijn blog lezen en als jullie op zoek zijn naar een een enthousiast iemand met heel veel gevoel voor humor en een levensdroom, stop met zoeken.  Het leven is voor de durvers en aan de rappen. De tijd dat ik eerst naar alle mogelijke excuses zocht om iets niet te doen, is voorbij. In mijn boek schrijf ik over intenties waarmaken. En vandaag heb ik heel veel van mijn goede intenties waargemaakt. check, check weer iets afgevinkt. Soms heb je van die dagen dat je er helemaal invliegt en vandaag was zo'n dag. Ik had verlof genomen en wou die optimaal benutten.